Δεν είναι καπνός, είναι η τελευταία προειδοποίηση

Σε όλη την Αττική υπήρχε σήμερα μια μυρωδιά καμένου δάσος και έντονος καπνός.

Μέχρι και οδηγία να μείνουμε στα σπίτια μας βγήκε από το υπουργείο Υγείας.

Και όλα αυτά παρότι ακόμη δεν έχουμε μπει επισήμως στην περίοδο των δασικών πυρκαγιών.

Έναν από τους μεγαλύτερους εφιάλτες γι’ αυτή τη χώρα.

Όχι μόνο γιατί εάν δεν ληφθούν έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα και δεν συντονιστούν οι υπηρεσίες που είναι αρμόδιες για την πολιτική προστασία τότε κινδυνεύουν ζωές, όπως τραγικά ζήσαμε πριν από τρία χρόνια, αλλά και γιατί οι καταστροφές στα δάση υπογραμμίζουν πόσο δύσκολη είναι η μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Μάλιστα, στις μεγάλες δασικές πυρκαγιές, τέτοιες που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες, παρατηρούμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι ταυτόχρονα αιτία και επίπτωση.

Από τη μια, οι δασικές πυρκαγιές γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες και καταστροφικές σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής: υψηλότερες θερμοκρασίες διευκολύνουν τις πυρκαγιές το ίδιο και η αύξηση της συχνότητας ακραίων καιρικών συνθηκών, π.χ. πολύ ισχυρών ανέμων.

Από την άλλη, οι δασικές πυρκαγιές περιορίζοντας τη δασική κάλυψη μάς στερούν από ένα όπλο στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής που είναι ακριβώς η συμβολή των δασών στον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα και είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Για να μην αναφερθούμε σε όλες τις άλλες οικολογικές επιπτώσεις που έχουν οι δασικές πυρκαγιές ως προς τη βιοποικιλότητα, τους κινδύνους πλημμυρικών φαινομένων, την καταστροφή τοπίων.

Και τα δάση στην Ελλάδα κινδυνεύουν πολλαπλά.

Κινδυνεύουν από μια στρεβλή αντίληψη της ανάπτυξης που τα είδε όχι ως οικοσυστήματα, αλλά ως οικόπεδα προς πώληση.

Κινδυνεύουν από την κοντόθωρη λογική που δεν κατανοεί ότι κάποιοι χώροι πρέπει να μείνουν εκτός «αξιοποίησης».

Κινδυνεύουν από σωρευμένες ανεπάρκειες πολλών ετών και στη δασοπροστασία και στη δασική πολιτική.

Όμως, τώρα είμαστε σε ένα οριακό σημείο.

Γνωρίζουμε ότι έχουμε μπει σε μια εποχή που την ώρα που χρειαζόμαστε περισσότερο τα δάση – και ταυτόχρονα χρειαζόμαστε περισσότερα δάση –, αυτά κινδυνεύουν περισσότερο.

Γι’ αυτό τον λόγο και η πυρκαγιά η τωρινή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η τελευταία προειδοποίηση.

Για να ενεργοποιηθεί πλήρως το σύστημα δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας.

Για να καλυφθούν όλα τα κενά σε προσωπικό και εξοπλισμό.

Για να κάνουμε όλα όσα χρειάζονται ώστε «πράσινη μετάβαση» να σημαίνει και περισσότερα και καλύτερα προστατευόμενα δάση στη χώρα μας.

Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν τώρα.

Γιατί μετά θα είναι απλώς πολύ αργά.