Πρώτα lockdown και στο βάθος υποχρεωτικός εμβολιασμός για όλους;

Η Αυστρία δεν ανοίγει τον δρόμο μόνο για ένα νέο γύρο lockdown – και μάλιστα οριζόντιων – στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Όλα δείχνουν ότι θα είναι και ο «λαγός» για την εφαρμογή ενός μέτρου που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν εκτός συζήτησης: Την θέσπιση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για όλους, τουλάχιστον τους ενήλικες.

Ήδη, η κυβέρνηση της χώρας έχει έτοιμο το σχέδιο ώστε η υποχρεωτικότητα να τεθεί σε ισχύ από τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, το χρονοδιάγραμμα να αναθεωρηθεί και η εφαρμογή να έρθει πιο κοντά, εφόσον το lockdown που ισχύει από σήμερα δεν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Εκεί που θα κριθεί η τελική εικόνα, πάντως, δεν θα είναι ούτε στην Αυστρία ούτε στην Ολλανδία, που ακολουθεί κατά βήμα. Ούτε ακόμη στην Τσεχία και τη Σλοβακία, οι οποίες σφίγγουν επίσης το λουρί, μπροστά στην ανεξέλεγκτη επέκταση της νόσου.

Η πλάστιγγα θα γείρει προς την κατεύθυνση που θα αποφασίσει η Γερμανία και, στη συνέχεια, η Γαλλία. Αν, όμως, η Γαλλία και ο Εμανουέλ Μακρόν μοιάζουν αποφασισμένοι να το καθυστερήσουν όσο μπορούν, εξαιτίας των προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Απριλίου και των συνεπειών που ενδέχεται να υπάρξουν από μια τέτοια κίνηση, στη Γερμανία τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Κυνισμός από Μέρκελ και Σπαν

Ήδη, οι τόνοι που χρησιμοποιούνται στο Βερολίνο είναι ασυνήθιστα υψηλοί και πρωτοφανώς κινδυνολογικοί. Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί, άλλωστε, η κυνική πρόβλεψη του υπουργού Υγείας, Γενς Σπαν, ότι στο τέλος του χειμώνα όλοι οι Γερμανοί «είτε θα έχουν εμβολιαστεί είτε θα έχουν αναρρώσει είτε θα έχουν πεθάνει» σε σχέση με την Covid-19;

Και τι να σκεφτεί από τους δραματικούς τόνους που χρησιμοποίησε η συνήθως ψύχραιμη Ανγκελα Μέρκελ, στέλνοντας σήμα κινδύνου και προς τους διαδόχους της; Η κατάσταση «θα είναι η χειρότερη από ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα», είπε η απερχόμενη καγκελάριος, ξεκαθαρίζοντας ότι τα υπάρχοντα μέτρα δεν επαρκούν.

Την ίδια στιγμή, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών (72% έναντι 20%) τάσσεται υπέρ της θέσπισης του υποχρεωτικού εμβολιασμού για όλους. Και μάλιστα, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης (πλην τω ακροδεξιών) και ηλικίας.

Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Der Spiegel, το 85% ή και περισσότερο των υποστηρικτών της Χριστιανικής Ένωσης, των Πρασίνων και των Σοσιαλδημοκρατών υποστηρίζει το συγκεκριμένο μέτρο. Το ίδιο κάνει και το 72% των ψηφοφόρων της Αριστεράς, αλλά και το 59% εκείνων των Ελευθέρων Δημοκρατών. Αντίθετοι δηλώνουν το 70% όσων στηρίζουν την Εναλλακτική για τη Γερμανία.

Σε επίπεδο ηλικιών, η στήριξη αυξάνεται ευθέων ανάλογα με την ηλικία. Συγκεκριμένα, το μέτρο υποστηρίζει το 87% των άνω των 65 ετών, το 72% ηλικίας 50-64 ετών, το 63% των Γερμανών από 40-49, το 55% με ηλικία 30-39 ετών και το 53% όσων είναι 18-29 ετών.

Ο κίνδυνος των αντιδράσεων

Το ερώτημα που τίθεται, βεβαίως, είναι κρίσιμο: Πώς θα περάσουν αυτά τα μέτρα – lockdown και υποχρεωτικός εμβολιασμός – από τη στιγμή που ως το καλοκαίρι οι περισσότερες κυβερνήσεις είχαν ουσιαστικά κηρύξει το τέλος της πανδημίας και έδειχναν να πιστεύουν ότι το νέο κύμα θα ήταν πολύ πιο ήπιο; Πώς θα αποτραπεί μια γενικευμένη κοινωνική έκρηξη – τόσο των αντιεμβολιαστών όσο και των εμβολιασμένων, που θεωρούν ότι αδικούνται, καθώς μέχρι τώρα έχουν τηρήσει όλες τις συστάσεις των ειδικών; Πώς θα αντέξουν χιλιάδες επιχειρήσεις το νέο πλήγμα;

Προφανώς, η σύγκρουση με τους «αρνητές» προβλέπεται να είναι σφοδρή και κατά μέτωπο και στα δύο θέματα. Με τους «νομοταγείς», αντιθέτως, οι κυβερνήσεις ελπίζουν ότι θα αποφύγουν τη ρήξη εάν τους υποσχεθούν πως το lockdown θα είναι σύντομο και το τελευταίο, καθώς θα ακολουθήσει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για όλους.

Τίποτε, πάντως,, δεν είναι ακόμη δεδομένο. Ούτε όσον αφορά τις κυβερνητικές αποφάσεις ούτε τις κοινωνικές αντιδράσεις ούτε για τις αντοχές επιχειρήσεων και οικονομίας. Ούτε, τέλος, τη συμπεριφορά του ίδιου του ιού, ο οποίος βρίσκει διαρκώς τρόπους να αναπαράγεται και να μεταλλάσσεται, εκμεταλλευόμενο και την τραγική κατάσταση στις φτωχές χώρες, όπου κατοικούν δισεκατομμύρια άνθρωποι.