Τα κλειδιά της επιτυχίας των επιτυχημένων ηγετών

Ο παππούς μου ήταν καπετάνιος. Το ίδιο και ο εξάδελφός μου. Ο πατέρας μου μηχανικός στα πλοία. Τα τρία τέταρτα των ανδρών στο νησί μου είχαν κάποια σχέση με τη θάλασσα…

Θυμάμαι ακόμα αρκετές από τις ιστορίες που μου έλεγαν στα παιδικά μου χρόνια.

Μια από αυτές ήταν η εξής:

Υπήρχε ένας καπετάνιος από το διπλανό χωριό. Είχε τη φήμη ότι ήταν σκληρός και αποτελεσματικός σε όποιο καράβι και αν τον έβαζαν. Διέθετε γι’ αυτό αρκετές τεχνικές. Όπως αυτή εδώ.

Σε κάθε νέο πλοίο που πήγαινε, έπαιρνε έναν-έναν τους ναύτες στην καμπίνα του. Στον καθένα έλεγε ότι τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, και περίμενε να δώσει τον καλύτερο εαυτό του στη δουλειά του. Στο τέλος, του έδινε ως “δώρο” ένα αυγό. Τα χρόνια εκείνα, το να φας μεσοπέλαγα αυγό, ήταν προφανώς πολυτέλεια. Βέβαια, ο καπετάνιος αυτός δεν το έκανε με ανιδιοτέλεια.

Όταν η δουλειά ήταν πολλή, δύσκολη και επείγουσα στο καράβι, έβγαινε στο κατάστρωμα και φώναζε δυνατά: “Εμπρός εσύ που έφαγες το αυγό!”. Τότε, εκείνος που είχε φάει το αυγό, από φιλότιμο, αλλά ίσως και προσδοκία ότι το “δώρο” θα επαναληφθεί, έβαζε τα δυνατά του να τελειώσει γρήγορα η δουλειά. Το μυστικό βεβαίως ήταν ότι όλοι είχαν φάει από ένα αυγό, μη γνωρίζοντας ότι και ο διπλανός τους είχε κάνει το ίδιο. Και ο καθένας ξεχωριστά έκανε το καλύτερο. Και η εργασία τελείωνε γρήγορα και ήταν όλοι ευχαριστημένοι.

Διαίρει και βασίλευε

Οι καιροί τότε ήταν πραγματικά δύσκολοι. Και η νοοτροπία επίσης διαφορετική. Η τακτική του “διαίρει και βασίλευε” πολύ διαδεδομένη. Μπορεί να ήταν ανήθικη, αλλά είχε αποτελέσματα. Εξάλλου, ποιος ενδιαφερόταν για την ηθική; Επιπλέον, κάλυπτε τις αδυναμίες του καπετάνιου. Του αφεντικού γενικότερα. Και μαρτυρά την απαξίωση του εργαζομένου ως ανθρώπου.

Η χειριστική συμπεριφορά ήταν κατ’ εξοχήν εργαλείο για την αύξηση της παραγωγικότητας.

Κανείς βεβαίως δεν ασπαζόταν ούτε καν φανταζόταν τα οφέλη της ομαδικότητας.

Το σήμερα

Ας δούμε πού βρισκόμαστε σήμερα. Τώρα τα πράγματα είναι -ή θα έπρεπε να είναι- προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλά έχουν αλλάξει. Στην κοινωνία, στο επίπεδο ζωής, αλλά και στον τρόπο της διοίκησης. Σήμερα λοιπόν:

● Η ομάδα έχει κοινό στόχο. Αυτός είναι γνωστός σε όλους. Είναι συμφωνημένος ανάμεσα στον προϊστάμενο και τους ανθρώπους του. Και είναι γνωστά τα οφέλη για τον καθένα, για την ομάδα και για την επιχείρηση

● Το κάθε μέλος έχει μαζί με τους ομαδικούς και προσωπικούς στόχους. Είναι τέτοιοι που εν τέλει οδηγούν στη συνολική επιτυχία

● Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι -θα έπρεπε να είναι- διαφανείς, χωρίς κρυφή ατζέντα, χωρίς υστεροβουλία

● Οι κίνδυνοι αλλά και οι ευκαιρίες της επιχείρησης είναι γνωστά σε όλους. Ο σωστός ηγέτης, φροντίζει ώστε οι άνθρωποί του να αισθάνονται την επιχείρηση δική τους. Να συμμετέχουν στο ταξίδι της από κοντά. Να προσπαθούν για το καλύτερο αποτέλεσμα. Και να μετέχουν στο θετικό αυτό αποτέλεσμα

● Οι καλοί σημερινοί “καπετάνιοι” γιορτάζουν με όλο το πλήρωμα όταν το πλοίο φτάσει ασφαλώς στο λιμάνι. Οι πραγματικοί ηγέτες γιορτάζουν με όλους τους εργαζομένους, την επίτευξη των επιχειρηματικών στόχων

Το συμπέρασμα είναι, ότι κάτι που ήταν αποτελεσματικό χθες δεν είναι απαραίτητα και σήμερα. Το πλαίσιο, οι συνθήκες, οι αντιλήψεις αλλάζουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.

Εσείς τι αυγό προσφέρετε στην ομάδα σας;

* Ο Σταμάτης Παππάς, MEng/MBA, είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων.