Σαν σήμερα το 1215 ο Βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας υπογράφει τη Magna Carta

Στις 15 Ιουνίου 1215, ο Βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας υπογράφει τη Magna Carta, απαριθμώντας τις αρχές της περιορισμένης κυβέρνησης, του ελεύθερου εμπορίου, της προσωπικής ιδιοκτησίας και της εκκαθάρισης περιουσιακών στοιχείων για την πληρωμή χρεών.

Μετά από μια εξέγερση των Άγγλων ευγενών ενάντια στην κυριαρχία του, ο Βασιλιάς Ιωάννης βάζει τη βασιλική σφραγίδα του στη Magna Carta, ή «τον Μεγάλο Χάρτη». Το έγγραφο, ουσιαστικά μια ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ του Ιωάννη και των βαρόνων του, εγγυάται ότι ο βασιλιάς θα σέβεται τα φεουδαρχικά δικαιώματα και προνόμια, θα υπερασπίζεται την ελευθερία της εκκλησίας και θα διατηρεί τους νόμους του έθνους. Αν και περισσότερο αντιδραστικό παρά προοδευτικό έγγραφο στην εποχή του, η Magna Carta θεωρήθηκε ως ακρογωνιαίος λίθος στην ανάπτυξη της δημοκρατικής Αγγλίας από τις επόμενες γενιές.

Ο Ιωάννης ανέβηκε στο θρόνο ως βασιλιάς της Αγγλίας μετά το θάνατο του αδελφού του, Βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, το 1199. Η βασιλεία του Βασιλιά Ιωάννη χαρακτηρίστηκε από αποτυχία. Έχασε το Δουκάτο της Νορμανδίας από τον Γάλλο βασιλιά και φορολόγησε τους Άγγλους ευγενείς για να πληρώσει για τις περιπέτειες του στο εξωτερικό. Διαμάχησε με τον Πάπα Ινοκέντιο III και πούλησε εκκλησιαστικά οφίκια για να τονώσει τα εξαντλημένα βασιλικά ταμεία. Μετά την ήττα μιας εκστρατείας για την ανάκτηση της Νορμανδίας το 1214, ο Στίβεν Λάνγκστον, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, κάλεσε τους δυσαρεστημένους βαρόνους να απαιτήσουν έναν χάρτη ελευθεριών από τον βασιλιά.

Το 1215, οι βαρόνοι εξεγέρθηκαν ενάντια στην κατάχρηση του φεουδαρχικού νόμου και των εθίμων από τον βασιλιά. Ο Ιωάννης, αντιμέτωπος με ανώτερη δύναμη, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποκύψει στα αιτήματά τους. Παλαιότερα, βασιλείς της Αγγλίας είχαν παραχωρήσει δικαιώματα στους φεουδάρχες βαρόνους τους, αλλά εκείνα τα έγγραφα ήταν διατυπωμένα αόριστα και εκδόθηκαν εθελοντικά. Ωστόσο, το έγγραφο που εκπονήθηκε για τον Ιωάννη τον Ιούνιο του 1215, ανάγκασε τον βασιλιά να δώσει συγκεκριμένες εγγυήσεις για τα δικαιώματα και τα προνόμια των βαρόνων του και την ελευθερία της εκκλησίας. Στις 15 Ιουνίου 1215, ο Ιωάννης συναντήθηκε με τους βαρόνους στο Πάνιμιντ του Τάμεση και έθεσε τη σφραγίδα του στα Άρθρα των Βαρόνων, έγγραφο το οποίο μετά από μικρή αναθεώρηση εκδόθηκε επίσημα ως Magna Carta.

Ο χάρτης αποτελείται από ένα προοίμιο και 63 ρήτρες και ασχολείται κυρίως με φεουδαρχικές ανησυχίες που είχαν μικρό αντίκτυπο εκτός της Αγγλίας του 13ου αιώνα. Ωστόσο, το έγγραφο ήταν αξιοσημείωτο, καθώς υπονοούσε ότι υπήρχαν νόμοι που ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να τηρήσει, αποκλείοντας έτσι οποιαδήποτε μελλοντική αξίωση για απολυταρχισμό από τον Άγγλο μονάρχη. Μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τις επόμενες γενιές ήταν η ρήτρα 39, η οποία ανέφερε ότι «κανένας ελεύθερος άνθρωκηρυχθεί εκτός νόμου ή με οποιονδήποτε τρόπο πέσει θύμα… εκτός μετά από τη νόμιμη κρίση των ομοίων του ή από το νόμο της χώρας.” Αυτή η ρήτρα θεωρείται ως μια πρώιμη εγγύηση δίκαιης δίκης από ενόρκους και του habeas corpus (ένταλμα) και ενέπνευσε το Αίτημα Δικαιώματος  της Αγγλίας (Petition of Right) (1628) και τον νόμο Habeas Corpus (1679).

Στην εποχή της η Magna Carta ήταν μια αποτυχία – τον ίδιο χρόνο ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, και ο Ιωάννης αγνόησε τις υποχρεώσεις του βάσει του χάρτη. Μετά το θάνατό του το 1216, ωστόσο, η Magna Carta επανεκδόθηκε με κάποιες αλλαγές από τον γιο του, τον βασιλιά Ερρίκο III, και στη συνέχεια επανεκδόθηκε ξανά το 1217. Εκείνη τη χρονιά, οι επαναστατημένοι βαρώνοι νικήθηκαν από τις δυνάμεις του βασιλιά. Το 1225, ο Ερρίκος III επανέκδοσε εθελοντικά τη Magna Carta για τρίτη φορά και την ενέταξεεπίσημα στο αγγλικό νόμο.

Πολλές υπερβολές έχουν ειπωθεί για την Magna Carta. Ο χάρτης δεν καθιέρωσε το Κοινοβούλιο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, πολύ δε μάλλον δεν υπαινίσσεται, ούτε καν αόριστα, τα φιλελεύθερα δημοκρατικά ιδανικά των μεταγενέστερων αιώνων. Ωστόσο, ως σύμβολο της κυριαρχίας του κράτους δικαίου, ήταν θεμελιώδους σημασίας για τη συνταγματική ανάπτυξη της Αγγλίας. Τέσσερα πρωτότυπα αντίγραφα της Magna Carta του 1215 υπάρχουν σήμερα: ένα στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν, ένα στον καθεδρικό ναό του Σαλισμπούρι και δύο στο βρετανικό μουσείο.