Το παράλληλο Μηχανογραφικό

Oι αληθινοί σύγχρονοι ήρωες είναι τα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές Εξετάσεις. Προετοιμάζονται για να δώσουν μερικά μαθήματα σχεδόν όλη τη σχολική ζωή τους. Ο οικογενειακός και σχολικός τους περίγυρος τους κάνει να πιστεύουν ότι από αυτά κρίνεται όλη η μετέπειτα ζωή τους. Η «βιομηχανία» που έχει στηθεί γύρω από τις Εξετάσεις ενισχύει αυτή την αντίληψη. Τα ίδια τα παιδιά βιώνουν αυτές τις μέρες έναν μονόδρομο, που αν τον πάρουν μέχρι τέλους θα έχουν μια ζωή επιτυχημένη. Αν τον αφήσουν, αυτόματα εγγράφουν την πρώτη τους αποτυχία.

Στην πραγματικότητα όλα αυτά αποτελούν μια ψευδαίσθηση. Αποτελούν ορισμένα από τα «βασικά ένστικτα» του επαρχιωτισμού μας. Πρόκειται για αυτήν την τάση κατάκτησης ενός αστικού ρόλου διά μέσου των σπουδών και των αστικών επαγγελμάτων. Είναι αυτό ακριβώς που εκμεταλλεύονται οι εξουσίες που τάζουν εύκολη είσοδο σε ανώτατες σχολές και το ενισχύουν περισσότερο με τον λαϊκισμό τους για δήθεν ίσες ευκαιρίες. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη φαντασιόπληκτη κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι περισσότεροι Ελληνες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία η Ελλάδα έχει το 4ο υψηλότερο ποσοστό εγγραφών σε ΑΕΙ μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Το 30% ωστόσο των φοιτητών μας – ναι, και αυτών που σήμερα θα γράψουν καλά και θα περάσουν κάπου – δεν αποφοιτά ποτέ. Σε κάποιες σχολές από αυτές που δεν γνώριζε ο υποψήφιος όταν έγραφε εξετάσεις ότι υπάρχουν, αλλά τελικά πέρασε τυχαία, το ποσοστό αποφοίτησης φτάνει στο 8%. Στην κουβέντα προφανώς προστίθενται και αυτοί που πασχίζουν όλη τη σχολική ζωή τους για να περάσουν σε μια σχολή, αλλά αποφοιτούν με μεγάλη καθυστέρηση. Κάποιοι από αυτούς ανήκουν και στην κατηγορία των «αιώνιων φοιτητών».

Σχεδόν οι μισοί (το 42%) από τους φοιτητές σήμερα έχουν ξεπεράσει τα έξι έτη σπουδών. Το ακόμα πιο απογοητευτικό είναι ότι από το 70% όσων αποφοιτούν τελικά από τα ΑΕΙ το 36% είναι άνεργοι (ΙΟΒΕ 2017). Περίπου δηλαδή μόνο ένας στους τέσσερις από αυτούς περνά τη βάσανο των Πανελλαδικών Εξετάσεων και τα καταφέρνει, βρίσκει τελικά δουλειά στο αντικείμενο που πέρασε και ξόδεψε χρόνο, χρήμα και πολλή προσπάθεια. Το πρόβλημα είναι τεράστιο. Η Ελλάδα είναι 23η μεταξύ των 28 χωρών της ΕΕ στην αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος να αναπτύξει κατάλληλες δεξιότητες που οδηγούν σε απορρόφηση από την αγορά εργασίας. Αποπροσανατολίζει τους μαθητές και τους οδηγεί σε κατευθύνσεις διαφορετικές από αυτές που θα μπορούσαν να αποδείξουν τις ικανότητές τους.

Κι όμως υπάρχει ένα τεράστιο κενό που δεν καλύπτεται από τις σχολές για τις οποίες διαγωνίζονται σήμερα οι νέοι μας και οι οικογένειές τους (όλοι μαζί το βιώνουν). Επαγγέλματα που δίνουν καλές αμοιβές και γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση. Λέει το υπουργείο Παιδείας, και μπράβο του, ότι φέτος θα είναι διαθέσιμο και ένα παράλληλο Μηχανογραφικό με σχολές επαγγελματικής εκπαίδευσης, διαθέσιμο σε όλους τους υποψήφιους. Επιτέλους, θα έλεγα. Γιατί να μη θέλεις το παιδί σου να γίνει τεχνικός λογισμικού Η/Υ, τεχνικός εφαρμογών πληροφορικής (πολυμέσα / webdesigner – developer / videogames). Γιατί να μην ασχοληθεί κάποιος με τον τομέα της ενέργειας, να γίνει τεχνικός σε εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών. Προφανώς περί ορέξεως… Οι επιλογές είναι προσωπικές, απλά σε αυτή τη φάση φαίνεται ότι είναι περισσότερες οι διαθέσιμες, σε σχέση με το παρελθόν, και αυτό είναι θετικό. Καλή επιτυχία σε όλους!