Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν το βασικό θέμα της εποχής τους. Χωρίς αμφιβολία κάποιοι πίστευαν ότι οι ηγέτες στο Παρίσι το 1789 ή την Πετρούπολη στις αρχές του 1917 εκτελέστηκαν για λόγους θεάματος. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα: η εμμονή με το «wokeism» και η κουλτούρα των πολέμων σε μια στιγμή οικονομικής μεταμόρφωσης. Αν νιώσετε υπερενθουσιασμένοι για τη μάχη της Μέγκαν Μάρκλ απέναντι στη βασιλική οικογένεια, το άγαλμα του Τσώρτσιλ ή την απόσυρση έξι τίτλων του Δρ Σέους, τότε πιθανότατα παραμένετε παγιδευμένοι στον παγκόσμιο αγώνα σχετικά με την ταυτότητα που ενθάρρυνε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ. Η μεταμορφωτική ιστορία παγκοσμίως, είναι σήμερα, σύμφωνα με τα αθάνατα λόγια του Τζέιμς Κάρβιλ, πρώην συμβούλου των Δημοκρατικών, «η οικονομία, ηλίθιοι».

Αυτό γίνεται πιο εμφανές στις ΗΠΑ. Ο Τζο Μπάιντεν πέρασε ένα δημοσιονομικό πακέτο στήριξης 1,9 τρις δολαρίων, ελπίζοντας να προσθέσει άλλο ένα μακροπρόθεσμο επενδυτικό πακέτο –στοχευμένο στις υποδομές- 3 τρις δολαρίων. Μαζί, τα μέτρα αυτά πλησιάζουν σε αξία το 25% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας κατά πολύ τα προγράμματα της «Μεγάλης Κοινωνίας» του Λίντον Τζόνσον και τις στρατιωτικές δαπάνες του 1960. Όπως παρατήρησε ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τεντ Κρουζ, ο ριζοσπαστισμός του Μπάιντεν εν μέρει καλύπτεται από την προσωπική του υποτονική εικόνα. Το πεδίο μάχης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την απονομή δικαιοσύνης σε θέματα φυλετικά βρίσκεται σήμερα στην ατζέντα των κρατικών δαπανών. Η δίκη του πρώην αστυνομικού στη Μινεάπολη για τη δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ είναι περισσότερο αντιφατικό παρά σημαντικό ζήτημα. Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Αφροαμερικανοί πεθαίνουν κατά μέσον όρο έξι χρόνια νωρίτερα από τους συμπατριώτες τους δεν είναι η αστυνομική βία αλλά η φτώχεια, την οποία ο νόμος Μπάιντεν θα μειώσει.

Το νομοσχέδιο για τις υποδομές φιλοδοξεί να προωθήσει ταυτόχρονα μια πιο πράσινη οικονομία και φυλετική δικαιοσύνη. Πάρτε για παράδειγμα, τις προτάσεις για την αφαίρεση μόλυβδου στο πόσιμο νερό πόλεων με μεγάλο πληθυσμό αφροαμερικανών όπως το Φλιντ στο Μίσιγκαν, ή πρόσθετη αμοιβή και άλλα οφέλη στους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας σε σπίτια, περισσότερες εξ αυτών έγχρωμες γυναίκες. Μπορείς να αντιδράσεις στα νομοσχέδια Μπάιντεν και να υποστηρίξεις ότι δεν θα πετύχουν τους στόχους τους, ή θα προκαλέσουν πληθωρισμό. Όμως, αυτός είναι ένας διάλογος που αξίζει. Το να έχεις εμμονή με τα tweets και την κουλτούρα του πολέμου σήμερα είναι πνευματικά άτιμο.

Σε άλλες πλούσιες χώρες, η κρίση της πανδημίας σύντομα θα εξελιχθεί σε οικονομική κρίση. Μέσα σε μερικούς μήνες, η Ε.Ε. θα έχει εμβολιάσει το σύνολο του πληθυσμού της και μετά θα ανακάμψει κάπως από τη χειρότερη ύφεση που γνώρισε από τη δεκαετία του 1930. Εδώ, επίσης, υπάρχει πιθανότητα για μεταμορφωτική αλλαγή: Οι προτάσεις των ΗΠΑ για ελάχιστο εταιρικό φόρο, η συμβουλή του ΔΝΤ για φορολόγηση των πλουσίων και το σχέδιο του Ταμείου Ανάκαμψης των 750 δις ευρώ στην Ε.Ε. Σε χώρες με χαμηλό εισόδημα, ο κορονοιός πιθανότατα θα προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων ανθρώπων μέσω της οικονομικής κατάρρευσης παρά από τις μολύνσεις.

Η πανδημία αύξησε τους αριθμούς των ανθρώπων που ζούν σε κατάσταση φτώχειας σε πραγματικά πρωτοφανή επίπεδα: 124 εκατομμύρια άνθρωποι πέρυσι στη Νότια Ασία, όπως εκτιμά η Παγκόσμια Τράπεζα. Πρόκειται για την πρώτη αύξηση της παγκόσμιας φτώχειας από το 1998. Μεγαλύτερες αυξήσεις προβλέπονται φέτος. Ο αντίκτυπος θα είναι καταστροφικός ακόμη και τους πέραν των πολύ φτωχών. Οι ελπίδες της μέσης οικογένειας στη Βραζιλία διαλύθηκαν σε μια δεκαετία. Κι όμως ακόμη και τώρα, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να προτιμούν να συζητούν για θέματα ταυτότητας. Οι Αμερικανοί αναζήτησαν σε ρυθμούς εντυπωσιακούς στο Google τη λέξη “woke” απ΄ότι τη λέξη “υποδομές».

Αυτή η εμμονή με την ταυτότητα είναι εν μέρει ναρκισιστική. Ολοι έχουν μια ταυτότητα και υποστηρίζουν η αντιδρούν σε ένα άγαλμα σε κάποια μακρινή πόλη. Ασχετα αν τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν κάνουν την παραμικρή διαφορά στη διαβίωση της καθαρίστριας που βρίσκεται στο λεωφορείο των 5.30 πμ. Το παιχνίδι με την ταυτότητα έχει ένα πρόσθετο όφελος: είναι εύκολο να το καταλάβεις. Τα οικονομικά όχι. Σε μια έρευνα που έγινε πέρυσι για την Βρετανική υπηρεσία στατιστικής, μόλις το 47% των 1.600 Βρετανών που απάντησαν μπορούσαν να προσδιορίσουν τι είναι ακαθάριστο εγχώριο προϊόν. Γνωρίζω τι σημαίνει οικονομικός αναλφαβητισμός, καθώς μέχρι τα 20 μου υπέφερα από αυτό. Ενιωθα πως η οικονομία κάνει τον κόσμο να γυρίζει αλλά δεν είχα ιδέα πώς, γιαυτό και σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Διάβαζα εφημερίδες που καθόρισαν ως ειδήσεις τις διαμάχες ανάμεσα σε πολιτικούς ή γκάφες διάσημων ανθρώπων. Τελικά βρήκα μια εφημερίδα που μου έμαθε τις μυστήριες ιδέες όπως ΑΕΠ και ομόλογα. Επειτα από μερικούς μήνες διαβάζοντας τους FT αποφάσισα πως ο καλύτερος τρόπος να μάθω πως δουλεύει ο κόσμος ήταν να πιάσω δουλειά στην εφημερίδα. Παραμένω μπερδεμένος, όμως ελπίζω ότι τώρα είμαι μπερδεμένος για θέματα που αξίζουν. Η σημερινή συζήτηση για την ταυτότητα είναι συχνά επιτηδευμένη. Κάθε πρωί, πολιτικοί αναζητούν στις ειδήσεις εκρήξεις “wokeist» – σε ένα μεγάλο κόσμο πάντα θα υπάρχει κάποιος- και μετά ξοδεύουν την ημέρα κάνοντας θόρυβο γιαυτό.

Πρόκειται για ένα παλιό φαινόμενο, που εξηγήθηκε από τον κοινωνιολόγο Στάνλει Κοέν το 1972: μια συντηρητική προσπάθεια να διατυμπανίσεις έναν πανικό ηθικής σχετικά με μια ομάδα νέων ανθρώπων. Η ταξιαρχία των woke είναι η τελευταία σειρά τέτοιων ανθρώπων που εκτείνονται μέχρι τους ισλαμιστές τρομοκράτες, τους χίπις, τους μοντς και τους ρόκερς των αρχών του 1960. Οι δεξιοί υπερβάλλουν για τους κινδύνους αυτών των ομάδων. Η προσπάθεια να υπάρξει λογική στις μέρες μας απαιτεί επιλογή του στρατοπέδου στη μάχη. Και τώρα, αυτή είναι τα οικονομικά.