Μπλόκο στον «Δρόμο του Μεταξιού»: Η G7 θέλει να σταματήσει την επέλαση της Κίνας

Στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδας, στις 11-13 Ιουνίου, ο Μπόρις Τζόνσον θα φιλοξενήσει στην Κορνουάλη τους υπόλοιπους ηγέτες της ομάδας G7. Εκεί, πλην απροόπτου, θα κάνει και την «πρεμιέρα» του ο Τζο Μπάιντεν ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, προτού κατευθυνθεί προς την Ευρώπη για τις συνόδους κορυφής του ΝΑΤΟ και ΕΕ-ΗΠΑ, καθώς και για να συναντήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σύμφωνα δε με τις πληροφορίες της γερμανικής Handelsblatt, ο Μπάιντεν θα έχει στις βαλίτσες του ένα πολύ σημαντικό σχέδιο, καλώντας τους εταίρους του να το υιοθετήσουν. Ένα σχέδιο που θα έχει τον κωδικό «Build Back Better World», επιδιώκοντας να ανακοπεί η «επέλαση» της Κίνας και να στηθεί ένα… μπλόκο στον νέο «Δρόμο του Μεταξιού».

Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, «οι επτά κορυφαίες βιομηχανικές χώρες της Δύσης θα επιδιώξουν, στη σύνοδο κορυφής της Μεγάλης Βρετανίας, να συμφωνήσουν σε μια παγκόσμια εταιρική σχέση για τις υποδομές. Στόχος θα είναι να προωθηθούν μεγάλα έργα σε αναπτυσσόμενες χώρες και, με τον τρόπο αυτό, να υπάρξει ένα δυτικό αντίβαρο στην πρωτοβουλία της Κίνας για τον Δρόμο του Μεταξιού».

Άφθονο κινεζικό χρήμα

Τα στοιχεία που παρατίθενται είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν το «καμπανάκι» που έχει χτυπήσει στις πρωτεύουσες των «7»: Σήμερα, το Πεκίνο έχει συνάψει συμφωνίες με περίπου 100 χώρες στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του – στις οποίες, όπως είναι γνωστό, περιλαμβάνονται και αρκετές της ΕΕ. Στη βάση αυτών των συμφωνιών, όπως εκτιμούν οι αναλυτές της Refinitiv, σε όλο τον κόσμο υπάρχουν σε εξέλιξη πάνω από 2.600 έργα, με αξία που ξεπερνά τα 3,7 τρισ. δολάρια!

Γιατί έχει συμβεί αυτό; Πολύ απλά, επειδή το Πεκίνο εκμεταλλεύτηκε άριστα τόσο την τεράστια ρευστότητα και τα συναλλαγματικά αποθέματα που διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια, καθώς και το κενό που υπήρχε σε αυτές τις χώρες λόγω της ηχηρής απουσίας της Δύσης από τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα που τις απασχολούν.

Όπως είναι φυσικό δε, η χρηματοδότηση διάφορων έργων ζωτικής σημασίας γι’ αυτές τις χώρες δεν έγινε χωρίς αντάλλαγμα. Οι Κινέζοι φρόντισαν να ενισχύσουν την πολιτική τους επιρροή, αλλά και να οικοδομήσουν δομές οι οποίες τους διασφαλίζουν πως θα έχουν τον πρώτο (ή έστω κυρίαρχο) λόγο σε όλες τις σημαντικές αποφάσεις που θα παρθούν μελλοντικά.

Αντάλλαγμα η αυξημένη επιρροή

Το Πεκίνο έχει καταφέρει «παράλληλα στους διεθνώς αναγνωρισμένους πολυμερείς θεσμούς, να οικοδομήσει δομές προσανατολισμένες στην Κίνα, οι οποίες δεν είναι προς το συμφέρον μας», όπως αναφέρει απόρρητη έκθεση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών την οποία επικαλείται η Handelsblatt.

Η ίδια έκθεση προσθέτει πως η ηγεσία της Κίνας χρησιμοποιεί την πρωτοβουλία του νέου Δρόμου του Μεταξιού «προκειμένου να διευρύνει διεθνώς την πολιτική της επιρροή, να αλλάξει τις διεθνείς πρακτικές και κανόνες με βάση τη δική της θεώρηση και να προωθήσει την βιομηχανική της πολιτική, κυρίως μέσω των κρατικών επιχειρήσεων».

Όπως ισχυρίζονται οι εμπνευστές του σχεδίου, η G7 πρέπει να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι το Πεκίνο χρηματοδοτεί έργα χωρίς να δίνει σημασία στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και το «αποτύπωμά» τους στον πλανήτη (όπως μονάδες παραγωγής ενέργειας με λιγνίτη), δεν διασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και αμοιβές, εκμεταλλεύεται παιδιά, ενώ πολύ συχνά, με αυτά τα έργα, «ξεπλένει» βρόμικο χρήμα και θρέφει τα φαινόμενα διαφθοράς.

Καλή η κριτική, αλλά…

Ωστόσο, ακόμη και εάν όλα αυτά ισχύουν, «δεν αρκεί η άσκηση κριτικής στην Κίνα, πρέπει να υπάρξουν και καλύτερες προσφορές από τις δικές της», όπως δηλώνει στέλεχος της Ομοσπονδίας Βιομηχανιών της Γερμανίας (BDI). Εκεί, όπως τονίζει, θα κριθούν όλα, καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες θέλουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και δεν ενδιαφέρονται πώς αυτό θα γίνει.

Σε αυτό φαίνεται πως θα βοηθήσουν τα σημαντικά κεφάλαια που προγραμματίζεται να διατεθούν για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τη μετάβαση σε μια «πράσινη οικονομία». Μέσω αυτών, η Δύση ελπίζει να καλύψει σημαντικό μέρος από το χαμένο έδαφος και να καταφέρει, έστω και δύσκολα, να ανακόψει την επέλαση της Κίνας.

Αυτός, ανάμεσα σε άλλους, είναι και ένας λόγος που την επικείμενη σύνοδο κορυφής της G7 αναμένεται να παρακολουθήσουν και ηγέτες χωρών της G20. Ανάμεσά τους είναι η Νότιος Κορέα, η Αυστραλία, η Νότιος Αφρική, αλλά και η Ινδία, καθώς εκτιμάται ότι διαθέτουν σημαντική επιρροή στον αναπτυσσόμενο κόσμο και μπορούν να προωθήσουν το νέο σχέδιο.

Το σίγουρο είναι ότι τα ποσά που απαιτούνται για να καλυφθούν οι ανάγκες και να χρηματοδοτηθούν οι υποδομές είναι μεγάλα, κάτι που σημαίνει ότι τα μέλη της G7 θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι ανάγκες ανέρχονται σε 1,5-2,7 τρισ. δολάρια ετησίως – τα οποία, προφανώς, από κάπου πρέπει να αφαιρεθούν, με την ελπίδα να αποδώσουν καρπούς (και κέρδη) μελλοντικά.