O «παλιός» τρόπος δημοσιογραφίας και διεύθυνσης και ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος»

Εύχομαι η ηλεκτρονική, επανεκκίνηση του «Οικονομικού» να πάει καλά, να μακροημερεύσει και να αφήσει, όπως και ο έντυπος, ανεξίτηλο αποτύπωμα στον χώρο της οικονομικής ενημέρωσης ή σωστότερα τεκμηρίωσης.

Διότι ο «Οικονομικός» αυτό ήταν, κάτι καθόλου εύκολο σε μια μακρά περίοδο με οξύτατες αντιπαραθέσεις, επιχειρηματικές και πολιτικές. Είχε πετύχει, δηλαδή, να είναι ένα περιοδικό στο οποίο προσέφευγαν για να ενημερωθούν για τα σοβαρότερα τρέχοντα, τα διεθνή και τις νέες ιδέες και προτάσεις, διεθνώς, μεγάλο εύρος πολιτών, απόψεων, επαγγελμάτων, ηλικίας. Ήθελαν, να το πω απλά, να καταλάβουν, με εγκυρότητα, και το υπόβαθρο των τρεχόντων ειδήσεων. Το κατάφερνε αυτό σε μεγάλο βαθμό, παρά το ότι το ίδιο είχε τη δική του γραμμή με την οποία συχνά πολλοί, αναγνώστες του, αντιπαρατίθεντο.

Αυτό, πρέπει να πούμε, ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο του Διευθυντή του, του Γιάννη Μαρίνου. Σου έδινε το θέμα – και επέλεγε κάθε φορά τον «σωστό» συντάκτη – και σου έλεγε: «Για βρες τι ακριβώς συμβαίνει με το τάδε θέμα;». «Τι σημαίνει αυτό που είπε ο τάδε;». «Γιατί βγαίνει από την ΕΣΥΕ αυτό το νούμερο;» κτλ, κτλ.

Ως δημοσιογράφος και ιδίως ως Διευθυντής είχε αρχές αλλά το κύριο είναι ότι σεβόταν και τις δικές σου αρχές και ιδέες και κατά την άσκηση της δημοσιογραφικής σου εργασίας. Μάθαμε πολλά από αυτό τον τρόπο Διεύθυνσης και δεν θα τον ξεχάσουμε, δεν τον ξεχάσαμε. Αυτός ο «παλιός» τρόπος, δημοσιογραφίας και διεύθυνσης, στις μέρες μας, είναι τραγικά αναγκαίος.