Το όραμα του CEO ίσως δεν είναι αρκετό για την UBS

Ο CEO της UBS, Ραλφ Χάμερς «ξανασχεδιάζει τη δύναμη του επενδύειν». Οι μέτοχοι όμως ίσως λάβουν διαφορετικό μήνυμα από τα αποτελέσματα α΄ τριμήνου της ελβετικής τράπεζας. Ο κίνδυνος για τον τραπεζικό όμιλο των 55 δις δολαρίων –με έδρα τη Ζυρίχη- είναι ότι η θητεία του Χάμερς υποφέρει από πλεονάζον λεξιλόγιο και από έλλειψη λέξεων, όπως μείωση.

Σε σύγκριση με την Credit Suisse –που έχει κλονισθεί από τα σκάνδαλα, η UBS δείχνει σε καλή κατάσταση. Οι μετοχές της διαπραγματεύονται στο 96% της μελλοντικής λογιστικής αξίας της, σύμφωνα με στοιχεία της Refinitiv, στο κλείσιμο της Δευτέρας, έναντι 58% της ανταγωνίστριάς της. Η εκτίναξη των προμηθειών στη διαχείριση πλούτου συνέβαλε στο να εμφανίσει 14% απόδοση στα ίδια κεφάλαια στο α΄ τρίμηνο.

Ο Χάμερς ίσως πιστεύει στη ήρεμη διαχείριση, γιαυτό και στο πρώτο στάδιο της στρατηγικής του εστίασε σε στόχους, όπως την επίδραση της σκεπτόμενης ηγεσίας στο παγκόσμιο οικοσύστημα για επενδύσεις. Περικοπές κόστους ύψους 1 δις δολαρίων μέχρι το 2023 θα επανεπενδυθούν στην επιχείρηση, ενώ θα ανακοινώσει νέους οικονομικούς στόχους στις αρχές του επόμενου έτους.

Πριν την κίνηση αυτή, ο Χάμερς ίσως θα έπρεπε να επανεξετάσει τις επιλογές του. Η UBS, πράγματι, αφήνει την Credit Suisse και άλλους ευρωπαίους ανταγωνιστές να νιώθουν τη σκόνη της, όμως εξακολουθεί να διαπραγματεύεται σε σημαντικό discount έναντι των αμερικανικών Morgan Stanley και Goldman Sachs, των οποίων οι μετοχές διαπραγματεύονται στο 203% και στο 137% της μελλοντικής λογιστικής αξίας τους, αντίστοιχα. Η πιο σημαντική διαφορά, ωστόσο, είναι το κόστος. Οι λειτουργικές δαπάνες θα αντιστοιχούν στο 76% των εσόδων της UBS τα επόμενα τρία χρόνια, βάσει εκτιμήσεων της Refinitiv, σε σύγκριση με τον μέσο όρο του 64% των Morgan Stanley και Goldman Sachs.

Το χάσμα αυτό με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι εν μέρει αγεφύρωτο. Οι αμερικανικές τράπεζες επωφελούνται από την μεγαλύτερη αγορά στέγης, τα υψηλότερα επιτόκια και τις πιο δραστήριες κεφαλαιαγορές, που σημαίνουν μεγαλύτερο τζίρο και λιγότερες δαπάνες αναλογικά. Κι όμως ο Χάμερς δεν έχει γλυτώσει: η πρόβλεψη για τις λειτουργικές δαπάνες του 2021 είναι αυξημένες και σε σχέση με τα εποπτικά κεφάλαια, στο 61% του Tier 1, έναντι 43% του μέσου όρου των αμερικανικών.

Κανείς δεν θέλει να αναλάβει μια καινούργια δουλειά, αρχίζοντας με απολύσεις. Ακόμη πιο ευχάριστο είναι να σκορπά κανείς μεγαλόστομες φράσεις όπως «συνδέοντας τους ανθρώπους για ένα καλύτερο κόσμο». Όμως, καθώς ο Χάμερς σχεδιάζει τη νέα στρατηγική του φέτος, θα πρέπει να θυμηθεί ότι ο επανασχεδιασμός του κόστους βάσης των ελβετικών τραπεζών ίσως απέδιδε πιο απτά οφέλη.