Οι…τρύπες των self tests

Σε έναν πόλεμο όλα τα όπλα είναι αναγκαία. Αρκεί αυτός που τα χρησιμοποιεί να ξέρει τις δυνατότητές τους. Aλλιώς είναι σαν να περπατάς ξυπόλητος στα αγκάθια.  Τι εννοώ: δεν αντιμετωπίζεις για παράδειγμα ένα τανκ με ένα δίκανο. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεσαι –τουλάχιστον- ένα μπαζούκα…

Ακριβώς με την ίδια λογική, και στον πόλεμο της πανδημίας που διεξάγεται αυτήν την ώρα σε όλον τον πλανήτη, όλα τα όπλα είναι αναγκαία και απαραίτητα. Εμβόλια, μάσκες, φάρμακα (έστω κι αν βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο), self tests και πάει λέγοντας. Αρκεί (το ξέρω γίνομαι κουραστικός αλλά λίγη υπομονή παρακαλώ) να χρησιμοποιούνται σωστά και να γνωρίζουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει η δράση τους. Να μην έχουμε αυταπάτες πως με καθένα από αυτά ξεχωριστά  λύνουμε το πρόβλημα.

Πάμε τώρα στα self-tests. Aφορμή για όλον αυτόν τον προβληματισμό και το κείμενο που τον συνοδεύει, στάθηκε η κουβέντα με έναν πολύ καλό  φίλο που έζησε για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, και αυτή τη στιγμή ζουν στη Γερμανία τα δυο του παιδιά: η κόρη του που εργάζεται ως εκπαιδευτικός και ο γιος του που σπουδάζει.

Ποιος μας προστατεύει από τους ασυνείδητους;

Στη Γερμανία, όπως του είπε η 23 χρονη κόρη του, τα self tests γίνονται δυο φορές την εβδομάδα σχεδόν σε όλα τα σχολεία. Κι αν κάποιοι μαθητές το κάνουν σπίτι τους, είναι υποχρεωμένοι να το παρουσιάσουν την ίδια μέρα στο σχολείο.

Γιατί; Για να είναι 100% σίγουροι για το αποτέλεσμα. Μην μου πείτε πως όλοι όσοι βεβαιώνουν πως τα self–tests των παιδιών τους είναι αρνητικά, λένε την αλήθεια ή δεν κάνουν «γαργάρα» το αποτέλεσμα για να μην μείνουν τα παιδιά στο σπίτι; Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους γονείς των παιδιών. Και ο νοών νοείτω…

Συμφωνείτε ή όχι πως εδώ έχουμε μια τρύπα; Μα, θα μου πείτε, τα self-tests είναι ένα επιπλέον όπλο. Είναι, γι’ αυτό δεν χωραει καμία αμφιβολία. Αλλά αυτό που θέλω να πω (εκφράζω προσωπικές απόψεις ) είναι πως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις βεβαιότητες και να αντιμετωπίσουμε τα self –test όχι ως όπλο κρούσης, αλλά ως συμπληρωματικό. Κοινώς δεν μας προστατεύουν από τον κορωνοϊό… Το πρώτο μας μέλημα είναι να μην κολλήσουμε και μετά έρχονται  όλα τα άλλα.

Εμβολιασμοί σε όλη την εκπαιδευτική αλυσίδα

Επιπλέον, κατά την αφήγηση της κόρης του φίλου μου, στη Γερμανία όλα τα σχολεία  της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι ανοιχτά – όπου το επιτρέπει το επιδημιολογικό φορτίο. Αλλά  για να γίνει αυτό, δόθηκε από την πρώτη στιγμή έμφαση στον εμβολιασμό τόσο των εκπαιδευτικών όσο και όλων των άλλων ειδικοτήτων που εμπλέκονται στην αλυσίδα της εκπαίδευσης, όπως  συνοδοί σχολικών, οδηγοί, επιστάτες κ.α.

Προσέξτε: ακόμη και ο 20 χρόνος γιος του, που βρήκε μια απασχόληση (για μερικές μέρες) ως επιτηρητής στο προαύλιο την ώρα των διαλειμμάτων εμβολιάστηκε (!). Στην Ελλάδα είναι κοινό μυστικό πως η πλατφόρμα για τον εμβολιασμό των εκπαιδευτικών άργησε να ανοίξει –παρά το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες το ζητούσαν από πολύ νωρίς.

Το άνοιγμα του τουρισμού

Όπως έγινε γνωστό, ο τουρισμός ανοίγει στις 15 Μαΐου. Εύλογη ερώτηση:  τη στιγμή που ο τουρισμός είναι από τους βασικότερους (αν όχι ο βασικότερος) πυλώνας της οικονομίας δεν θα έπρεπε να δοθεί ιδιαίτερη μέριμνα στον εμβολιασμό όσων εργάζονται σε αυτόν;

Και προσωπικά  πιστεύω πως ο εμβολιασμός των εργαζόμενων στον τουρισμό θα ήταν και ένα μέσο προβολής για να πειστούν όλο και περισσότεροι τουρίστες να επισκεφτούν τη χώρα μας.

Στον τουρισμό απασχολούνται  γκαρσόνια, μάγειρες, καθαρίστριες, εφοδιαστές,  λογιστές και ένα σωρό άλλες ειδικότητες. Όσοι από αυτούς δεν έχουν προλάβει να εμβολιαστούν πως θα δουλέψουν με ασφάλεια;

Πάμε τώρα πάλι στα self –tests: είμαι σίγουρος πως η απάντηση εδώ είναι πως «θα αυξηθεί ο αριθμός των self –tests». Απορία. Με την ανεργία να χτυπάει κόκκινο πιστεύετε πως είναι εύκολο για έναν υπάλληλο να ανακοινώσει στο αφεντικό του πως βρέθηκε θετικός; Εγώ δεν είμαι και τόσο σίγουρος.

Συμπέρασμα: Ας αφήσουμε στην άκρη τις βεβαιότητες. Είναι διάτρητες…