Μήνυμα των «27» προς την… κλιματική αλλαγή: Αναμείνατε στο ακουστικό σας!

Όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, οι ηγέτες είναι για τα σοβαρά και τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις και ούτε μπορούν ούτε πρέπει να ασχολούνται με λεπτομέρειες και τεχνικές πλευρές. Με τον εύσχημο αυτό τρόπο, ο Ιταλός πρωθυπουργός επιχείρησε να δικαιολογήσει το ναυάγιο της συνόδου κορυφής στο ένα από τα τρία σοβαρά θέματα που περιλάμβανε η ατζέντα της: Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Άλλοι, όπως ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, περιορίστηκαν σε μια τυπικά και διόλου πειστική δήλωση: «Επιβεβαιώσαμε τους κοινούς μας στόχους, οι οποίοι είναι φιλόδοξοι», είπε χαρακτηριστικά, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε το πέρας της συνόδου. «Η γενική αρχιτεκτονική και οι συμφωνημένες αρχές δεν αλλάζουν», σημείωσε από την πλευρά της η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Ο διάβολος στις λεπτομέρειες

Μόνο που το ζητούμενο δεν ήταν να επιβεβαιωθούν οι στόχοι, οι οποίοι έχουν συμφωνηθεί ομόφωνα και έχουν το πράσινο φως και της Ευρωβουλής. Αυτό που καλούνταν να αποφασίσουν οι «27» σε αυτή τους τη συνάντηση ήταν οι λεπτομέρειες της μετάβασης στη νέα, «πράσινη» εποχή της Ευρώπης – και, πρωτίστως, πώς θα διαμοιράσουν το κόστος που αυτό συνεπάγεται.

Σε αυτό, λοιπόν, απέτυχαν παταγωδώς! Οι έντονες διαφωνίες και η απειλή βέτο από κάποια κράτη-μέλη οδήγησαν στο να αφαιρεθούν από τα συμπεράσματα όλες οι κρίσιμες λεπτομέρειες και τα συγκεκριμένα ποσά και ποσοστώσεις, με αποτέλεσμα αυτό που έχει μείνει να είναι περίπου μία «σούπα».

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανέλθει στο ζήτημα σε κατάλληλο χρόνο, αφότου θα έχουν γίνει γνωστές οι προτάσεις της Κομισιόν», αναφέρεται στο κείμενο που υιοθετήθηκε. Πρακτικά, αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένα δίμηνο καθυστέρησης, καθώς η δημοσιοποίηση των προτάσεων προβλέπεται να γίνει, στην καλύτερη περίπτωση, τον ερχόμενο Ιούλιο.

Το προαναγγελθέν αδιέξοδο

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι το αδιέξοδο είχε ουσιαστικά προαναγγελθεί. Πολωνία, Τσεχία και άλλες χώρες, προερχόμενες κυρίως από το πάλαι ποτέ επονομαζόμενο «ανατολικό μπλοκ», προέβαλαν σοβαρές ενστάσεις και απαιτούσαν επιπλέον κίνητρα και επιδοτήσεις – άμεσες ή έμμεσες, όπως για παράδειγμα μέσω του συστήματος εμπορίας ρύπων (ETS) – καθώς και μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά στον ρυθμό μείωσης της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και άλλων «αερίων του θερμοκηπίου».

Οι χώρες της δυτικής Ευρώπης και του πλούσιου Βορρά δεν ήταν, όμως, έτοιμες να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους παραχωρήσεις – πολύ περισσότερο καθώς έχουν ανοιχτά μέτωπα και με διάφορους κλάδους στο εσωτερικό τους (όπως η Γερμανία με τις αυτοκινητοβιομηχανίες). Έτσι, επέλεξαν να αναβάλουν την τελική απόφαση – έστω κι αν η κλιματική αλλαγή είναι γνωστό πώς ούτε περιμένει ούτε καταλαβαίνει από πολιτικές σκοπιμότητες και διπλωματία…