H Αγγλία δεν χρειάζεται τη Super League – και ο τελικός του Champions League είναι η απόδειξη

H Αγγλία δεν χρειάζεται τη Super League – και ο τελικός του Champions League είναι η απόδειξη. Ο αγγλικός εμφύλιος ανάμεσα στην Μάντσεστερ Σίτι και την Τσέλσι υπενθυμίζει στην Ευρώπη πού βρίσκονται οι μεγαλύτερες ομάδες.

Φανταστείτε μια ποδοσφαιρική διοργάνωση που παίζεται κάθε χρονιά από τους πλουσιότερους συλλόγους της Ευρώπης, όπου τα μεγάλα παιχνίδια θα γίνονται για 10 μήνες με χορό εκατομμυρίων δολαρίων κάθε φορά. Οι αγώνες θα γίνονται Τρίτη και Τετάρτη βράδυ. Οι αγώνες θα μεταδίδονται σε 200 χώρες. Παντού θα υπάρχουν αγγλικές ομάδες.

Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η πρόταση για τη Super League τον προηγούμενο μήνα. Το σχέδιο, με τη συμμετοχή 12 ομάδων, κατέρρευσε σε 48 ώρες από τη στιγμή που οι έξι αγγλικοί σύλλογοι αποσύρθηκαν. Και τώρα που δαμορφώθηκε το ζευγάρι του τελικού στο φετινό Champions League –τη διοργάνωση που ήθελε να αντικαταστήσει η Super League- είναι εύκολο να δεις γιατί: οι αγγλικές ομάδες χρειάζονταν τη Super League λιγότερο απ΄ όλους. Αλλωστε, όπως αποδείχθηκε, είχαν ήδη μια δική τους.

Για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια, δύο ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, θα αναμετρηθούν στον τελικό του Champions League. Η Μάντσεστερ Σίτι απέκλεισε την Παρί για να σφραγίσει το εισιτήριο την Τρίτη, μια ημέρα πριν η Τσέλσι αποκλείσει την Ρεαλ Μαδρίτης χθες Τετάρτη. Το δίδυμο αυτό θα αναμετρηθεί για τέταρτη φορά στη διάρκεια της φετινής περιόδου. «Εχουμε παίξει μαζί τους πολλές φορές», δήλωσε ο αρχηγός της Τσέλσι Σεζάρ Αθπιλικουέτα, για να προσθέτει: «Όμως, πρόκειται για τελικό Champions League».

Ασχετα το πως ονομάζεται η διοργάνωση, ο Μάϊος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ανήκει σε ένα ολοένα μικρότερο κύκλο από συνήθεις ύποπτους. Δεν είναι σύμπτωση ότι το παιχνίδι αυτό θα γίνει ανάμεσα στις δύο ομάδες με την πιο πλούσια χρηματοδότηση στον πλανήτη. Η Σίτι με ιδιοκτήτη ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας του Αμπου Ντάμπι, ενώ η Τσέλσι ανήκει στον ρώσο δισεκατομμυριούχο Ρομάν Αμπράμοβιτς.

Δεν αποτελεί επίσης έκπληξη το γεγονός ότι η Πρέμιερ Λιγκ έχει πέντε από τους οκτώ φιναλίστ από το 2018 έως το 2021 (πριν δύο χρόνια, ο τελικός ήταν ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Τότεναμ). Η οικονομική δύναμη του αγγλικού ποδοσφαίρου, που βασίζεται στα τηλεοπτικά δικαιώματα και κάνει τα κέρδη άλλων ευρωπαϊκών συλλόγων να φαίνονται νάνοι, σημαίνει ότι περισσότερες ομάδες μπορούν να μαζέψουν περισσότερα ταλέντα. Αυτό δίνει στη λίγκα περισσότερο βάθος σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη. Όχι μόνον οι κορυφαίες αγγλικές ομάδες μπορούν να χειριστούν πρωταθλητές από άλλες χώρες της ηπείρου, αλλά περισσότερο συχνά, το χάσμα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές στις ομάδες δεύτερης κατηγορίας και ειδικότερα στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση: το Europa League.

Υπάρχει πιθανότητα η διοργάνωση να φέρει δύο ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ στον φετινό τελικό, όπως έγινε το 2019. Η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ βρίσκεται ήδη με το ένα πόδι στο τελικό μετά την εμφατική νίκη της επί της Ρόμα στο πρώτο σκέλος του ημιτελικού, ενώ η Αρσεναλ χρειάζεται να ξεπεράσει την ήττα με 2-1 απέναντι στην ισπανική Βιγιαρεάλ.

Η απαράμιλλη ισχύς του αγγλικού ποδοσφαίρου είναι ένας λόγος γιατί ο μάνατζερ της Μάντσεστερ Σίτι, Πεπ Γουαρδιόλα, ήταν ξεκάθαρος όταν ρωτήθηκε πως συγκρίνει την κατάκτηση του Champions League και της Πρέμιερ Λιγκ –ειδικά τώρα που βρίσκεται τόσο κοντά και στα δύο. «Συγνώμη, είναι πολύ πιο σημαντικό να κερδίσεις τρία πρωταθλήματα στην Πρέμιερ Λιγκ σε τέσσερα χρόνια», είπε ο Ισπανός προπονητής.

Οσον αφορά στο Champions League, πρόσθεσε, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να υπάρχει συνέπεια στις προκρίσεις ώστε η ομάδα να δρέπει τα οικονομικά βραβεία –πρόκριση μέχρι τους γύρους νοκ-αουτ μπορεί να αποφέρει μέχρι 40 εκατομμύρια δολάρια στην ομάδα. «Είναι πολύ πιο σημαντικό να είσαι κάθε χρόνο στο Champions League απ΄ότι να το κερδίσεις μια χρονιά,» τόνισε ο Γουαρδιόλα.

Ασχετα με το τι μπορεί να σκέφτεται ο Γουαρδιόλα, αυτή είναι μια χρονιά που τα αφεντικά του στη Σίτι δούλευαν για περισσότερο από μια δεκαετία. Όταν ο όμιλος από το Αμπου Ντάμπι αγόρασε την ομάδα το 2008, ο σύλλογος είχε να βρεθεί κοντά σε τρόπαιο από τις αρχές του 1980. Κι όμως ένιωσαν ότι μια ποδοσφαιρική ομάδα που συμμετέχει σε μια παγκόσμια διοργάνωση ήταν το ιδανικό όχημα για τη βελτίωση της εικόνας του Αμπου Ντάμπι στον κόσμο. (Αυτές οι ανησυχίες σχετικά με τη φήμη μπορούν να εξηγήσουν γιατί η Σίτι ήταν η πρώτη ομάδα που αποσύρθηκε επίσημα από τη Super League από τη στιγμή που είδε την κοινή γνώμη να είναι εναντίον της.)

Οι νέοι ιδιοκτήτες υπέγραψαν ακριβά ταλέντα, έβαλαν το όνομα του εθνικού αερομεταφορέα του εμιράτου στη φανέλα και στο στάδιο και άρχισαν να συνδέουν το όνομα του Αμπου Ντάμπι με τις αθλητικές επιτυχίες. Και μπορεί το να κερδίσουν το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ να βοήθησε σημαντικά, όμως το τελικό βραβείο, για το οποίο ξόδεψαν περισσότερα από 1 δις στερλίνες για ποδοσφαιριστές, ήταν πάντοτε η κατάκτηση του Champions League.

Ωστόσο, η πορεία των τελευταίων ετών έφερε απογοήτευση. Το καλύτερο αποτέλεσμα της Σίτι στην εποχή των εμιράτων ήταν ένας ημιτελικός το 2016 και αποκλεισμοί σε τρεις προημιτελικούς τα προηγούμενα τρία χρόνια.

Άλλες υπερομάδες με πλούσιους υποστηρικτές έκαναν τα ίδια και είδαν καλύτερα αποτελέσματα νωρίτερα. Η Τσέλσι ήταν μια από τις πρώτες όταν ο Αμπράμοβιτς αγόρασε το κλαμπ το 2003 και έφτασε στον τελικό του Champions League σε πέντε χρόνια, παρότι χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2012 για να το κατακτήσει. Και η Παρί, που αγοράστηκε από το επενδυτικό ταμείο του Κατάρ το 2011, κατάφερε να φτάσει στον τελικό πέρυσι υπό την καθοδήγηση του Τόμας Τούχελ, σημερινού προπονητή της Τσέλσι.

Για την Σίτι, η προσμονή για έναν τελικό χρειάστηκε 13 χρόνια. Όμως, ο Γουαρδιόλα, αναγνώρισε ότι ακόμη κι όταν έρχεσαι από την πραγματική super league του σύγχρονου ποδοσφαίρου, το να φτιάξεις ένα μεγαθήριο στην Ευρώπη χρειάζεται χρόνος. «Τώρα,» είπε, «είμαστε ώριμοι.»