Η άλλη Ελλάδα και το μοντέλο επιχειρηματίας – αγρότης

Στον πρωτογενή τομέα ή αλλιώς στην αγροτική οικονομία, στρέφονται όλο και περισσότεροι Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Μια βόλτα στην περιφέρεια θα πείσει πολλούς για τη μεγάλη στροφή σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής πολλών συμπατριωτών μας και μάλιστα νεαρών ηλικιών.

Πολλοί λένε ότι σε συνθήκες κρίσης, η λύση μπορεί να δοθεί και από την πρωτογενή παραγωγή που πάντοτε αποτελούσε για τη χώρα συγκριτικό πλεονέκτημα, αν και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις την είχαν υποτιμήσει μεταπολιτευτικά. Το μόνο που ένοιαζε τους περισσότερους ήταν το πώς θα καρπωθούν τις αγροτικές επιδοτήσεις και τίποτα άλλο.

Το κλίμα σταδιακά αλλάζει και στον αγροτικό τομέα παρατηρείται αύξηση των απασχολουμένων τα τελευταία χρόνια. Άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους αφήνουν την πόλη και επιστρέφει στη γη, για να την καλλιεργήσουν και να εκθρέψουν ζώα, ενώ η πλειονότητα αυτών ασχολούνται με βιολογικές καλλιέργειες.

Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι καινούργιοι γεωργοί δεν είναι ετεροεπαγγελματίες που απλώς έχουν και κάποια χωράφια και τα καλλιεργούν ενώ έχουν άλλη εργασία, αλλά νέοι που επέστρεψαν εκεί που γεννήθηκαν, εντάχθηκαν στο επάγγελμα των γονιών τους και γράφτηκαν στους συνεταιρισμούς.

Σε μια περίοδο, που ακόμα και στην ελληνική περιφέρεια θα δει κάποιος στα μανάβικα, π.χ. λεμόνια Αργεντινής, σκόρδα Κίνας, κ.α. η ανάκαμψη της πρωτογενούς παραγωγής δίνει ελπίδες για κάτι καλύτερο. Το είδαμε και την περίοδο της πανδημίας εδώ και ένα χρόνο με την αύξηση των εξαγωγών συγκεκριμένων προϊόντων. Πέρα από τις διεθνείς συγκυρίες συνεπάγεται και απασχόληση ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο είχε αρχίσει να εκλείπει από την ελληνική περιφέρεια.

Εξάλλου, η ελληνική ύπαιθρος, ο πρωτογενής τομέας ήταν αυτός που δεκαετίες στήριξε την ελληνική οικονομία, αυτό που λέμε σήμερα «πραγματική οικονομία». Η επιστροφή στην ελληνική ύπαιθρο δεν είναι για πολλούς μόνο ανάγκη για επιβίωση και διέξοδο από την ανεργία, αλλά και επιλογή ζωής.

Δυστυχώς όμως, όσοι νέοι άνθρωποι επέστρεψαν στην ελληνική περιφέρεια και στράφηκαν στον αγροτικό τομέα, διαπιστώνουν ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καθοδήγηση από την κεντρική διοίκηση του υπουργείου και τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός λέει ότι θέλει να γίνει ο αγρότης επιχειρηματίας και δεν έχει άδικο ως προς την συλλογιστική του. Για τον πρωτογενή τομέα στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης περιλαμβάνονται 800 εκατ. Ευρώ, ενώ στον σχεδιασμό του υπουργείου περιλαμβάνεται και το 1,6 δισ. ευρώ του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης κατά τη μεταβατική περίοδο 2021-2022. Επιπλέον υπάρχουν τα κονδύλια της νέας ΚΑΠ που ξεπερνά τα 19,3 δις ευρώ και το ζήτημα είναι τι θα εξασφαλίσει η Ελλάδα από αυτά.

Χρηματοδοτικά εργαλεία υπάρχουν πολλά. Η Ελληνική Πολιτεία έχει μια χρυσή ευκαιρία να στηρίξει τον αγροτικό τομέα, κυρίως και τους νέους αγρότες και να τους καθοδηγήσει να στραφούν σε δράσεις εξωστρέφειας και σε ποιοτικά προϊόντα για να κατακτήσουν και τις διεθνείς αγορές. Πολλοί το κάνουν. Χρειάζονται περισσότερα μέτρα.

Η αναφορά δεν είναι για δάνεια, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις, αλλά για χρηματοδοτικά εργαλεία, καθοδήγηση για στόχευση σε συγκεκριμένες αγορές, αμφίδρομη επικοινωνία του υπουργείου με τα εμπορικά τμήματα των πρεσβειών.

Ας δούμε το μοντέλο των αγροτών σε Ολλανδία και Ισραήλ. Το μοντέλο επιχειρηματίας αγρότης θα έχει μεγάλο όφελος και για τους ίδιους τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον πρωτογενή τομέα.

Μόνο όφελος θα έχει το ίδιο, η ελληνική οικονομία και οι Έλληνες καταναλωτές από μια διαφορετική κουλτούρα.