Συνεχής… «επανεκκίνηση» της οικονομίας, όπως ο… βοσκός για τον λύκο!

Διάβασα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και παντού τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για «επανεκκίνηση» της οικονομίας με την ανακοίνωση πέντε φορολογικών και ασφαλιστικών ελαφρύνσεων. Λίγες ημέρες μετά διάβασα πάλι ότι υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας παρουσίασε στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, τους στόχους και τις δράσεις για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Και ομολογώ ότι υπομειδίασα. Διότι, μολονότι, όπως διαπίστωσα, η παρουσίαση αυτή συνοδευόταν από πολλά στοιχεία για στόχους και δράσεις, μού θύμισε τη γνωστή ιστορία του βοσκού με τον λύκο! Οπότε, κι άμποτε γίνει, δεν θα γίνει πια… πιστευτή!

Υπομειδίασα, όπως και λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε το δικό «Σχέδιο» όχι απλώς «Επανεκκίνησης», αλλά… «Βιώσιμης Επανεκκίνησης της Οικονομίας»! Δηλαδή, έχει καταντήσει αυτή η ωραία και δυναμική λέξη τόσο «κακόφημη» που δεν την πιστεύεις πια, ακόμα κι αν βγει αληθινή. Ύστερα, η λέξη αυτή είναι και ετυμολογικά και ουσιαστικά άστοχη, είναι «μεταφυσική»! Διότι, η λέξη «επανεκκίνηση» προϋποθέτει προηγούμενη «εκκίνηση», η οποία, δυστυχώς, δεν έχει γίνει ποτέ σχεδόν στην ελληνική οικονομία, παρά μόνο στην αλήστου μνήμης μνήμης περίοδο της «δημιουργικής λογιστικής» του Κώστα Σημίτη, η οποία είχε γίνει «βούκινο» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην Eurostat! Αυτή η τακτική ωραιοποίησης της οικονομικής εικόνας συνοδεύθηκε από τις γνωστές αναθεωρήσεις – όνειδος των «ωραιοποιημένων» ελληνικών στατιστικών στοιχείων!

Με το συμπάθιο, λοιπόν, αλλά ας μού επιτρέψει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας και οι αναγνώστες να υπενθυμίσω μερικές παρόμοιες εξαγγελίες δίκην «βοσκού» για «επανεκκίνηση» της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία είκοσι χρόνια:

-Το 1999, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανακοίνωσε στη ΔΕΘ τη «Χάρτα Σύγκλισης» με ταχεία εκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας, η οποία έγινε πιο συγκεκριμένη με την παρουσίασή της, προεκλογικά, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2003 στο Ζάππειο, αλλά με προσεκτικότερη διατύπωση. Τότε μίλησε για «επιτάχυνση της ανάπτυξης», η οποία είχε μεν εξασφαλισθεί μερικώς τα προηγούμενα χρόνια, αλλά χωρίς την επιδιωκόμενη οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Αντιθέτως, στην περίοδο αυτή το δημόσιο χρέος και το δημόσιο έλλειμμα απέκτησαν μιαν εφιαλτική δυναμική!

-Στις 5 Σεπτεμβρίου 2009, δηλαδή προεκλογικά, στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, επειδή κυβερνούσε τη χώρα από το 2004, έβαλε κι εκείνος ένα άλλο κοσμητικό επίθετο στο ουσιαστικό «επανεκκίνηση», το επίθετο «δυναμική». Κι όλοι γνωρίζουμε τί έγινε στη συνέχεια: «δυναμική»… ύφεση (λόγω των μνημονίων) έως σχεδόν και σήμερα (-8,2% το 2020 λόγω… πανδημίας!).

-Λίγες ημέρες αργότερα, στις 14 Σεπτεμβρίου 2009, ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, στην προεκλογική ομιλία του στη ΔΕΘ, εκτός από τη γνωστή ιστορική «μεταφυσική» διαπίστωση «Λεφτά Υπάρχουν», υποσχέθηκε κι εκείνος … «επανεκκίνηση» της οικονομίας, την οποία περιμένουμε ακόμα!!!

-Πιο υπερβολικός και σχεδόν … ασυγκράτητος στη χρήση της λέξης εμφανίστηκε ο Αντώνης Σαμαράς τόσο ως αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης στα τρία «Ζάππεια» ( 22 Μαρτίου 2012), όσο και ως πρωθυπουργός. Χρησιμοποιώντας μάλιστα τη φράση fast track εκεί, αλλά και στις συνεντεύξεις σε εφημερίδες (5 Μαρτίου 2011), καθώς και στη Βουλή κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων (16 Νοεμβρίου 2011) και κατά τη συζήτηση της Ψήφου Εμπιστοσύνης (10 Οκτωβρίου 2014).

-Ιδιαίτερη κατάχρηση της λέξης εμφανίζεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός της Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ (13 Σεπτεμβρίου 2014), αλλά και ως πρωθυπουργός στη συνέχεια. Μάλιστα χρησιμοποίησε τη λέξη αυτή και σε τίτλο Νόμου (4321/2015) «Ρυθμίσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας» με την εξαγγελία… φορολογικών… μέτρων, όπως έκανε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 22 Απριλίου 2021, ανακοινώνοντας τη δέσμη πέντε φορολογικών και ασφαλιστικών ελαφρύνσεων!

Είναι αλήθεια, ότι ο κομματικός και πολιτικός λόγος, ο οποίος σε μια περίοδο είχε εξελιχθεί και σε… «ξύλινο» (με τις ίδιες 300 λέξεις μπορούσε κανείς να κάνει διαφορετικές … δηλώσεις και ανακοινώσεις σχεδόν νεφελώδεις!) έχει αφήσει πολλά συντακτικά και λεκτικά «μαργαριτάρια», αλλά χαρακτηρίζεται και από εμμονές στη χρήση των ίδιων λέξεων από όλους σχεδόν τους αρχηγούς και τα κόμματα. Για το λόγο αυτό, μία ποικιλία και όχι «αντιγραφές» στον πολιτικό λόγο θα είναι περισσότερο χρήσιμες και ολιγότερον… τερπνές για υπομειδιάματα…