Να δοθεί προτεραιότητα στον εμβολιασμό των ναυτικών

Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος από την εμφάνισης της πανδημίας, πάνω από 200.000 ναυτικοί εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι είτε στα πλοία είτε στη στεριά λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Για μια ακόμη φορά ενόψει αυτής της κατάστασης πλοιοκτήτες και ναυτεργατικά συνδικάτα, ενώνουν τις φωνές τους και καλούν όσες κυβερνήσεις δεν το έχουν κάνει ακόμη, να αναγνωρίσουν τους ναυτικούς ως «ουσιώδεις εργαζόμενους», προκειμένου να εξασφαλιστούν διευκολύνσεις για τα ταξίδια τους, να γίνει δυνατή η αλλαγή πληρωμάτων, η παροχή ιατρικής βοήθειας και ο επαναπατρισμός τους.

Με κοινή ανακοίνωση τους η συνομοσπονδία των εργατικών ενώσεων ETF και η ένωση των εφοπλιστικών φορέων των χωρών μελών της ΕΕ, η European Community Shipowners’ Associations (ECSA), κάλεσαν επίσης τα κράτη να συμπεριλάβουν τους ναυτικούς στις ομάδες προτεραιότητας για εμβολιασμό, λαμβάνοντας υπόψη τον κύριο ρόλο που επιτελούν στη διατήρηση της ομαλής ροής του παγκόσμιου εμπορίου.

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εφοπλιστές και συνδικάτα ναυτικών συναντώνται αυτήν την εβδομάδα στην Ειδική Τριμερή Επιτροπή της Διεθνούς Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας (Special Tripartite Committee of the Maritime Labour Convention-MLC 2006) για να ανταλλάξουν πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή της MLC-2006 ενόψει των προκλήσεων από την πανδημία.

Με την ευκαιρία αυτή, η ECSA και το ETF – οι Ευρωπαίοι Κοινωνικοί Εταίροι στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών – εξέδωσαν κοινή δήλωση σχετικά με την αναγνώριση των ναυτικών ως «ουσιωδών εργαζόμενων».

Ενώ ορισμένες κυβερνήσεις έχουν ορίσει ναυτικούς με αυτόν τον τρόπο, επιτρέποντας απρόσκοπτα ταξίδια μέσω αεροδρομίων, λιμανιών, κ.λ.π., για να διατηρηθεί το παγκόσμιο εμπόριο σε κίνηση, δεν υπάρχει καθολικός ορισμός του όρου «ουσιώδης εργαζόμενος», με την κάθε χώρα να δίνει το δικό της ορισμό, επισημαίνουν. Ως εκ τούτου, οι ευρωπαίοι κοινωνικοί εταίροι της ναυτιλίας, πιστεύουν ότι είναι πιο ωφέλιμο να εστιάσουν οι κυβερνήσεις την προσοχή τους, στα συγκεκριμένα δικαιώματα που οι ναυτικοί πρέπει να απολαμβάνουν παντού.

Στην κοινή ανακοίνωση των δυο φορέων έχουν εντοπισθεί επτά τομείς που αναφέρονται στην συνέχεια και στους οποίους τα κράτη θα πρέπει να δώσουν έμφαση για να αντιμετωπισθούν τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται:

-Ταξίδια: ζητείται από τα κράτη μέλη της σύμβασης, μεταξύ άλλων να διασφαλίζουν ότι οι ναυτικοί μπορούν να ταξιδέψουν από και προς τη χώρα κατοικίας τους και τον τόπο εργασίας τους χωρίς περιορισμούς.

Καραντίνα: Οι ναυτικοί θα πρέπει να απαλλάσσονται από την καραντίνα όταν φτάνουν σε χώρα στην οποία πρόκειται να συναντήσουν το πλοίο τους

Ιατρική περίθαλψη: Οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν την ύπαρξη διαδικασιών που συμφωνούν με τις σχετικές οδηγίες για την προστασία της υγείας των ναυτικών που έχει εκδώσει το Διεθνές Ναυτικό Επιμελητήριο.

Τεστ: Τα κράτη μέλη της MLC 2006, πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στους ναυτικούς για τεστ ανίχνευσης Covid-19, ιδίως πριν από την είσοδο ενός ναυτικού στο πλοίο του

Μονάδες πρόνοιας: Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι ναυτικοί μπορούν να έχουν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις πρόνοιας στην ξηρά ή ότι οι οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας μπορούν να προσεγγίζουν με ασφάλεια τα πλοία.

Εμβολιασμός: Τα κράτη, κατά τον σχεδιασμό του εμβολιαστικού προγράμματος πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι ναυτικοί θα έχουν πρόσβαση στους εμβολιασμούς κατά προτεραιότητα, προκειμένου να διευκολυνθεί περαιτέρω η χαλάρωση των περιορισμών που τους εμποδίσουν σήμερα. Επίσης τα κράτη μέλη, σε συνεργασία με τους εφοπλιστές και τα συνδικάτα, θα πρέπει να σχεδιάσουν ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα για τους ναυτικούς που βρίσκονται πάνω στα πλοία.

Οικονομική υποστήριξη: Όλα τα κράτη μέλη της σύμβασης πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι ναυτικοί που διαμένουν στην επικράτειά τους και δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην απασχόληση λόγω παύσης ή μείωσης της δραστηριότητας, κλειστών συνόρων ή άλλων δυσκολιών όπως στη μη αλλαγή πληρώματος, δυσκολίες που οφείλονται στην πανδημία, μπορούν να έχουν πρόσβαση σε προγράμματα οικονομικής υποστήριξης που είναι διαθέσιμα στους κατοίκους των χωρών που απασχολούνται σε άλλα επαγγέλματα.