Μια… προφητεία που δεν πρέπει να εκπληρωθεί (!)

Αν και ο τίτλος άνετα παραπέμπει στο Νοστράδαμο και τις προφητείες του, σήμερα θα μιλήσουμε για μια διαφορετική …προφητεία. Αυτή η ας πούμε … προφητεία, δεν περιέχεται στις « Προφητείες» το βιβλίο που έγραψε ο Νοστράδαμος αλλά στα συρτάρια του Πανεπιστημίου Αθηνών …

Ναι, στα συρτάρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Βασίζεται σε στοιχεία υπαρκτά και όχι στο …όραμα ενός προφήτη. Η έρευνα έγινε πριν από 23 χρόνια ( το 1998) για λογαριασμό του τότε υπουργείου Αιγαίου ( και με πρωτοβουλία της υπουργού Ελισάβετ Παπαζώη), και αναφέρεται αναλυτικά στους κινδύνους που δημιουργούνται στην περίπτωση ενός ατυχήματος στον υπό κατασκευή (σήμερα) πυρηνικό σταθμό του Ακούγιου στη νότια Τουρκία.

Σε μια εποχή που όλος (σχεδόν) ο πλανήτης μιλάει για Πράσινη Ανάπτυξη, για ενέργεια από ΑΠΕ και πολιτικές για λιγότερες περιβαλλοντικές πληγές, ομολογώ πως τον πυρηνικό σταθμό στη γειτονική Τουρκία τον είχα ξεχάσει…

Με ξύπνησαν όμως τα λόγια του καθηγητή και διευθυντή του τομέα Φυσικής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κώστα Καρτάλη.

-«Οι εργασίες για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού προχωρούν κανονικά…» , μου λέει.

Για την ιστορία να σας πω, πως ο καθηγητής Κώστας Καρτάλης συμμετείχε ως νεαρός Πανεπιστημιακός στη σύνταξη της προαναφερόμενης μελέτης (ή αν θέλετε της …προφητείας), στην οποία συμμετείχαν ακόμη ο καθηγητής Γιώργος Κάλλος και οι ερευνητές Βάσω Κοτρώνη, Κωνσταντίνος Λαγουβάρδος και Ιωάννα Παπούλια.

Θα αναρωτιέστε τώρα: γιατί εξακολουθεί να είναι επίκαιρη αυτή η μελέτη;

-«Οι προσομοιώσεις εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρες αφού δεν έχει σημειωθεί κάποια σημαντική αλλαγή στις επικρατούσες μετεωρολογικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή», συμπληρώνει ο Κώστας Καρτάλης.

Σε μόλις 36 ώρες…

Ας δούμε το χειρότερο σενάριο: μια συνηθισμένη χειμωνιάτικη ημέρα. Πάνω από την Κεντρική και Νότια Ελλάδα – στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας- ένα ισχυρό νότιο ρεύμα κάνει την εμφάνισή του , με συνέπεια οι αέριες μάζες που μεταφέρονται στην περιοχή να προκαλούν ισχυρές βροχοπτώσεις. Τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο καλύπτει ένα χαμηλό βαρομετρικό.

Σύμφωνα με τη μελέτη, υπό αυτές τις συνθήκες, το ραδιενεργό νέφος (από το υποτιθέμενο πυρηνικό ατύχημα στο Ακούγιο) θα έφτανε μέσα σε 24 ώρες στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο (!).

Δώδεκα ώρες αργότερα (συνολικά 36 από την πρόκληση του ατυχήματος) το ραδιενεργό νέφος θα εντοπιζόταν πάνω από το Κεντρικό Αιγαίο και την ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ στο ίδιο διάστημα, μόνο ένα μικρό μέρος του νέφους θα επηρέαζε τη Δυτική Τουρκία.

Το χειρότερο σενάριο περιλαμβάνει και ισχυρές βροχοπτώσεις πάνω από το Αιγαίο αλλά και τα ηπειρωτικά, με συνέπεια να επιταχύνεται η απόθεση των ραδιενεργών σωματιδίων στην επιφάνεια. Με αυτές τις συνθήκες, μετά το πρώτο 24ωρο, το ραδιενεργό νέφος μεταφέρεται και προς τη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ιταλία.

Τα υπόλοιπα σενάρια και η σεισμογενής περιοχή…

Το προαναφερόμενο ήταν ένα από τα πέντε σενάρια. Όλα όμως έδειξαν πως μετά από ένα υποτιθέμενο ατύχημα η ζημιά θα είναι πολύ μεγάλη ακόμη και για χώρες όπως η Συρία, ο Λίβανος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν.

Η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιο προκαλεί έντονες αντιδράσεις σε Ελλάδα και Κύπρο –και- για τον γεγονός ότι χτίζεται σε σεισμογενή περιοχή. Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει καταγραφεί στην περιοχή προκλήθηκε το 1926 στ’ ανοιχτά της Ρόδου. Το μέγεθός του ήταν 8 βαθμοί και το εστιακό του βάθος 100 χιλιόμετρα.

Αλλά γιατί τόση… πρεμούρα για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα. Όπως μου εξηγεί, ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Αθανάσιος Γεράνιος, ακόμη και ο πιο «άψογος» πυρηνικός αντιδραστήρας, έπειτα από περίπου 40 χρόνια λειτουργίας του , πρέπει να κλείσει οριστικά, και να γίνει ο ίδιος πυρηνικό απόβλητο. Κι αυτό, επειδή, όπως λέει, ακτινοβολεί επικίνδυνα για το προσωπικό που τον χειρίζεται.

-« Η διάλυση ενός αντιδραστήρα, που ο ίδιος έχει γίνει πυρηνικό απόβλητο, κοστίζει περίπου το μισό από το κόστος της κατασκευής του», αναφέρει.

Πάμε τώρα στο επίμαχο ερώτημα: Γιατί τόση πρεμούρα;

Προσωπικά προσυπογράφω την άποψη του κου Γεράνιου.

– «Ύστερα από πέντε χρόνια λειτουργίας των αντιδραστήρων τους, το πλουτώνιο που θα έχει παραχθεί ως πυρηνικό απόβλητο, με κατάλληλο καθαρισμό και εμπλουτισμό, θα είναι έτοιμο για την πρώτη υλη στην κατασκευή τουρκικού πυρηνικού όπλου…».

Και συμπληρώνω εγώ. Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…