Ιδεολογικά διόδια…

πί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, παρά την «εξειδίκευση» πολλών ανώτατων στελεχών του στην κατασκευή δημόσιων έργων, στο πεδίο φάνηκε ότι η εξειδίκευσή τους περιοριζόταν στη μια πλευρά. Ηξεραν πώς να πάρουν ως εργολάβοι και ενδεχομένως υπό συνθήκες κανονικότητας να εκτελέσουν ένα έργο. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε όμως ότι δεν ήταν σε θέση ούτε να «τρέξουν» τις διαδικασίες ανάθεσης ενός έργου ούτε να προβλέψουν τη χρηματοδότησή του, πόσω μάλλον να επιβλέψουν την κατασκευή του. Δεν πλησίασαν καν στο τελευταίο.

Με λίγα λόγια, όπως πολλές φορές συμβαίνει στην πολιτική, δεν σημαίνει ότι επειδή είσαι «καλός» ως συμβεβλημένος με το Δημόσιο, θα είσαι το ίδιο καλός και όταν υπηρετήσεις το Δημόσιο. Νόμιζαν ότι επειδή «ξέρουν πώς γίνονται τα πράγματα» με τα δημόσια έργα, θα τα έκαναν όπως τους βόλευε προκειμένου να ωφεληθούν και πολιτικά. Δεν σκέφτηκαν ότι για να έχει νόημα η πολιτική στόχευση, θα πρέπει πρώτα το έργο να ολοκληρωθεί ή τέλος πάντων να έχει οργανωθεί σε τέτοιο βαθμό που να καταγράφεται πρόοδος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σχέση με τον επιχειρηματία Καλογρίτσα και η κατάτμηση της Πατρών – Πύργου, προκειμένου και ο επιχειρηματίας να ενισχυθεί ώστε να συμβάλει σε άλλα πολιτικής ισχύος σχέδια (συμπεριφορές που έχουμε δει και στο παρελθόν), αλλά – φαντάζομαι – και το έργο να γίνει. Ο σχεδιασμός ήταν τόσο λάθος, που όχι μόνο το έργο δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να γίνει, αλλά και ο πολιτικός σχεδιασμός «εργαλειοποίησης» του έργου δεν επιτεύχθηκε.

Τα αποτελέσματα γνωστά, προανακριτική επιτροπή στη Βουλή.Με την ίδια «ορμή» επιχειρήθηκε να προχωρήσει και ο Βόρειος Οδικός Αξονας Κρήτης. Προφανώς και με αντίστοιχο πολιτικό σχεδιασμό. Να γίνει το νησί από «πράσινο» «ροζ», στα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Υποδομών επί ΣΥΡΙΖΑ Χρ. Σπίρτζης είχε διαβεβαιώσει (σε συν. Τύπου το 2018) ότι μέχρι τον Ιούνιο του 2019 θα υπάρχουν ανάδοχοι, όμως ήταν κοινό μυστικό ότι το έργο διατηρούνταν… επιμελώς με τη μορφή της μακέτας. Ωραία τα λόγια, αλλά στην πράξη οι… πολιτικές δεσμεύσεις δεν επέτρεπαν το έργο να υλοποιηθεί. Δεν μπορούσε να υλοποιηθεί γιατί δεν έβρισκε χρηματοδότηση.

Το Σάββατο ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι τα πρώτα εργοτάξια θα στηθούν το 2022. Τα 427 εκατ. ευρώ που έχουν προβλεφθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης εξασφαλίζουν χρηματοδοτικά ένα μέρος του έργου (1,2 δισ.). Ο ΣΥΡΙΖΑ διά του τομεάρχη Υποδομών Νίκου Παππά υποδέχθηκε τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού με τη φράση ότι δύο χρόνια δεν έχει πέσει ούτε χαλίκι και το μόνο νέο που εισέφερε ήταν καθυστέρηση και διόδια. Δεν είναι ακριβώς η αλήθεια. Ενδεχομένως είναι η αλήθεια του κ. Παππά. Αλλά δεν περιγράφει αυτό που συνέβη. Είναι ξεκάθαρο ότι το έργο τώρα ξεκολλάει γιατί τώρα βρέθηκε χρηματοδότηση.

Για την καθυστέρηση ο κ. Παππάς ας ρωτήσει και τον κ. Σπίρτζη. Ας τον ρωτήσει και για τα διόδια. Σύμφωνα με το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ, θα υπήρχαν επίσης διόδια, που θα τα πλήρωναν όμως μόνο οι τουρίστες και οι επαγγελματίες του νησιού! Προφανώς δηλαδή θα πλήρωναν και οι έλληνες τουρίστες και οι επαγγελματίες της Κρήτης, αλλά όχι οι υπόλοιποι πολίτες της Κρήτης. Στο όνομα του δήθεν «λαϊκού συμφέροντος» χώριζαν τους πολίτες σε κατηγορίες… Ξεκάθαρα δηλαδή αντικοινοτική και αντικοινωνική στάση. Ολα αυτά τα ιδεολογικά «κωλύματα» κρατούσαν το έργο παγωμένο. Για να μην τους πουν ότι όποιος θέλει να χρησιμοποιεί τον δρόμο, ώστε να φτάνει γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό, θα πρέπει να πληρώνει, προτιμούσαν να αφήσουν το νησί χωρίς σοβαρό οδικό άξονα…