Μια πολύ προσωπική ιστορία για τον Ο.Τ.

Ήμουν μαθητής της Α΄ Γυμνασίου -αν δεν με γελά η μνήμη μου- όταν έπιασα στα χέρια μου για πρώτη φορά το περιοδικό που έφερνε από το γραφείο ο πατέρας μου και κάθε τόσο με ενθάρρυνε να διαβάζω έστω και ένα άρθρο του: «Θα σε βοηθήσει και στην Έκθεση». Και το περιοδικό – «Οικονομικός Ταχυδρόμος», το όνομα του- περίμενε υπομονετικά τον επόμενο αναγνώστη του στο τραπεζάκι της εισόδου, δίπλα στο τηλέφωνο.

Την ίδια ακριβώς περίοδο επιστρέφοντας σπίτι από το σχολείο – επί της Θηβών, στο ύψος του Εσταυρωμένου- μέχρι το γήπεδο του Αιγάλεω όπου βρισκόταν το σπίτι μας είχε αποκτήσει τη συνήθεια να αγοράζω την δική μου εφημερίδα από το χαρτζιλίκι της γιαγιάς Γεωργίας. Άρα, κάτι είχα αρχίσει, με την βοήθεια και των συνομηλίκων μου στους Προσκόπους της περιοχής (στην ενωμοτία των Αετών στους Δασοπρόσκοπους) να ψυλλιάζομαι για τον «κόσμο» και την «εποχή» – ήταν φθινόπωρο του 1972.

Οικονομικός Ταχυδρόμος, 21.9.1972, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ο κύριος Τάκης – ο πατέρας μου, μακαρίτης εδώ και χρόνια- δούλευε στα γραφεία της βιομηχανίας «Χαλυβουργική» στην Ελευσίνα και είχε να το λέει πως ένας νεότερος σε ηλικία συνάδελφος του είχε καταφέρει να «περάσει» στην ΑΣΟΕΕ  χάρις σε αυτό το περιοδικό και τα άρθρα του. Τότε, το εργοστάσιο των Αγγελόπουλων δούλευε επί 24ωρου βάσεως και ο συνάδελφος του πατέρα μου – ειδικά όταν ήταν στην νυχτερινή βάρδια και περίμενε να πληρώσει τους εργάτες- αν και το «ξεκοκάλιζε» είχε να το διατηρεί σε άψογη κατάσταση για τον επόμενο αναγνώστη. Και ο επόμενος αναγνώστης ήμουν εγώ… Και ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» παρότι είχε περάσει από πολλά χέρια ερχόταν του «κουτιού» και με μικρά σημειώματα ανάμεσα στις σελίδες του ως προτροπή των συναδέλφων του πατέρα μου για τα άρθρα που θα μπορούσε να διαβάσει ένα 12χρονο αγόρι που του άρεσε και η γραφή και η ανάγνωση.

Και αυτό το 12χρονο αγόρι μετά από πολλές δεκαετίες είχε μια ξεχωριστή τύχη -και τιμή- στη ζωή του. Ήταν Άνοιξη του 1999. Σε ένα ξενοδοχείο στο Κέντρο της Αθήνας. Ήμουν λίγο πριν τα 40 και απέναντι μου είχα το «αφεντικό». Ο πάντα ευγενής Χρήστος Λαμπράκης μου ανακοίνωσε ότι θα πήγαινα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» για να συνδράμω μια νέα προσπάθεια που πέραν του δημοσιογραφικού είχε και επιχειρηματικό ενδιαφέρον… Το τελευταίο είχε να κάνει με ένα σχέδιο που δεν καρποφόρησε και αφορούσε την αυτοδύναμη ένταξη μιας εταιρείας όπου το κύριο περιουσιακό της στοιχείο θα ήταν ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» στη παράλληλη αγορά του Χρηματιστηρίου. Τότε, η Σοφοκλέους «έβραζε» και «κόχλαζε» με τις αξίες των μετοχών να θυμίζουν τα σημερινά drones…

Όταν πήγα με το καλό «απέναντι», στην άλλη πλευρά του δρόμου της Χρήστου Λαδά ως σύμβουλος έκδοσης βρήκα μια ομάδα συνεργατών που με στήριξε από την πρώτη στιγμή. Οι δύο πολύ στενοί συνεργάτες μου, ο Δημήτρης Στεργίου και ο Ντένης Αντύπας  συν ο Παύλος Κλαυδιανός -σύντροφος των νεανικών χρόνων μου- μου έδειξαν τα κατατόπια ενός ιστορικού εντύπου και με δίδαξαν «οδική ασφάλεια»… Εκείνη την περίοδο γνώρισα καλά και τον μακροβιότερο διευθυντή του περιοδικού, τον Γιάννη Μαρίνο που σφράγισε με την παρουσία του την διαδρομή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» ήδη από την δεκαετία του ΄60. Ήταν η εποχή που ο Γιάννης Μαρίνος βρισκόταν στην Ευρωβουλή και οι επισκέψεις του είχαν το ευρωπαϊκό άρωμα.

Από το σύντομο χρονικά πέρασμα μου από τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» έχω κρατήσει, πέραν όλων των άλλων, δύο τρία στοιχεία περηφάνιας για επιλογές και συμπεριφορές.

Το πρώτο εξ αυτών ήταν όταν εξασφαλίσαμε παρέα με τον Δημήτρη Στεργίου την απαραίτητη και αναγκαία χορηγία για να εκδοθεί σε ένα ειδικό τεύχος (Δεκέμβριος του 1999) η εργασία του καθηγητή Γ.Β.Δερτιλή «20ος αιώνας / Οι μεγάλοι σταθμοί της ελληνικής οικονομίας». Μια πρώτη εκδοχή ενός έργου που από τότε έχει καταγράψει απανωτές εκδόσεις. Στο τεύχος που φιλοξενείται το εξώφυλλο κοσμεί ένα εμβληματικό έργο του Πάρι Πρέκα – αναφορά στη ποντοπόρο ναυτιλία- και πέραν του τίτλου υπάρχει και η σαφής αναφορά: «Γράφουν ο κ. Γ.Β.Δερτιλής, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο κ. Αλ. Φραγκιάδης, δρ. του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Φλωρεντίας».

Οικονομικός Ταχυδρόμος, 30.12.1999, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Το δεύτερο, ήταν μια επιλογή διαφοροποίησης. Την ίδια στιγμή που το περιοδικό επιχειρούσε ένα «άνοιγμα» στις αγορές – ακόμη και την κεκαυμένη ζώνη της Σοφοκλέους όπου η μετοχή και του ΔΟΛ σημείωνε το ένα 8% μετά το άλλο- προσθέσαμε μια ενότητα υπό τον τίτλο «Αγορά Ιδεών», την επιμέλεια της οποίας ανέλαβε ο έμπειρος και έμπιστος συνάδελφος Γιάννης Μπασκόζος. Σε ένα από τα πρώτα αφιερώματα ο Γιάννης επέλεξε να παρουσιάσει το προκλητικό από κάθε άποψη βιβλίο του ιστορικού Κώστα Κωστή για τον «Μύθο του Ξένου» και την περίπτωση της  Pechiney στην Ελλάδα.

Κακά τα ψέματα, ένα περιοδικό για την Οικονομία, την Αγορά και τις Επιχειρήσεις – ακόμη και σε περιόδους χρηματιστηριακής παραζάλης- οφείλει να μην εγκαταλείπει τις δημόσιες πολιτικές στα νούμερα, τα ποσοστά και τα μεγέθη… Να μην κρίνει τα πάντα με βάση τα κέρδη και τα μερίσματα. Το διαχρονικό καθήκον είναι ως σύγχρονοι data minners να πραγματοποιούμε εξορύξεις στην Αγορά των Ιδεών που κινούν τον Κόσμο, διαμορφώνουν πολιτικές αλλά και τάσεις και συμπεριφορές στη καθημερινή μας ζωή. Ειδικά σήμερα όπου η Πανδημία αλλά και η Περιβαλλοντική Κρίση/ Κλιματική Αλλαγή καθώς και η αλματώδης εξέλιξη της Τεχνολογίας οδηγούν σε έναν συναρπαστικά καινούργιο άγνωστο κόσμο…  Ο «Ο.Τ» σε αυτό το νέο (διαδικτυακό) ξεκίνημα του θα είναι εδώ για να δίνει το «Παρών», ένα ηχηρό αλλά διαρκώς αδογμάτιστο ανθρώπινο «Παρών».

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα μια ιστορία του περιοδικού «Οικονομικός Ταχυδρόμος» έτσι όπως εμφανιζόταν στο site του ΔΟΛ, στο dolnet.  Η ιστορία φθάνει μέχρι και το 2002, αν και η έντυπη διαδρομή του περιοδικού, ένθετου στην εφημερίδα «Το Βήμα», φθάνει μέχρι και το 2004.

Διαβάστε την, αξίζει το χρόνο που θα αφιερώσετε.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» Εβδομαδιαία Έκδοσις του «Ελευθέρου Βήματος» κυκλοφόρησε την Κυριακή 11 Απριλίου 1926. «Έκαστον φύλλον δρχ. 2.50, συνδρομαί: ετήσια εσωτερικού δρχ. 150, ετήσια εξωτερικού λίρες Αγγλίας 0,10. Γραφεία: Σταδίου 31, [Μέγαρο Καραπάνου]. αριθ. Τηλεφώνου 1-07.

Εκδότης Δημήτριος Λαμπράκης, διευθυντής Βασίλειος Ι. Δεληγιάννης.

Η εφημερίδα «εις μέγα σχήμα και πολυσέλιδος», σχήμα 2ο, 8σέλιδη και 7στηλη, δίνει το στίγμα της από την αγγελία της κυκλοφορίας: τα θέματα που «θα απασχολήσουν τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου με μοναδικό σκοπό να επικρατήσουν εις τον τόπον μας υγιείς δημοσιονομικαί και οικονομικαί αρχαί», είναι «τα οικονομικά του κράτους, τα δημοσιοϋπαλληλικά ζητήματα, τα προσφυγικά προβλήματα και ο εποικισμός, τα κοινωνικά ζητήματα, τα μεγάλα δημόσια έργα, η συνεταιριστική κίνησις, η εργατική και επαγγελματική ζωή, η βιομηχανία και η βιοτεχνία, η εμπορική, τραπεζική και χρηματιστηριακή κίνησις, η εμπορική ναυτιλία και αι μεταφοραί ξηράς και θαλάσσης, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, τα δάση, τα μεταλλεία και εν γένει η εθνική παραγωγή».

Στην πρώτη σελίδα, σε πλαίσιο που χωρίζει τα στοιχεία της εφημερίδας από την ύλη, αναγράφονται οι θεματικές ενότητες: Δημοσιονομικά, Εργασία, Γεωργία, Βιομηχανία, Εμπόριον, Μεταφοραί, Τραπεζικά, Χρηματιστικά.

Οικονομικός Ταχυδρόμου, 11.4.1926, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Το κύριο άρθρο της πρώτης ημέρας κυκλοφορίας, με τίτλο «Η οικονομική κρίσις της χώρας», υπότιτλο «Αντί προγράμματος» και υπογραφή «Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος», τονίζει ότι: «Η έκδοσις του Οικονομικού Ταχυδρόμου συμπίπτει προς μίαν οικονομικήν περίοδον, την οποίαν είνε ανάγκη να καθορίσωμεν. Διότι προορισμός μας είνε η παρακολούθησις της οικονομικής ζωής της χώρας και η προσπάθεια να συντελώμεν εις την δια της ανυστεροβούλου συζητήσεως καθοδήγησιν προς μιαν υγιεστέραν εξέλιξιν και ανάπτυξιν των παραγόντων αυτής. Άλλως τε ερευνώντες την θέσιν εις την οποίαν ευρισκόμεθα, προσδιορίζοντες τα αίτια όσον και τα επιβαλλόμενα καθ’ ημάς μέσα θεραπείας, δεν θα διατηρήσωμεν τοιουτοτρόπως μόνον την αφετηρίαν των μελλοντικών παρατηρήσεών μας, αλλά και θα μας δοθή η ευκαιρία να εκθέσωμεν το πρόγραμμα το οποίον ακολουθούμεν».

Βρισκόμαστε στην εποχή του Μεσοπολέμου και οι αναγνώστες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας μέσα από άρθρα των «μεγάλων ονομάτων», όπως οι: Ξενοφών Ζολώτας, καθηγητής τότε της Πολιτικής Οικονομίας, ο οποίος συμμετείχε επίσης στο Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο, Κυριάκος Βαρβαρέσσος, Αλέξανδρος Κοριζής, Αλέξανδρος Διομήδης, Ιωάννης Δροσόπουλος, Ιωάννης Κανελλόπουλος, Εμμανουήλ Τσουδερός, Α. Χ. Χαμουδόπουλος, Νίκος Θ. Σκουλικίδης, Δημήτριος Καλογιαννίδης, Ηλίας Αναστασιάδης. Σημαντική είναι η παρουσία του «έξω κόσμου» στην καθημερινή ύλη του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», με άρθρα προσωπικοτήτων, όπως οι: Sir Henry Rew -πρόεδρος συντεχνίας επί της προμηθείας σίτου- Arthur Henderson, Gustav Cassel –καθηγητής- Hoffer Reicheau, Otto Niemeyer, Sir Arthur Salter -διευθυντής της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών- Walter Layton και Sir Hartley Withers -διευθυντές του βρετανικού Economist- Herbert Hoover –υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ- Philip Snowden, Germain Martin…

Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» είναι στραμμένος κατά κύριο λόγο στα οικονομικά θέματα, αλλά ενίοτε προσεγγίζει και πολιτικούς προβληματισμούς: «Πώς είναι δυνατόν, με ασταθείς κυβερνήσεις να έχωμεν τον ενδεδειγμένον κρατικόν και κοινωνικόν ρυθμόν εις ανωμάλους οικονομικάς περιστάσεις…», σημειώνει στο φύλλο της 1ης Ιανουαρίου 1933.

Ο Βασίλειος Δεληγιάννης, αποχώρησε από τη διεύθυνση του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» τον Οκτώβριο του 1935. Μεσολαβεί ένα μεταβατικό στάδιο αλλαγής διευθυντών σε μικρά διαστήματα: από τις 13 Οκτωβρίου έως τις 8 Δεκεμβρίου 1935 διευθυντής εμφανίζεται ο Νικόλαος Πράτσικας. Από τις 15 Δεκεμβρίου 1935 έως τις 5 Ιανουαρίου 1936 δεν αναγράφεται όνομα διευθυντή στην προμετωπίδα. Από τις 12 Ιανουαρίου έως τις 23 Αυγούστου 1936 ο Άλκης Ζαφειρόπουλος. Στα επόμενα φύλλα δεν αναγράφεται και πάλι όνομα διευθυντή ως τις 5 Απριλίου 1937 που ανέλαβε διευθυντής ο Γ Α. Εξηντάρης.

Από τις 7 Σεπτεμβρίου 1936 ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» κυκλοφορεί κάθε Δευτέρα, τετρασέλιδος και τιμάται 3 δραχμές.

Από το φύλλο της 4ης Νοεμβρίου 1940 ως τον Ιούνιο του1944, το τέλος δηλαδή της πρώτης περιόδου εκδόσεως του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», η εφημερίδα κυκλοφορεί δισέλιδη.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής η έκδοση του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» συνεχίζεται από το προσωπικό της εφημερίδας και κάτω από αυστηρή λογοκρισία. Στο φύλλο της 28ης Απριλίου 1941 με τίτλο «Εξήγησις που επεβάλλετο» αναδημοσιεύεται από το «Ελεύθερον Βήμα» η σχετική δήλωση του Δημητρίου Λαμπράκη: «… Σήμερον και όχι από ενέργειαν ιδικήν μας δεν υφίστανται πλέον αι θελήσεις εκείνων οίτινες μας εκράτησαν πολιτικούς αιχμαλώτους και δημοσιογραφικούς δεσμώτας επί ολόκληρον πενταετίαν, και επραγματοποίησα την παλαιάν απόφασιν μου να θεωρήσω τερματιζόμενον το δημοσιογραφικόν στάδιόν μου και να διακόψω ο ίδιος προσωπικώς την περαιτέρω έκδοσιν του «Ελευθέρου Βήματος» και των «Αθηναϊκών Νέων». Αναγνωρίζων όμως ότι έχω ηθικάς υποχρεώσεις απέναντι του εργαζομένου προσωπικού των εφημερίδων, που επί μίαν σχεδόν εικοσαετίαν συνειργάσθη μαζί μου με εξαιρετικήν ευσυνειδησίαν και αφοσίωσιν εις το καθήκον εξεχώρησα, οριστικώς την ιδιοκτησίαν των τίτλων μεταβιβάσας την απόλυτον κυριότητα και όλα τα σχετικά δικαιώματά μου εις τριμελή επιτροπήν, η οποία και έχει από της προχθές όλας τας ευθύνας και την φροντίδα της περαιτέρω εκδόσεως των εφημερίδων».

Το διάστημα 28 Δεκεμβρίου 1942 έως 25 Ιανουαρίου 1943 το πλάτος του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» μειώνεται και από 8στηλη η εφημερίδα κυκλοφορεί 7στηλη, λόγω σπανιότητας του χαρτιού. Από το φύλλο της 1ης Φεβρουαρίου πάντως επανέρχεται στο κανονικό πλάτος.

Η κατάρρευση του οικονομικού ιστού της χώρας, είναι ενδεικτική και μόνο από την ανατίμηση του «Οικονομικού Ταχυδρόμου». Στις 3 Αυγούστου 1941 η τιμή του φύλλου αυξάνεται από 3 σε 5 δραχμές. Το 1942 η τιμή μεταβάλλεται πέντε φορές: 10, 20, 30, 60, 100 δραχμές. Το 1943 επίσης πέντε φορές: 150, 200, 400, 1.000, 2.000 δραχμές. Από τον Μάρτιο ως τον Αύγουστο του 1944 ανατιμήθηκε δέκα φορές: 5.000, 7.000, 10.000, 20.000, 40.000, 100.000, 150.000, 500.000, 1.000.000 και 2.000.000 δραχμές στις 21 Αυγούστου 1944.

Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» έπαψε να εκδίδεται για μια περίπου δεκαετία. Επανεκδόθηκε στις 17 Απριλίου του 1954, ημέρα Σάββατο, σε σχήμα 4ο, ως χωριστό ένθετο τεύχος στο πρώτο φύλλο της εφημερίδος «Ο Ταχυδρόμος». Συγκεκριμένα: «ειδική οκτασέλιδος έκδοσις, περιλαμβάνουσα όλην την εσωτερικήν και διεθνή οικονομικήν κίνησιν της εβδομάδος».

Οικονομικός Ταχυδρόμος, 17.4.1954, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Στο πρώτο φύλλο με τίτλο «Συνεχίζων μιαν παράδοσιν» διευκρινίζονται οι λόγοι επανέκδοσης, η μορφή, οι συντάκτες, τα στελέχη του «Οικονομικού Ταχυδρόμου»: «Εάν και προ του πολέμου τα οικονομικά θέματα ευρίσκοντο, από απόψεως σημασίας, εις το κέντρον των προβλημάτων και του ενδιαφέροντος όχι μόνον των ειδικών, αλλ’ ολοκλήρου του λαού, μεταπολεμικώς η σημασία των κατέστη έτι μεγαλυτέρα. Το μεταπολεμικόν πρόβλημα της Ελλάδος είναι, κατά κοινήν ομολογίαν, πρωτίστως πρόβλημα οικονομικόν. Η ανασυγκρότησις και εν συνεχεία η ανάπτυξις της Ελληνικής οικονομίας, τα θέμα του ισοζυγίου πληρωμών, των Δημοσίων Οικονομικών και της νομισματικής σταθερότητος πρέπει να παρακολουθούνται εις όλας των τας φάσεις από την κοινήν γνώμην. Παραλλήλως δε πρέπει να έχη και μίαν γενικήν εικόνα των εξελίξεων της Παγκοσμίου Οικονομίας προς την οποίαν ο σύνδεσμος της Ελληνικής είναι αρκετά στενός […]. Αι δύο ομάδες συνεργατών του «Βήματος» υπό την διεύθυνσιν των κ.κ. Π.Π. Τζανετάκη και Αθ. Κανελλόπουλου, που επιμελούντο την σύνταξιν των κατά Τρίτην και Πέμπτην σελίδων, αποτελούν τον πυρήνα των συντακτών του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», όστις θα είναι κατά τρόπον τέτοιον σελιδοποιημένος, εντός της γενικής εκδόσεως του «Ταχυδρόμου», ώστε αποχωριζόμενος να αποτελή ανεξάρτητον τεύχος».

Δύο μήνες αργότερα, από το 10ο τεύχος, την Πέμπτη, 24 Ιουνίου 1954, και του λοιπού κάθε Πέμπτη, ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» κυκλοφορεί «εις χωριστήν εβδομαδιαίαν έκδοσιν», όπου «εις δεκαέξ μεγάλας σελίδας θα κατατοπίζη επί όλων των ελληνικών και διεθνών οικονομικών θεμάτων».Τιμή φύλλου δρχ. 1.50.

Τη διεύθυνση ανέλαβε ο Παναγιώτης Τζαννετάκης.

Από τους πρώτους συντάκτες του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» είναι οι: Παναγιώτης Σκλιάς, Δημήτης Μυλωνάς, Χρήστος Λεβάντας, Χρήστος Δ. Λαμπράκης, Ι.Π. Μαρίνος. Αθαν. Κανελλόπουλος. Στο μεταφραστικό ήταν στην αρχή μόνο ο Ανδρέας Τσαβέας και αργότερα και ο Ανδρέας Χατζηπάνος. Υπήρχαν επίσης τακτικοί συνεργάτες, όπως ο Θεόδωρος Γεννηματάς, πατέρας του Γεωργίου Γεννηματά, Γ.Δ. Μυλωνάς, Κ. Γόντικας. Ορισμένοι εξωτερικοί συνεργάτες υπήρξαν φορείς νέων θεσμών στην Ελλάδα, όπως, ο Μάνος Παυλίδης εισηγητής των Δημοσίων Σχέσεων, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πρωτοπόρος της διαφήμισης, ο Γεώργιος Δράκος στη Βιομηχανία.

Από το τέλος Ιανουαρίου 1956 εμφανίζεται νέος διευθυντής, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, πασίγνωστος και για το λεπτό χιούμορ του, το οποίο εισήγαγε και στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Η ύλη ανανεώνεται, και από το φύλλο της 9ης Φεβρουαρίου 1956 αρχίζει σειρά συνεντεύξεων με τους Έλληνες πολιτικούς αρχηγούς επί οικονομικών προγραμμάτων. Στο αφιέρωμα για τα 60 χρόνια του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», στις 30 Απριλίου 1987, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος γράφει: «Υπήρξε δύσκολο το έργο μας… Οι Έλληνες κατά κανόνα έχουν την αυτάρκεια του εγωιστή και την ευφορία του άφρονος του Ευαγγελίου. Δεν διαβάζουν. Πολύ περισσότερο όμως όταν πρόκειται για οικονομικά, που είναι οδυνηρά στην πράξη και ανιαρά στην ανάγνωση[…]. Για να αυξήσουμε το ενδιαφέρον γύρω από το έντυπο δημιουργήσαμε στήλες με άμεσο και προσωπικό ενδιαφέρον για πολλές κατηγορίες κοινού. Οδηγό φορολογουμένων, βήμα αναγνωστών, προσφορές θέσεων, διαγωνισμούς προμηθειών, διεθνής συζητήσεις και ειδική τη στήλη στην οποία ο «Οικονομικός» έδινε απαντήσεις στα ερωτήματα».

Τον Φεβρουάριο του 1960 σημειώνονται ορισμένες αλλαγές στη μορφή του λογότυπου: μπαίνει μπλε χρώμα στο φόντο αρχικά, και λίγο αργότερα γίνονται μπλε τα γράμματα. Οι σελίδες είναι 18 και η τιμή από 2 δραχμές ανεβαίνει στις 3. Από τον Ιανουάριο του 1963 καθιερώνεται το σκίτσο. Έως τον Ιούλιο του 1966 το σκίτσο του Φωκίωνα Δημητριάδη κοσμεί το πρωτοσέλιδο. Αργότερα περνάει στις εσωτερικές σελίδες, καθώς από το φύλλο της 4ης Αυγούστου 1966 η «Εβδομαδιαία Οικονομική εφημερίς Οικονομικός Ταχυδρόμος» παίρνει τη μορφή περιοδικού, με εικόνα και προβολή των κυριοτέρων θεμάτων στο πρωτοσέλιδο.

Οι σελίδες είναι 36 και η τιμή ανεβαίνει στις 5 δραχμές.

Οικονομικός Ταχυδρόμος, 4.8.1966, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Την εποχή εκείνη εγκαινιάστηκαν ειδικές εκδόσεις και αφιερώματα. Από τις σελίδες του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» πέρασαν ο Ιωάννης Μπούτος, ο Αδαμάντιος Πεπελάσης, ο Απόστολος Λάζαρης, ο Γ. Λουκόπουλος, ο Κ. Θάνος…

Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος εμφανίζεται ως διευθυντής στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», μέχρι 13 Ιανουαρίου 1964. Από το φύλλο της 20ης Φεβρουαρίου 1964 ως και της 1ης Απριλίου 1965 η ταυτότητα της εφημερίδας έχει ως εξής: Ιδρυτής Δημήτριος Λαμπράκης, Ιδιοκτήτης Χρήστος Δ. Λαμπράκης.

Από τις 15 Απριλίου 1965 ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» έχει διευθυντή τον Γιάννη Μαρίνο, και κυκλοφορεί, από το φύλλο αυτό και στο εξής, με εξώφυλλο σε καλύτερο χαρτί και 64 σελίδες.

Από τον Ιανουάριο του 1970 ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» εμφανίζεται σε μικρότερο σχήμα, με 36 σελίδες και πωλείται 5 δραχμές. Η τιμή αυξάνεται στις 8 δραχμές από 1ης Νοεμβρίου 1973, στις 10 δραχμές από τις 10 Απριλίου 1975 και στις 20 από 25 Μαΐου 1978.

Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» αλλάζει σχήμα και πρόσωπο την 1η Οκτωβρίου 1981. Γίνεται περιοδικό σε σχήμα 8ο και στο ιλουστρασιόν πλέον εξώφυλλο προβάλλεται: «Είναι εντελώς συμπτωματικό που η αλλαγή στο σχήμα και οι καινοτομίες μας που ξεκινούν από το τεύχος αυτό του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» πραγματοποιούνται σε μια εποχή που το αίτημα αλλαγής φαίνεται να κυριαρχεί στη σκέψη όλων μας… το αίτημα της αλλαγής είναι πρόκληση (για μερικούς προσδοκία) και προ παντός ανάγκη για όλους τους Έλληνες…».

Η ταυτότητα του περιοδικού περιλαμβάνει και τους συντάκτες και έχει ως εξής: Ιδρυτής Δημήτριος Λαμπράκης. Ιδιοκτήτης Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. Διευθυντής Γιάννης Μαρίνος. Αρχισυντάκτης Δημήτριος Στεργίου. Τακτικοί συνεργάτες: Τάσος Αθανασιάδης, Θεόδωρος Κατσανέβας, Παύλος Κλαυδιανός, Κώστας Λατίπης, Γιώργος Μητραλιάς, Αντώνης Παπαγιαννίδης, Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Γεώργιος Παπανικολάου, Νίκος Ρούσης, Δημήτριος Στεργίου, Νίκος Στερεόπουλος, Τάκης Τσαβέας, Δημήτρης Τσαλαπάτης, Στάθης Χαϊκάλης, Γιώργος Αθανασίου, Λάζαρος Αρσενίου.

Σταθμό στην εκδοτική ιστορία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» αποτέλεσαν τα ειδικά αφιερώματα όπως: για «τα 60 χρόνια» του, στις 30 Απριλίου 1987, «60 χρόνια που άλλαξαν τον κόσμο» στις 3 Μαρτίου 1988, «Οι άγνωστοι Έλληνες του Πόντου» στις 14 Ιουλίου 1994, το χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα του 1996 «776 π.Χ. έως 1956 μ.Χ.», σε ξεχωριστό τεύχος 114 σελίδων, ενώ για τα 70 χρόνια του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», στις 27 Ιουνίου 1996, σε χωριστό τεύχος 226 σελίδων περιέχονται αποσπάσματα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από το ανέκδοτο τρίτομο έργο του Αθανασίου Κανελλόπουλου.

Οικονομικός Ταχυδρόμος, 27.6.1996, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ο Γιάννης Μαρίνος διετέλεσε διευθυντής του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» έως τον Οκτώβριο του 1996. Εν συνεχεία πήρε τη θέση συμβούλου εκδόσεως, ιδιότητα με την οποία απεχώρησε, όταν τον Ιούνιο του 1999 εξελέγη Ευρωβουλευτής. Να σημειώσουμε ότι και οι προηγούμενοι διευθυντές του Οικονομικού Ταχυδρόμου πολιτεύθηκαν.

Η ταυτότητα του περιοδικού έχει τώρα ως εξής: Ιδρυτής Δημήτριος Λαμπράκης. Ιδιοκτήτης Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. Πρόεδρος του Δ.Σ. Χρήστος Λαμπράκης. Αρθρογράφος και σύμβουλος εκδόσεων Γιάννης Μαρίνος. Διευθυντής συντάξεως Ντένης Αντύπας. Αρχισυντάκτης Δημήτριος Στεργίου. Αρχισυντάκτης πολιτικού Άγγελος Στάγκος. Από τον Νοέμβριο του 1999 έως και το πρώτο τεύχος του Φεβρουαρίου του 2000, σύμβουλος εκδόσεως εμφανίζεται ο Κώστας Τσαούσης.

Στις 6 Απριλίου 2000 κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» ως ανεξάρτητη έκδοση, με αριθμό τεύχους 2396 και τιμή 600 δραχμές. Από το επόμενο τεύχος, στις 15 Απριλίου 2000 και εντεύθεν ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» συνεχίζει την πορεία του, αλλά κυκλοφορεί κάθε Παρασκευή μέσω συνδρομών και κάθε Σάββατο διανέμεται μαζί με την εφημερίδα «Το Βήμα». Οι αλλαγές στην ταυτότητα αφορούν στη διεύθυνση σύνταξης, όπου προστίθεται και το όνομα του Δημήτρη Στεργίου, ενώ φεύγει το όνομα του Άγγελου Στάγγου.

Από το τεύχος 2403 της 27ης Μαΐου 2000 η ταυτότητα έχει ως εξής: Ιδρυτής Δημήτριος Λαμπράκης. Ιδιοκτήτης Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. Πρόεδρος του Δ.Σ. Χρήστος Λαμπράκης. Εκδότης Σταύρος Ψυχάρης. Σύμβουλος έκδοσης Αντώνης Δ. Παπαγιαννίδης. Διευθυντής Χρήστος Ράπτης. Διεύθυνση σύνταξης Ντένης Αντύπας και Δημήτρης Στεργίου, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2000 που αποχωρεί ο πρώτος.

Στα δύο τελευταία τεύχη του Ιουνίου του 2001 η ταυτότητα δεν περιλαμβάνει άλλες αναφορές εκτός του Ιδρυτή, των Ιδιοκτητών και του εκδότη. Από τον Ιούλιο του 2001 προστίθεται και το όνομα του διευθυντή Νίκου Νικολάου.

Με την είσοδο στο έτος 2002 η οικονομία της χώρας μας μπήκε στους ρυθμούς του ευρώ αποχαιρετώντας τη δραχμή. Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» προτείνει «Καθολική στήριξη των διαρθρωτικών αλλαγών», παρουσιάζει τις «Προτεραιότητες της Ευρώπης το 2002», διερευνά τι μέλει γενέσθαι με «Το ευρώ και τις μετοχές μας», ενώ ειδικοί μιλούν για «τη νέα εποχή».

Επιμέλεια Αρχείου: Tμήμα Ιστορικού Αρχείου «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»