Όλος ο κόσμος σε μια παλάμη…

Το… γονάτισμα του ιντερνέτ, την περασμένη Τρίτη, που είχε ως αποτέλεσμα να καταρρεύσουν για περισσότερο από μια ώρα χιλιάδες ιστοσελίδες, να προκληθεί ζημιά στο ηλεκτρονικό εμπόριο, ακόμη και προβλήματα (στο Ηνωμένο Βασίλειο) σε όσους προσπάθησαν να κλείσουν ραντεβού για να εμβολιαστούν κατά της Covid 19 δεν ήταν μόνο ένα τεχνικό πρόβλημα.

Προσωπικά θεωρώ πως αυτό το… γονάτισμα σήκωσε για λίγο το χαλί και φάνηκαν (ας το πούμε κομψά) τα… αδιέξοδα του νέου κόσμου, ο οποίος μπορεί απλά να…«εξαφανιστεί» με το κατέβασμα ενός διακόπτη. Ναι, όπως το διαβάζετε: να εξαφανιστεί με το κατέβασμα ενός διακόπτη (!).

-«Θέλω να φανταστείς μια εικόνα: είμαστε μισή ώρα χωρίς ίντερντετ. Μπορείς να συνειδητοποιήσεις τι σημαίνει αυτό για την αστυνομία (άρα την ασφάλεια του κόσμου), την ενέργεια και τις άλλες κρίσιμες υπηρεσίες και υποδομές της χώρας;», μου λέει ο Μανώλης Σφακιανάκης, πρόεδρος σήμερα του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Κυβερνοασφάλεια.

Τι είπε ο άνθρωπος. Με απλά λόγια, καταρρέει αυτόματα ο σύγχρονος κόσμος των καλωδίων (!).

Χάνεται ο κόσμος σου από την οθόνη…

Ναι, ο σύγχρονος κόσμος των καλωδίων που… χωράει σε ένα smartphone. Kαι οι πέντε ήπειροι στην παλάμη μας. Ακούγεται (και είναι) ωραίο αλλά και τρομακτικό. Ωραίο, γιατί ανά πάσα στιγμή έχεις στη διάθεσή σου ό,τι πληροφορία χρειάζεσαι. Ωραίο, γιατί μπορείς να κάνεις από το σπίτι σου σχεδόν (τι σχεδόν όλες) τις συναλλαγές σου. Ωραίο, διότι κατά τη διάρκεια των lockdown είχαμε όλον τον κόσμο στα χέρια μας. Ωραίο και για ένα σωρό άλλα πράγματα.

Αλλά και τρομακτικό. Γιατί; Επειδή αν πέσει το ίντερντετ ή αν μείνεις από μπαταρία χάνεται ο κόσμος σου από την οθόνη…

Σήμερα, 10 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή στη Φουκοσίμα, ακόμη θυμάμαι μια μαρτυρία (ενός φοιτητή νομίζω). Ο άνθρωπος αυτός, όταν στην περιοχή που έμενε διεκόπη το ρεύμα (μετά το σεισμό και το τσουνάμι που προηγήθηκαν της πυρηνικής καταστροφής), έπρεπε να περπατήσει αρκετά χιλιόμετρα για να φθάσει σπίτι του.

Τότε, όπως θυμάμαι από την περιγραφή του, διαπίστωσε πόσο μόνος ήταν (!). Πως δεν είχε κανέναν για να μιλήσει. Γιατί; Επειδή, όπως περιέγραφε, οι ψηφιακοί του φίλοι εξαφανίστηκαν μόλις διεκόπη το ρεύμα. Ακόμη θυμάμαι τα λόγια του: «Έχω τόσους χιλιάδες (δεν θυμάμαι το νούμερο) φίλους στο FB. Που πήγαν όλοι αυτοί;».

Nomophobia λέγεται…

Tι θυμάμαι τώρα. Θα ήθελα όμως να σας κάνω μια ερώτηση: νοιώθετε άγχος αν βρεθείτε σε ένα μέρος όπου δεν πιάνει το κινητό σας; Μήπως σας λείπει κάτι, αν δεν έχετε το κινητό στο χέρι; Εάν ναι, τότε πάσχετε (όπως και εγώ) από «Nomophobia».

Μην αγχώνεστε (δεν πεθαίνουμε ακόμη): πρόκειται, όπως λένε οι ειδικοί, για μια τεχνολογική φοβία που περιγράφει το συναίσθημα που νοιώθει κάποιος, όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το κινητό του τηλέφωνο ή δεν έχει πρόσβαση σε αυτό.

Γιατί όμως ήμαστε τόσο εξαρτημένοι; Φταίει μόνο η τεχνολογία ή είναι και κάτι άλλο;

-«Αν μιλάμε για εξαρτήσεις αυτές πάντα υπήρχαν», μου εξηγεί ο ψυχίατρος Πέτρος Σερενές. «Ο άνθρωπος πάντα έχει την τάση να κάνει πράγματα που του αρέσουν, και τα οποία είναι πολύ πιθανό να του προκαλούν εξάρτηση…».

Σαν τα μπλεγμένα καλώδια…

Ο εθισμός όμως προέρχεται από κάτι που μας ευχαριστεί; Προσωπικά θεωρώ πως ο κόσμος των καλωδίων που ζούμε, είναι τόσο μπλεγμένος όπως τα μπλεγμένα καλώδια. Και η παλάμη μας είναι πλέον προέκταση του πληκτρολογίου.

Θα πρέπει όμως να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς. Μη κατοχή κινητού σημαίνει για πολλούς ( και ιδίως για τους νέους) μη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Και σε αυτόν τον κόσμο ζούμε πλέον. Το λέει και το τραγούδι « (…) εμείς γι’ αλλού τραβήξαμε κι αλλού η ζωή μας πάει (…)» που ερμήνευσε με το δικό μου μοναδικό τρόπο ο αείμνηστος Αντώνης Καλογιάννης ( στίχοι Ερρίκος Θαλασσινός , μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος).

Πάμε τώρα πίσω στα μπλεγμένα καλώδια. Πως… ξεμπλέκουμε από αυτά;

-«Με ασκήσεις ετοιμότητας», μου λέει ο Μανώλης Σφακιανάκης

-Ασκήσεις ετοιμότητας; Σε πόλεμο πάμε;

-«Να δώσουμε διαφορετικό χώρο στον εαυτό μας. Να βάλουμε κανόνες. Να απέχουμε για κάποια διαστήματα. Αλλιώς η δίνη θα μας ρουφήξει… Θυμήσου: κάποτε ψάχναμε να βρούμε προϊόντα. Τώρα τα προϊόντα ψάχνουν να βρουν αγοραστές. Δηλαδή εμάς», συμπληρώνει ο Μανώλης Σφακιανάκης.

Μια παροιμία λέει πως το χέρι ομορφαίνει με μια φιλική χειρονομία και όχι με κοσμήματα. Kαι εγώ θα πω (συγχωρέστε μου την παράφραση) πως το χέρι ομορφαίνει με μια φιλική χειρονομία και όχι με ένα κινητό…