Στην Κίνα κατασκευάζονται τρία στα τέσσερα φωτοβολταϊκά πάνελ παγκοσμίως

Για το δήμαρχο Τομ Χιουζ και άλλους πολιτικούς που συγκεντρώθηκαν στο Χίλσμπορο του Όρεγκον για να πανηγυρίσουν το άνοιγμα ενός πάρκου φωτοβολταϊκών πάνελ αξίας 440 εκατ. δολαρίων, ήταν μια στιγμή δόξας. Η άφιξη της SolarWorld AG υποσχόταν να σημάνει την αποφασιστική στροφή για την γενέτειρα πόλη του, δυτικά του Πόρτλαντ. «Όχι μόνο γι’ αυτή καθαυτή τη SolarWorld, αλλά επειδή με τις άλλες εταιρείες που θα προσελκύσει μπορεί να δημιουργήσει στο Χίλσμπορο σε ένα μείζον τεχνολογικό συγκρότημα παραγωγής ηλιακής ενέργειας», εξήγησε ο Χιουζ.

Όλα αυτά συνέβησαν το 2008 και κανείς δεν πίστευε τότε ότι ο δήμαρχος θα έπεφτε τόσο έξω στις προβλέψεις του. Η φιλόδοξη βιομηχανική μονάδα έμελλε να έχει ζωή μόλις 13 ετών. Έκλεισε εφέτος, όπως και πολλές ακόμα βιομηχανίες στον κλάδο της εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας, «χτυπημένες» κυρίως από τον… τυφώνα Τραμπ. Οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που στις αρχές του αιώνα πιστευόταν ότι θα δημιουργούνταν στον ευρύτερο κλάδο των εναλλακτικών πηγών ενέργειας και οι οποίες θα αντικαθιστούσαν και με το παραπάνω τις θέσεις εργασίας που θα χάνονταν από τον κλάδο πετρελαίου, ουδέποτε δημιουργήθηκαν στις ΗΠΑ.

Ήταν καταλυτική η ισχύς του αμερικανικού πετρελαϊκού λόμπι, που στάθηκε τροχοπέδη στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη. Αντίθετα με τους οραματισμούς του δημάρχου της μικρής πόλης του Όρεγκον, τα χρόνια που μεσολάβησαν οι ΗΠΑ ξεπέρασε σε παραγωγή πετρελαίου ακόμα και τη Σαουδική Αραβία και έγινε η μεγαλύτερη παραγωγός στον κόσμο.

Πορείες αντίθετες

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Οι αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες προ 20ετίας κατασκεύαζαν το 22% του συνόλου των φωτοβολταϊκών πάνελ που κατασκευάζονταν στον κόσμο, τώρα περιόρισαν το μερίδιό τους μόλις στο 1%, σύμφωνα με ανάλυση της BloombergNEF. Στις αρχές της χιλιετίας υπήρχαν στις ΗΠΑ 75 μείζονες βιομηχανικές μονάδες κατασκευής εξοπλισμού παραγωγής ηλιακής ενέργειας. Σήμερα απέμειναν μόλις 16.

Αν υπάρχει μια ανερχόμενη (ακριβέστερα εκτοξευόμενη) δύναμη στον κλάδο της ηλιακής ενέργειας σε παγκόσμια κλίμακα, αυτή είναι η Κίνα. Σύμφωνοι, στην Κίνα όχι μόνο πετρελαϊκό λόμπι δεν υπάρχει, αλλά ούτε καν πετρελαϊκή παραγωγή. Είναι η μεγαλύτερη χώρα εισαγωγής πετρελαίου και εν γένει ενέργειας στον κόσμο. Ευλόγως την τελευταία 20ετία της μετεωρικής ανάπτυξης (πολλές χρονιές με διψήφιους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ) η εσωτερική αγορά ενέργειας αναπτύχθηκε ραγδαία. Έτσι σήμερα λειτουργούν στη χώρα λειτουργούν σήμερα 261 εργοστάσια κατασκευής φωτοβολταϊκών πάνελ.

Η γερμανική υστέρηση

Η Κίνα είναι η χώρα στην οποία κατασκευάζονται σήμερα τρία από τα τέσσερα πάνελ παγκοσμίως. Μακράν στη δεύτερη θέση της κατάταξης βρίσκεται η Ινδία με 51 εργοστάσια κατασκευής φωτοβολταϊκών. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η εκτίναξη της Τουρκίας στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, με 25 βιομηχανικές μονάδες φωτοβολταϊκών. Αίσθηση επίσης προκαλεί η όγδοη θέση της Γερμανίας με μόλις 12 εργοστάσια, αφού πρόκειται για μια χώρα όχι μόνο με μεγαλύτερη και ευρωστότερη οικονομία από εκείνες της Τουρκίας του Βιετνάμ ή της Ταϊβάν, αλλά και με σαφώς πιο μεγάλες και φιλόδοξες δεσμεύσεις σε ό,τι αφορά την απεξάρτηση από τον άνθρακα και τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση».

Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση Μέρκελ όχι μόνο έχει θέσει ως στόχο το κλείσιμο όλων των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας έως το 2022, αλλά έχει αναλάβει την (ηθική βεβαίως) υποχρέωση να σταματήσει έως το 2050 την χρήση υδρογονανθράκων για την παραγωγή ενέργειας. Ασφαλώς η Γερμανία έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας δεδομένου ότι η ηλιοφάνεια δεν είναι αναλόγως υψηλή στη χώρα όσο σε άλλες. Αλλά κάτι τέτοιο δεν δικαιολογεί το μικρό αριθμό εργοστασίων κατασκευής φωτοβολταϊκών πάνελ, αφού πρόκειται για μια εξόχως εξαγωγική οικονομία – ως γνωστόν η Γερμανία είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες σε αξία εξαγωγές παγκοσμίως.