Θείο δώρο το Ταμείο Ανάκαμψης!

Κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε εμμονικοί και για ορισμένους υπεραισιόδοξοι.

Ωστόσο, επιμένουμε να σημειώνουμε ότι η ευκαιρία της μεταπανδημικής περιόδου είναι μοναδική για την Ελλάδα, πραγματικά ιστορικών διαστάσεων.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, με τις προβλέψεις δεκάδων δισ. ευρώ επιδοτήσεων και χρηματοδοτήσεων, κάνει τη διαφορά, συνιστά μια ευκαιρία-δώρο που σπάνια προσφέρεται στην ιστορία μικρών εθνών και δοκιμαζόμενων λαών.

Οσοι έχουν αίσθηση της ιστορίας του τόπου μπορούν να αντιληφθούν ότι η παρούσα ευκαιρία υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη του μεταπολεμικού Σχεδίου Μάρσαλ, μοιάζει εφάμιλλη της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα πριν από 40 χρόνια και σίγουρα είναι απόλυτα συμπληρωματική της ένταξης στην ευρωζώνη, καθώς επιτρέπει το άλμα εκσυγχρονισμού και σύγκλισης που δεν επιτεύχθηκε για τους γνωστούς λόγους μετά το 2002.

Και επιμένουμε επειδή είναι κοινώς παραδεκτό ότι η εγχώρια πολιτική τάξη είναι συνήθως βραδυφλεγής και σε πολλές περιπτώσεις μυωπική, καθώς κυριαρχείται από άγονες ιδεοληψίες και άκαιρους, μη παραγωγικούς εξουσιαστικούς ανταγωνισμούς.

Η διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες ελληνικές ευκαιρίες έγκειται στο γεγονός ότι στην τρέχουσα συγκυρία οι απαιτούμενοι για το διεκδικούμενο άλμα προόδου και ανάπτυξης πόροι είναι εξασφαλισμένοι, οι σκοποί και οι στόχοι προδιαγεγραμμένοι, όπως και οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες άντλησης και διανομής των επιχορηγήσεων και χρηματοδοτήσεων διαφανείς, ακριβείς και συγκεκριμένοι. Συνοδεύονται επίσης από προθεσμίες, ανάληψη ευθύνης και ολοκληρωμένα σχέδια, που δεν επιτρέπουν λαθροχειρίες ή διαβρωτικές πολιτικές ατζέντες.

Ακόμη, μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι είναι ισόρροπα κατανεμημένο μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα, η περιφερειακή του διάσταση είναι δεδομένη, όπως προκύπτει από την καταγραφή των έργων και των χρηματοδοτήσεων στις 13 περιφέρειες της χώρας, και βεβαίως η συμμετοχή και η ευθύνη των τραπεζών υποστηρίζεται από το ρίσκο που θα κληθούν να αναλάβουν προκειμένου να υιοθετήσουν και να υποστηρίξουν αξιολογημένα από τις ίδιες ως προς τη βιωσιμότητά τους επενδυτικά σχέδια.

Επιπλέον οφείλουμε να επισημάνουμε ότι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσω των οποίων ασκείται ο κύριος όγκος της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, πέραν του πλήθους των ευκαιριών μεγέθυνσης και εξυγίανσης που θα έχουν, θα βρουν πάμπολλους μηχανισμούς και ακόμη περισσότερα εργαλεία για τη χρηματοδότηση των επενδύσεών τους.

Κατά βάση, οι απλοϊκού τύπου διατυπούμενες αμφιβολίες και αμφισβητήσεις για το εύρος, τη διανομή και τη διάχυση των ωφελημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης στην κοινωνία δεν στέκουν, δεν υποστηρίζονται από τον χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τις επιμέρους στοχεύσεις του εργαλείου, του μηχανισμού εν προκειμένω του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί την εγχώρια πολιτική τάξη είναι οι μεταρρυθμιστικές πράξεις και επιλογές που χρειάζεται να συνοδεύσουν και να ενισχύσουν έτι περαιτέρω την αναπτυξιακή διαδικασία που θα πυροδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης.

Αυτή την ώρα το πολιτικό μας σύστημα, αντί να μεμψιμοιρεί και να ψάχνει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν, θα έπρεπε να «φλέγεται» για τη μεταρρύθμιση της παιδείας, για την εξυγίανση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού μας συστήματος, για τον εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας, για την απλοποίηση και αποτελεσματικότερη λειτουργία των μηχανισμών απονομής δικαιοσύνης και για τόσα άλλα που συνθέτουν το διαχρονικό ελληνικό διαρθρωτικό έλλειμμα που εμποδίζει αντί να προάγει και να διευκολύνει την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα μας.