Η όντως αυτή κομψά διατυπωμένη άποψη της νέας διοίκησης της εισηγμένης εταιρείας δεν μπορεί να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για την πτώση των εσόδων και τη μείωση του αριθμού των συνδρομητών της πλατφόρμας ιδιαίτερα σε μια χρονιά όπου η πανδημία κράτησε τον κόσμο σπίτι του για πολλούς μήνες και η οικιακή ψυχαγωγία με τις συνδρομητικές  πλατφόρμες περιεχομένου ήταν από τις ελάχιστες εναλλακτικές λύσεις.

Κακά τα ψέματα, το αποκλειστικό περιεχόμενο και οι εν γένει, ποιοτικές υπηρεσίες παίζουν ρόλο στη μάχη του ανταγωνισμού.

————————————————–

Η σχέση ανάμεσα στη κυβέρνηση – την εκάστοτε κυβέρνηση-, την πλήρως ελεγχόμενη από τον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ και την εισηγμένη ΕΥΔΑΠ (όπου πέραν του Δημοσίου υπάρχει και ο John Paulson) παραμένει ένα αξεδιάλυτο κουβάρι…

Ο βασικός λόγος γι’ αυτό η διαχρονική επιμονή κυβερνητικών στελεχών να έχουν τον τελικό λόγο στα πράγματα μέσα από τον έλεγχο μιας papercompany όπως η ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ. Μια αντίληψη που δεν επιτρέπει να διαμορφωθεί μια καθαρή σχέση με όρους και κανόνες μακριά από την κυβερνητική εμπλοκή που να σέβεται τα συμφέροντα της εισηγμένης εταιρείας όσο και των ιδιωτών μετόχων και κυρίως των μικρομετόχων της.

Το 1999 εν όψει και της εισαγωγής της ΕΥΔΑΠ στο Χρηματιστήριο – στη… Σοφοκλέους, όπως την ήθελε να λέγεται η χρηματιστηριακή διάλεκτος- δημιουργείται με νόμο μια νέα εταιρεία, η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ, ένα ΝΠΔΔ, υπό την εποπτεία του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών. Σκοπός της ήταν και είναι η διαχείριση, συντήρηση και λειτουργία των ακινήτων που της έχουν μεταβιβαστεί και συγκεκριμένα: το φράγμα και ο ταμιευτήρας του Εύηνου, το φράγμα και ο ταμιευτήρας του Μόρνου, ο ταμιευτήρας του Μαραθώνα, τα έργα και οι εγκαταστάσεις της Υλίκης, το εξωτερικό υδροδοτικό σύστημα (Ε.Υ.Σ.), τα κατά τόπους αντλιοστάσια.

Αλλά η ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ δεν έχει προσωπικό. Ετσι, από χρόνια η ΕΥΔΑΠ αναλαμβάνει να καλύπτει με δικό της προσωπικό – 200 με  300 εργαζόμενοι- τις ανάγκες που δημιουργούνται από τη λειτουργία των φραγμάτων, των ταμιευτήρων κλπ. Επιπλέον, εδώ και χρόνια το Δημόσιο δεν έχει βάλει ούτε σεντ σε επενδύσεις του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος. Τώρα, υπάρχει στα σκαριά μια διαδικασία για ΣΔΙΤ, με προϋπολογισμό 235 εκ. ευρώ, με την υλοποίηση του οποίου εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί η αποδοτική, ασφαλής  και βελτιστοποιημένη λειτουργία και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της Πρωτεύουσας.

Η παράδοση ανάμεσα στις δύο εταιρείες – την ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ και την ΕΥΔΑΠ- είχε διαμορφώσει μια λειτουργική πραγματικότητα. Η ΕΥΔΑΠ εξασφάλιζε αδιάλειπτη παροχή πρώτης ύλης – ακατέργαστο νερό- στα διυλιστήρια της, έναντι της υποχρέωσης της να έχει μια συνολική ευθύνη διαχείρισης για τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ.

Σήμερα, οι εκκρεμότητες είναι τουλάχιστον δύο: Η μία η σύμβαση αποκλειστικής παραχώρησης του δικαιώματος. Η 20ετούς διάρκειας σύμβαση του 1999 έληξε το 2019 και από τότε δίνονται παρατάσεις. Η τελευταία δόθηκε στο παραπέντε και λήγει στα τέλη του ερχόμενου Ιουνίου.

Η δεύτερη εκκρεμότητα – αιτία συνεχούς τριβής- ανάμεσα στη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ και το αρμόδιο υπουργείο Υποδομών αφορά τον καθορισμό της τιμής του ακατέργαστου νερού. Το 2019 ο τότε αρμόδιος υπουργός Χρήστος Σπίρτζης είχε «κόψει κοστούμι» που στοίχιζε 250 εκατομμύρια ευρώ για τα ταμεία της ΕΥΔΑΠ. Μια τιμή που όπως υποστήριζε η πλευρά Σπίρτζη είχε να κάνει με τις οφειλές από το 2013. Οι πριν το 2013 είχαν «κλείσει» με  συμβιβασμό (συμψηφισμός των απαιτήσεων της ΕΥΔΑΠ από το Δημόσιο με το κόστος του αδιύλιστου νερού).

Αλλά, σε κάθε περίπτωση το πόσο κάνει το ακατέργαστο νερό έχει να κάνει με τη σύμβαση που υπογράφει το Ελληνικό Δημόσιο με την ΕΥΔΑΠ και τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δύο πλευρών. Σήμερα, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ.

Και εδώ, αρχίζει η εμπλοκή του Paulson. Για την ακρίβεια, η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ οφείλει να φέρει το θέμα στη γενική συνέλευση των μετόχων και να ζητήσει ευρύτερες συναινέσεις που να καλύπτουν και τα συμφέροντα ιδιωτών επενδυτών αλλά και μικρομετόχων.

Την ίδια περίοδο, σε εκκρεμότητα παραμένει και ο διαγωνισμός για τη λειτουργία και συντήρηση του κέντρου επεξεργασίας λυμάτων Ψυττάλειας, συνολικού προϋπολογισμού 261 εκατ. ευρώ (χωρίς ΦΠΑ).

Οι εκτελεστικές συμβάσεις του ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ, ενός έργου που πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να έρθει η ώρα της υλοποίησης του βοηθά τα οικονομικά πλήθους εταιρειών στις αγορές τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής. Για παράδειγμα, η FORTHNET που αναδείχθηκε ανάδοχος σε δύο σημαντικές νησίδες του έργου σε Θεσσαλονίκη και Αττική, εξασφαλίζοντας έσοδα αξίας 42 εκατομμυρίων ευρώ για τα επόμενα 3,5 χρόνια μετά την πρόσφατη υπογραφή των εκτελεστικών συμβάσεων.