Ιστορίες από το Αρχείο: Ο φόβος για τις ΕΠΕ και η εμποροπανήγυρη του Μιλάνου

Ο θεσμός της Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης (Ε.Π.Ε.) καθιερώθηκε στην Ελλάδα το 1955, η ανάγκη όμως για την καθιέρωσή είχε ανακύψει δεκαετίες νωρίτερα.

«Οικονομικός Ταχυδρόμος», 20.5.1928, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Το 1928, ο Οικονομικός Ταχυδρόμος πραγματοποιεί έρευνα και προκαλεί δημόσιο διάλογο για το κατά πόσον ήταν αναγκαίο να εφαρμοσθεί και στην Ελλάδα, ένας θεσμός που είχε ήδη βρει εφαρμογή σε τις οικονομίες του εξωτερικού.

»Ομολογείται πανταχόθεν ότι επιβάλλεται όπως αναχαιτισθή το ρεύμα της αθρόας ανωνυμοποιήσεως  μικρών επιχειρήσεων αι οποίαι καταφεύγουν εις την ανωνυμοποίησιν απλώς και μόνον όπως υπό την στέγην της ανωνυμίας εύρωσιν ασφάλειαν διά του περιορισμού της ευθύνης, η επιθυμούντων να μεταβιβάσωσιν εις τους ώμους τρίτων μετοχάς αμφιβόλου εσωτερικής αξίας.

(…)

«Οικονομικός Ταχυδρόμος», 20.5.1928, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

»Ο κ. Αλεξ. Αναστασιάδης, πρόεδρος του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου Αθηνών, μας ανεκοίνωσε τα εξής:

»Η ανάγκη της εισαγωγής και παρ’ ημίν του θεσμού των εταιρειών περιωρισμένης ευθύνης συζητείται από τριετίας και πλέον.  (…)

»Η σχετική συζήτησις ενετάθη εσχάτως, λόγω της όντως πληθωρικής εμφανίσεως μεγάλου αριθμού ανωνύμων εταιρειών.

»Είνε ίδιον του χαρακτήρος μας να είμεθα εις τα αρχάς διστακτικοί διά παν νέον, έπειτα δε να το εγκολπούμεθα μετά πάσης ορμής. Το αυτό συνέβη και με τας ανωνύμους εταιρείας, αίτινες τελευταίως εμφανίζουσι δυσανάλαγον πληθωρικότητα.

»Εις πολλάς δε εξ αυτών παρατηρείται απόκλισις από του κυρίου οικονομικού χαρακτήρος της ανωνύμου εταιρείας.

»Διότι και εκ μικρών κεφαλαίων αποτελούνται πλείσται εξ αυτών και ως επί το πολύ φέρουν οικογενειακόν εντελώς και προσωπικόν χαρακτήρα.

»Ενώ των ανωνύμων σκοπός κυρίως είνε η δια συμμετοχής του πολλού κοινού συγκρότησις μεγάλων κεφαλαίων προς εξυπηρέτησιν σοβαρών και μεγάλης εκτάσεως επιχειρήσεων.

»Τούτων όυτως εχόντων, αναμφισβήτητον είνε, ότι δέον να εξευρεθή διάμεσός τις τύπος, παρουσιάζων πολλά πλεονεκτήματα της ανωνύμου, αλλ’ απηλλαγμένος της πολυτελείας και της ακαμψίας αυτής, ως και των πολλών διατυπώσεων των απαραιτήτων είπαν σχεδόν βήμα της λειτουργίας αυτής.

»Ο θεσμός των εταιρειών περιωρισμένης ευθύνης παρουσιάζει, θεωρητικώς τουλάχιστον, όλα αυτά τα πλεονεκτήματα. Αλλ’ ερωτάται: ενδείκνυται σήμερον η εισαγωγή αυτού παρ’ ημίν;»

(…)

»Το σοβαρότερον μειονέκτημα αυτού εν τη πρακτική είνε ότι δίδει ευχέρειαν εις πολλάς καταχρήσεις, διότι πλείσται ομόρρυθμοι και ατομικαί επιχειρήσεις ευρισκόμεναι εις τα πρόθυρα της πτωχεύσεως, μετατρέπονται εις εταιρειαί περιωρισμένης ευθύνης, ίνα διαφύγουν οι εταίροι την ευθύνην του συνόλου της παρουσίας των, εν περιπτώσει πτωχεύσεως.

»Διά τους ανωτέρω λόγους, φρονώ ότι δέον να μελετηθή πολύ το ζήτημα, πριν αποφασισθή η εισαγωγή του θεσμού τούτου παρ’ ημίν, δεδομένου μάλιστα, ότι ευρισκόμεθα ακόμη εις μεταβατικήν οικονομικήν κατάστασιν, δεν συνετελέσθη δε πλήρως η εμπορική ημών ωριμότης».

Η εμποροπανήγυρις του Μιλάνου

»Η εν Μιλάνω εκδιδομένη “Milano nel Mondo” γράφει τα ακόλουθα περί της συμμετοχής της Ελλάδος:

“H Ελλάς διά πρώτην φοράν συμμετέχει εις την εμποροπανήγυριν του Μιλάνου, δι’ ίδίου περιπτέρου, δίδεται δε εις ημάς η ευκαιρία να θαυμάσωμεν τα προϊόντα της ευφόρου αυτής γης. Το ελληνικόν περίπτερον είνε εν από τα κομψότερα της εμποροπανηγύρεως, αυστηρώς ελληνικού ρυθμού.

»Η ελληνική γη, προνομιούχος από την φύσιν, παράγει προϊόντα εκλεκτά, τόσον δημητριακά, όσον και οπώρας. Όλα τα εκτεθέντα προϊόντα της ελληνικής παραγωγής εθαυμάσθησαν, και εξετιμήθησαν δεόντως αι πρόοδοι της χώρας ταύτης και αι καταβαλλόμεναι προσπάθειαι διά την ανάπτυξιν της παραγωγής.

(…)

Σταφιδοπαραγωγοί

»Εκ των προϊόντων τα οποία πλειότερον εξετιμήθησαν εις το ελληνικόν περίπτερον, είνε η κορινθιακή σταφίς, την οποίαν το υπουργείον της Εθνικής Οικονομίας και όλος ο εμπορικός σκόσμος της Ελλάδος θεωρεί ως εν εκ των σπουδαιοτέρων προϊόντων της εθνικής παραγωγής. Η παραγωγή κορινθιακής σταφίδος κατά το 1924 ανήλθεν εις 140 χιλιάδας περίπου τόννους, εκ των οποίων αι 90 χιλιάδες τόννοι εξάγονται εις Αγγλίαν.

(…)

»Τα προϊόντα επίσης της καπνοπαραγωγής παρουσιάζουν μεγάλην ποικιλίαν από απόψεως παραγωγής και επεξεργασίας, δια τούτο δε και εκτιμώνται καθ’ όλην την Ευρώπην. (…) Η μεγαλυτέρα πελάτις της Ελλάδος εις τα καπνά είνε η Γερμανία η οποία φέρεται εισαγάγουσα κατά την αυτήν περίοδον 3.200 τόννους.

»Εξετέθησαν επίσης εις το ελληνικόν περίπτερον οι φημισμένοι τάπητες Σμύρνης, οίτινες κατασκευάζονται κατά τα τελευταία έτη εν Ελλάδι παρά των προσφύγων, υπέροχα μεταξωτά υφάσματα, ηδύποτα, διατηρημέναι οπώραι, μέλι, σάπων, ύαλοι, προϊόντα κεραμευτικής σοκολάται και πλείστα έτερα. Όλα τα αντικείμενα ήσαν διατεταγμένα καλαισθήτως και κομψώς».