Η αμερικανικοποίηση του ευρωπαϊκού αθλητισμού φαίνεται αναπόφευκτη

Το τολμηρό σχέδιο από τους κορυφαίους ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Ευρώπης να δημιουργήσουν τα δικά τους τουρνουά αμερικάνικου στιλ καταρρέει λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του. Αλλά αυτό δεν μπορεί να σταματήσει μια ενδεχόμενη αμερικανικοποίηση του πιο δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο.

Οι έξι αγγλικοί σύλλογοι που είχαν υποστηρίξει το νέο Ευρωπαϊκό Σούπερ Λιγκ αποσύρθηκαν την Τετάρτη,πράγμα το οποίο μάλλον σφράγισε τη μοίρα του. Η πρόταση για ένα «κλειστό» πρωτάθλημα εμπνευσμένο από αμερικανικά franchise, με εβδομαδιαίες αναμετρήσεις μεταξύ ισχυρών ομάδων που δεν θα μπορούσαν να υποβιβαστούν, θα είχε τορπιλίσει το υπάρχον Τσάμπιονς Λιγκ που διοργανώνει ο οργανισμός που διοικεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η UEFA. Η κίνηση προκάλεσε άμεση οργή από εθνικά πρωταθλήματα, συλλόγους, οπαδούς και κυβερνήσεις.

Αυτό που δεν άγγιξε το σχεδόν καθολικό κύμα επικρίσεων είναι η ανεπάρκεια του status quo – και όχι μόνο για τους ιδιοκτήτες των πιο δημοφιλών συλλόγων αξίας δισεκατομμυρίων. Η κατάρρευση του Σούπερ Λιγκ ενδέχεται να μην ανακουφίσει την μεγάλη πίεση προς την UEFA να διορθώσει προβλήματα που απέτυχε να αντιμετωπίσει εδώ και δεκαετίες.

Αν και το ποδόσφαιρο έχει μεγαλύτερη βάση σημοτικότητας από οποιοδήποτε άλλο άθλημα παγκοσμίως, το National Football League, το Major League Baseball και η National Basketball Association των ΗΠΑ κατέγραψαν περισσότερα έσοδα από οποιονδήποτε ευρωπαϊκό διαγωνισμό ποδοσφαίρου το 2019. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι το MLB και το NBA έχουν περισσότερους αγώνες ανά σεζόν. Αλλά το NFL έβγαλε ακόμα και 60 εκατομμύρια δολάρια το παιχνίδι, σε σύγκριση με περίπου 25 εκατομμύρια δολάρια για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Περισσότερο από το ήμισυ αυτού του εισοδήματος προέρχεται από εταιρείες ΜΜΕ όπως η Sky – που ανήκει στον αμερικανικό γίγαντα Comcast – που πληρώνει για δικαιώματα μετάδοσης ποδοσφαίρου. Η Σούπερ Λιγκ ανέμενε μια πιο δημοφιλής μορφή να διπλασιάσει την αξία αυτών των δικαιωμάτων, βοηθώντας τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους να καλύψουν τις οικονομικές τρύπες που προκαλούνται από την πανδημία.

Οι επενδυτές στους λίγους εισηγμένους συλλόγους, όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ηνωμένο Βασίλειο και η Γιουβέντους στην Ιταλία, δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες ότι μόνο τα χρήματα μπορούν να βελτιώσουν ένα ελαττωματικό επιχειρηματικό μοντέλο: Τα επιπλέον κεφάλαια έχουν ιστορία να καταλήγουν στις τσέπες των αστέρων παρά των μετόχων. Επίσης, εάν οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς υποβάλλουν περισσότερες προσφορές για ένα Σούπερ Λιγκ, ενδέχεται να πληρώσουν λιγότερα για εγχώριους διαγωνισμούς – γι ‘αυτό η Αγγλική Πρέμιερ Λιγκ συγκεκριμένα ξεσηκώθηκε.

Ακόμα, το Τσάμπιονς Λιγκ πιθανότατα αφήνει πολλά χρήματα στο τραπέζι προσφέροντας ένα υποδεέστερο προϊόν. Η μορφή της ομαδοποίησης και των νοκ-άουτ σημαίνει ότι πολλά από τα πιο δημοφιλή ματς δεν λαμβάνουν χώρα σε ένα συγκεκριμένο τουρνουά ή ακόμη και για χρόνια. Οι αλλαγές που ανακοίνωσε πρόσφατα η UEFA δεν επιλύουν κανένα από τα βασικά ζητήματα, τα οποία υπογραμμίζουν μόνο την ανάγκη για βαθύτερη μεταρρύθμιση.

Ό, τι κι αν προκύψει από το εγχείρημα της Σούπερ Λιγκ, ένα τουρνουά στο οποίο οι κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες αντιμετωπίζουν τακτικά η μια την άλλη είναι πιθανό να συμβεί στο τέλος, επειδή είναι προς το συμφέρον των συλλόγων, των ραδιοτηλεοπτικών φορέων και, ναι, των θεατών. Ο αναλυτής της βιομηχανίας πολυμέσων Ian Whittaker υποδηλώνει ότι μια πιο εμπορική συμφωνία θα μπορούσε να βοηθήσει να φέρει τους γίγαντες συνεχούς ροής των ΗΠΑ, όπως το Amazon.com και τη Disney, πιθανότατα ακόμη και αν η αμφισβητούμενη «κλειστή» μορφή εκπέσει.

Οι επικριτές της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου δεν έχουν νόημα με τις εκκλήσεις τους για παιχνίδια βάσης, το οποίο έχει ήδη περιθωριοποιηθεί από υψηλές τιμές εισιτηρίων και συνδρομητικής τηλεόρασης, προγράμματα που πλήττουν την παρακολούθηση των παιχνιδιών υπέρ της θεαματικότητας στο εξωτερικό και, πάνω από όλα, τεράστιες οικονομικές ανισότητες. Ένα franchise όπως το Σούπερ Λιγκ, με κατανομή εσόδων και ανώτατα όρια δαπανών σε στυλ ΗΠΑ, θα αντιμετώπιζε τουλάχιστον τις ανισορροπίες στην κορυφή.

Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπήρξε εδώ και πολύ καιρό προϊόν, απλώς ήταν ένα προϊόν με κακή διαχείριση. Φαίνεται αναπόφευκτο ότι μια αμερικανική αντίλψη περί θεάματος τελικά θα το ταρακουνήσει.