Μητσοτάκης: Αλλάζει εικόνα η «Αθηναϊκή Ριβιέρα» με την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου

Ολόκληρος ο χαιρετισμός του Πρωθυπουργού

Κύριε Περιφερειάρχα, κύριε Δήμαρχε, κυρία και κύριοι Υπουργοί, φίλες και φίλοι, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, εδώ στη Γλυφάδα.

Έναν Δήμο με τον οποίο συνδέομαι οικογενειακά και θέλω με την ευκαιρία αυτή κύριε Δήμαρχε να σας συγχαρώ για την εξαιρετική δουλειά την οποία έχετε κάνει στη Γλυφάδα, η οποία αποτυπώνεται με δική σας πρωτοβουλία και στην έναρξη αυτού του έργου, που θα αποτελέσει ένα μικρό τμήμα από ένα μεγαλύτερο, πολύ οραματικό σχέδιο για το οποίο σας μίλησε πριν από λίγο ο Θύμιος Μπακογιάννης.

Είμαστε όμως σήμερα εδώ διότι είναι και η παγκόσμια ημέρα του ποδηλάτου και πρέπει να σας πω ότι ακούγοντας τον προλαλήσαντα Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αστικής Ποδηλασίας αισθάνθηκα ένα πρόσθετο βάρος, διότι είμαι και ο ίδιος ποδηλάτης, ποδηλάτης βουνού. Και επέλεξα να είμαι ποδηλάτης βουνού ακριβώς επειδή η ποδηλασία στην πόλη, δυστυχώς, παραμένει μια πάρα πολύ δύσκολη άσκηση, για λόγους τους οποίους νομίζω ότι όλοι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.

Και θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι εκπονείται για πρώτη φορά μια Εθνική Στρατηγική ποδηλασίας, η οποία συνδέει ουσιαστικά τα δύο συναρμόδια Υπουργεία, το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών -είναι μαζί μας ο αρμόδιος Υφυπουργός- και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ως προς την αρμοδιότητα της χωροταξίας, προκειμένου να κάνουμε πράξη αυτό το οποίο πάρα πολλές άλλες χώρες έχουν ήδη πραγματοποιήσει.

Τι δηλαδή; Να δώσουμε τη δυνατότητα σε συμπολίτες μας μέσα στις πόλεις μας, όχι μόνο μέσα στην Αθήνα, μέσα σε όλες τις πόλεις, να χρησιμοποιούν περισσότερο το μέσο το οποίο εξ ορισμού είναι το πιο φιλικό προς το περιβάλλον.

Και δεν είναι απλά φιλικό προς το περιβάλλον. Όποιος αγαπάει την ποδηλασία ξέρει ότι προσφέρει άλλες χαρές. Την άσκηση και όχι μόνο, την ευεξία, την επαφή με τη φύση. Και αρκεί να δει κανείς πόσοι ποδηλάτες υπάρχουν σε ευρωπαϊκές πόλεις για να καταλάβει την απόσταση την οποία πρέπει να διανύσουμε στη χώρα μας.

Δεν νομίζω, όμως, ότι ο λόγος που δεν έχουμε ένα αναπτυγμένο ποδηλατικό κίνημα στη χώρα μας είναι ότι δεν αγαπάμε το ποδήλατο. Είναι δυστυχώς η κατάσταση για την οποία έχουμε μιλήσει και την οποία γνωρίζουμε όλοι και την οποία καλούμαστε πια να αντιμετωπίσουμε με τρόπο ριζικό, ολιστικό θα έλεγα. Και αυτή είναι η σημασία την οποία αποδίδω στην ανάγκη να έχουμε αυτή την Εθνική Στρατηγική η οποία θα αντιμετωπίζει όλους τους πυλώνες που μέχρι σήμερα δυσχέραιναν την ποδηλασία -και ειδικά την αστική ποδηλασία.

Αναφέρομαι ιδιαίτερα στα σχέδια βιώσιμης αστικής κινητικότητας, στο πώς δηλαδή ο κάθε Δήμος αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να ενσωματώσει στο δικό του αστικό ιστό την ποδηλασία. Αναφέρομαι, προφανώς, και στις πολύ σημαντικές εμβληματικές μεγάλες δράσεις που αφορούν την πόλη μας, την Αθήνα, την Περιφέρεια Αττικής, αγαπητέ μου Γιώργο, κύριε Περιφερειάρχα.

Μιλήσαμε πριν για τις μεγάλες εκκρεμότητες, τα πρώτα μεγάλα βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν ως προς το βόρειο άξονα, τη σύνδεση με την Πανεπιστημιούπολη, με το Μετρό και βέβαια το έργο το οποίο θα διασχίζει και θα τέμνει όλη την Ανατολική Αττική για να καταλήγει τελικά στο Σούνιο.

Έχουμε ήδη, όπως γνωρίζετε, ένα σημαντικό πλέγμα κινήτρων ως προς τα ηλεκτρικά ποδήλατα. Ακούω την επιχειρηματολογία ότι πρέπει να επεκτείνουμε αντίστοιχα κίνητρα και για τα συμβατικά ποδήλατα. Πλην όμως τα ηλεκτρικά ποδήλατα σήμερα δίνουν τη δυνατότητα και σε συμπολίτες μας οι οποίοι μπορεί να μην είναι τόσο αθλητικοί, να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της ποδηλασίας και να αγαπήσουν το ποδήλατο χωρίς κατ’ ανάγκη να αισθάνονται ότι αυτό συνεπάγεται μία μεγάλη, μία έντονη σωματική άσκηση.

Και ήδη είμαι πολύ χαρούμενος διότι το πρόγραμμα «Κινούμαι Ηλεκτρικά» ως προς τους πόρους που έχουν διατεθεί, τουλάχιστον για τα ηλεκτρικά ποδήλατα, πηγαίνει εξαιρετικά καλά και φαίνεται να επιτυγχάνει το στόχο του. Και έχουμε τη δυνατότητα φυσικά -εφόσον το πρόγραμμα είναι επιτυχημένο- να διαθέσουμε και άλλους πόρους στη συνέχεια.

Αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία στα ζητήματα της εκπαίδευσης, εκπαίδευσης όλων των παιδιών πρωτίστως. Και όπως γνωρίζετε, πια στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, στη λεγόμενη Ελεύθερη Δημιουργική Ζώνη, εντάσσουμε συνέχεια καινούργια γνωστικά αντικείμενα μέσα στα οποία μπορεί να είναι φυσικά και η συμπεριφορά στο δρόμο και η εξοικείωση με την ποδηλασία.

Αντίστοιχη εξοικείωση βέβαια πρέπει να υπάρχει και από τους ίδιους τους οδηγούς αυτοκινήτων οι οποίοι, ως γνωστόν, δεν αντιμετωπίζουν τους ποδηλάτες με την απαιτούμενη προσοχή, με τον απαιτούμενο σεβασμό που επιβάλλει ο ίδιος ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας.

Όμως, σήμερα είμαστε εδώ στη Γλυφάδα όχι μόνο για να μιλήσουμε για την Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλασίας και για την πολιτική μας για το ποδήλατο. Είμαστε εδώ για να παρουσιάσουμε ένα καινούργιο έργο, έναν καινούργιο ποδηλατόδρομο, μία καινούργια ποδηλατική διαδρομή η οποία θα συνδέει τον Πειραιά σε πρώτη φάση με τη Βουλιαγμένη και τελικά μέχρι το Σούνιο.

Γιατί έχει ξεχωριστή σημασία αυτό το έργο; Ένα έργο το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης και για το οποίο προφανώς απαιτείται η συνεργασία όλων των Δήμων οι οποίοι έχουν πρόσοψη στο παραλιακό μέτωπο; Το έργο αυτό έχει μία ξεχωριστή σημασία διότι σηματοδοτεί και αυτό με τον τρόπο του μία ανάγκη της πόλης της Αθήνας να ανοιχτεί προς τη θάλασσα.

Και πράγματι αξίζει κανείς να σκεφτεί γιατί αυτό το άνοιγμα προς τη θάλασσα μάς πήρε τόσες δεκαετίες να το υλοποιήσουμε στην πράξη. Αναζήτησα και βρήκα κάποιες σκέψεις οι οποίες, νομίζω, έχουν ότι την αξία τους να τις μοιραστώ μαζί σας, οι οποίες διατυπώθηκαν από ένα πολύ σημαντικό έλληνα πολεοδόμο, τον Γιώργο Κανδύλη, ο οποίος μιλώντας στο 2ο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο του 1962 για την τολμηρή λειτουργική ενοποίηση ολόκληρου του λεκανοπεδίου της Αττικής σε ένα συνεκτικό αστικό χώρο, με ανοιχτό προσανατολισμό προς το Φάληρο, έλεγε τότε: «η Πρωτεύουσα της Ελλάδος, λόγω της γεωγραφικής θέσης της και του ταυτισμού θάλασσας και ξηράς της χώρας, είναι δεμένη για πάντα με τη θάλασσα».

Αυτό το άνοιγμα της πόλης προς τη θάλασσα βήμα-βήμα αρχίζει και γίνεται πράξη. Γίνεται πράξη -πρώτα από όλα- με μία σειρά από σημαντικές δράσεις που αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι Δήμοι στα πλαίσια των δικών τους ορίων. Γίνεται πράξη, προφανώς, με την εμβληματική επένδυση του Ελληνικού η οποία ήδη -ως προς τις νομοθετικές αρμοδιότητες- βρίσκεται στα τελευταία της στάδια, μία επένδυση η οποία δεν αφορά μόνο τις δράσεις τις καινούργιες και τις χρήσεις γης στο ίδιο το Ελληνικό, αφορά ταυτόχρονα και το άνοιγμα ενός χώρου με τη δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου το οποίο και αυτό θα είναι στραμμένο προς την θάλασσα.

Το άνοιγμα προς την θάλασσα δεν αφορά το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος το οποίο αποτελεί διαφήμιση για την χώρα μας αλλά και το καινούργιο πάρκο στον Φαληρικό Όρμο, το οποίο δρομολογείται με πρωτοβουλία της Περιφέρειας και με στήριξη της κυβέρνησης.

Αλλά σκεφτείτε το λίγο αυτό το οποίο αποκαλούμε Αθηναϊκή Ριβιέρα, 70 χιλιόμετρα, 70 χιλιόμετρα μετώπου προς την θάλασσα, τα οποία σήμερα, όπως είδαμε και σε αυτό το βίντεο, αν θέλει κάποιος να τα διανύσει είναι απλά αδύνατον.

Είναι αδύνατον γιατί υπάρχουν εμπόδια. Δεν υπήρχε ποτέ ένας συνεκτικός προγραμματισμός. Υπάρχουν ιδιοκτησίες, αρκετές ανήκουν στο Δημόσιο μέσω της ΕΤΑΔ άλλες ανήκουν σε Δήμους, άλλες είναι ιδιωτικές ιδιοκτησίες και τα εμπόδια αυτά θα πρέπει να ξεπεραστούν. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μία συνεκτική μελέτη και με ένα οριζόντιο πρόγραμμα με τη συνεργασία των Δήμων.

Ακριβώς αυτό θέλουμε σήμερα να πετύχουμε με αυτό το έργο που εξαγγέλλουμε, το οποίο θα ενοποιήσει επί μέρους προσπάθειες όπως η σπουδαία δουλειά που γίνεται εδώ, στην Γλυφάδα, σε ένα συνεκτικό πρόγραμμα, το οποίο θα καλύψει σε πρώτη φάση το μέτωπο των αστικών Δήμων και μετά θα μπορεί να επεκταθεί, τελικά, και μέχρι το Σούνιο.

Και πιστεύω ότι σήμερα που είναι Παγκόσμια Ημέρα του Ποδηλάτου έχει ξεχωριστή σημασία να μιλήσουμε γι’ αυτό το έργο και για αυτό και επέλεξα και εγώ να βρεθώ σήμερα μαζί σας, εδώ στη Γλυφάδα. Να μοιραστώ αυτές τις λίγες σκέψεις για να διαβεβαιώσω ακόμα μια φορά ότι η ποιότητα ζωής των πολιτών σε μια χώρα που -όπως ειπώθηκε και πριν- έχει αυτόν τον καταπληκτικό καιρό, έχει τεράστια σημασία για την συνολική ευημερία της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό αποδίδουμε, συνολικά ως κυβέρνηση, μεγάλη σημασία στα μεγάλα έργα αναπλάσεων στη χώρα. Να αναφέρω ενδεικτικά την, το έργο το οποίο δρομολογείται προκειμένου να αποκτήσει πρόσθετη ζωή ο πόλος του ΟΑΚΑ. Χίλια στρέμματα, 1.000 στρέμματα είναι το ΟΑΚΑ. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Θα εντάξουμε περί τα 40.000.000 έργο παρέμβασης στο Ταμείο Ανάκαμψης, προκειμένου ο χώρος αυτός όχι απλά να αποκτήσει την αίγλη που είχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες μιας κοινωνίας, η οποία αναζητά χώρους αναψυχής και χώρους άθλησης.

Θα αναφερθώ επίσης στη σπουδαία δουλειά η οποία γίνεται στο Τατόι, όπου θα μπορέσουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε συμπολίτες μας να αποκτήσουν πρόσβαση σε έναν «πνεύμονα πρασίνου», αναμειγνύοντας ταυτόχρονα την πολύ πλούσια πολιτιστική παρακαταθήκη ενός τόπου που είναι συνυφασμένος με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο με την ελληνική Ιστορία.

Και πιστεύω ότι αντίστοιχης σημασίας είναι και το έργο για το οποίο μιλάμε σήμερα. Ένα έργο το οποίο θα ολοκληρωθεί προφανώς σε φάσεις ανάλογα με τα εμπόδια τα οποία θα συναντούμε. Αλλά για πρώτη φορά έχει κεντρική χρηματοδότηση και θα έχει κεντρικό σχεδιασμό.

Και να κλείσω με ένα ακόμα απόσπασμα από την ίδια ομιλία του Κανδύλη το 1962, που νομίζω ότι και αυτό είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο: «Εξαρτάται από τους Αθηναίους και γενικά από τους Έλληνες αν η Αθήνα θα εξακολουθήσει να νανουρίζεται από την παλιά της δόξα ή θα έχει τη θέληση και το δυναμισμό να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου».

Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου, αντιμετωπίζοντας όμως με θάρρος τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Για ένα πιο πράσινο μέλλον, ένα ψηφιακό μέλλον, ένα μέλλον τελικά το οποίο θα προσφέρει στους πολίτες την ποιότητα ζωής που αυτή η πόλη, αυτή η περιφέρεια, αυτός ο αστικός ιστός του λεκανοπεδίου έχει τη δυνατότητα να προσφέρει. Και γι’ αυτό το έργο αυτό έχει την ξεχωριστή του σημασία.

Και όταν με το καλό ολοκληρωθεί, τα πρώτα 22 χιλιόμετρα, να μπορεί κάποιος να πηγαίνει με το ποδήλατο από τον Πειραιά μέχρι τη Βουλιαγμένη ή να τρέχει ή να περπατάει ή να βγάζει βόλτα το παιδί του με το καρότσι του, τότε το μόνο το οποίο θα αναλογιστούμε είναι «γιατί κάτι τόσο αυτονόητο δεν το είχαμε κάνει πιο πριν».

Σας ευχαριστώ πολύ.