Ο συνδικαλισμός «προσγειώνεται» στον 21ο αιώνα

Τέλος εποχής για το συνδικαλισμό, έτσι όπως τον γνωρίζαμε τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, επιφέρει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με το οποίο επιχειρείται η εισαγωγή των «σύγχρονων ηλεκτρονικών εργαλείων» στην υπηρεσία, μιας – μάλλον – υποβαθμισμένης λειτουργίας – ξεχασμένης στο παρελθόν – όπως είναι αυτή των συνδικάτων.

Η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η δημιουργία μητρώου εργαζομένων αλλά και εργοδοτών και η πραγματοποίηση απεργιών με καθορισμένο προσωπικό ασφαλείας στις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, είναι ορισμένες από τις διατάξεις του νομοσχεδίου που επιχειρούν να προσγειώσουν τον «συνδικαλισμό της τραγιάσκας» στον 21ο αιώνα.

«Ποιος ξέχασε τις πρόσφατες εικόνες ξυλοδαρμού μεταξύ συνδικαλιστών στο συνέδριο της ΓΣΕΕ», αναφέρει συχνά ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης, υπογραμμίζοντας ότι το γεγονός αυτό – που δεν είναι καθόλου τιμητικό για το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα -, ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης διαφάνειας στη λειτουργία του συνδικαλισμού.

«Επιχειρούμε να θεσπίσουμε κανόνες διαφάνειας για τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων προκειμένου οι όποιες αποφάσεις να μη λαμβάνονται από οργανώσεις-σφραγίδες», σημειώνει ο υπουργός.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι με το νομοσχέδιο αυτό, η κυβέρνηση «γυρίζει» σελίδα στον τρόπο λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας και στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας, μετά από 30 χρόνια ισχύος, του πλέον φιλελεύθερου – για την εποχή του – συνδικαλιστικού νόμου της Ευρώπης, του 1264/1982.

Με τις συγκεκριμένες διατάξεις:

Πρώτον, καθίσταται απαραίτητος όρος για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, η απογραφή συνδικαλιστικών και εργοδοτικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο.

Δεύτερον, για τη λήψη απόφασης απεργίας, θα πρέπει να παρέχεται στους εργαζόμενους πραγματική δυνατότητα συμμετοχής στη συνεδρίαση και παροχής ψήφου εξ αποστάσεως (ηλεκτρονικώς) με δικλείδες διαφάνειας και μυστικότητας.

Τρίτον, κατά την διεξαγωγή απεργιών σε επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, το συνδικάτο υποχρεούται να προβλέπει και να διασφαλίζει «την ελάχιστη εγγυημένη λειτουργία» των επιχειρήσεων για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Το προσωπικό ασφαλείας πρέπει να διασφαλίζει την παροχή του 33% των υπηρεσιών της επιχείρησης.

Σύμφωνα με την επίσημη θέση του υπουργείου η συγκεκριμένη ρύθμιση «δεν αναφέρεται στο πλήθος των εργαζομένων που καλούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους, αλλά στο επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών».

Στο σημείο αυτό, η κυβέρνηση επισημαίνει ότι ανάλογες διατάξεις ισχύουν σε προηγμένες χώρες, όπως είναι η Γαλλία, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Αυστραλία κ.λπ.

Οι αντιδράσεις

Οι συγκεκριμένες διατάξεις συγκεντρώνουν τις δριμείες αντιδράσεις των κομμάτων της αριστερής αντιπολίτευσης, τα οποία κατηγορούν την κυβέρνηση ότι επιχειρεί «να περιορίσει το δικαίωμα στην απεργία και στην εκπροσώπηση των εργαζομένων, ενώ θέτουν εμπόδια στη συνδικαλιστική δραστηριότητα των εργαζομένων».

«Οι παρεμβάσεις που προβλέπονται στο νομοσχέδιο αλλάζουν τα πάντα γύρω από τη λειτουργία των συνδικάτων, περιορίζοντας σημαντικά ακόμα και το δικαίωμα να κηρύσσουν και να πραγματοποιούν απεργιακές κινητοποιήσεις» επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτοχρόνως, υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο «επαναφέρει το lock out (ανταπεργία) με τη μορφή κυρώσεων», δημιουργεί προσκόμματα σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, και απειλεί συνδικαλιστές με απόλυση «σε περιπτώσεις άσκησης της συνδικαλιστικής τους δράσης».