Παγκόσμια υπερθέρμανση: Είμαστε η τελευταία γενιά που βλέπει καλοκαιρινό πάγο στον ωκεανό;

Οι προσπάθειες αντιστροφής της υπερθέρμανσης του πλανήτη μπορεί να έχει ήδη περάσει σε ένα μη αναστρέψιμο σημείο, προειδοποίησε ο επιστήμονας που ηγήθηκε της μεγαλύτερης αποστολής στην Αρκτική.

Παρουσιάζοντας τα πρώτα ευρήματα της μεγαλύτερης αποστολής στον κόσμο στον Βόρειο Πόλο, στην οποία συμμετείχαν 300 επιστήμονες από είκοσι χώρες, ο Μάρκους Ρεξ αποκάλυψε πως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο πάγος της Αρκτικής υποχωρεί γρηγορότερα από ποτέ.

«Η εξαφάνιση του καλοκαιρινού πάγου από τη θάλασσα της Αρκτικής είναι μία από τις πρώτες νάρκες σε αυτό το ναρκοπέδιο, ένα από τα πρώτα που καταλάβαμε ότι ο πλανήτης ωθείται προς την υπερθέρμανση», δήλωσε Μάρκους Ρεξ χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των αποτελεσμάτων της αποστολής στο Βερολίνο.

Ο Αρκτικός Ωκεανός πεθαίνει

Η εξερευνητική αποστολή ύψους 165 εκατομμυρίων δολαρίων επέστρεψε στη Γερμανία τον Οκτώβριο μετά από 389 ημέρες παραμονής στην Αρκτική, φέρνοντας πίσω καταστροφικές αποδείξεις για έναν Αρκτικό Ωκεανό που πεθαίνει και προειδοποιήσεις για καλοκαίρια χωρίς πάγο σε λίγες δεκαετίες. Επίσης, η αποστολή επέστρεψε με 150 terabyte δεδομένων και περισσότερα από 1.000 δείγματα πάγου.

Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής περιλάμβαναν στοιχεία για την ατμόσφαιρα, τον ωκεανό, τον θαλάσσιο πάγο και τα οικοσυστήματα.

Ο Μάρκους Ρεξ είπε πως οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο πάγος του Αρκτικού Ωκεανού υποχώρησε «γρηγορότερα την άνοιξη του 2020 από ό, τι από την αρχή καταγραφής των σχετικών δεδομένων» και ότι «η εξάπλωση του θαλάσσιου πάγου το καλοκαίρι ήταν μόλις η μισή σε σχέση με τη μεγαλύτερη εξάπλωσή της πριν από δεκαετίες».

Ο πάγος είχε μόλις το μισό πάχος και οι θερμοκρασίες ήταν 10 βαθμοί υψηλότερες από ό, τι κατά τη διάρκεια της αποστολής Fram που πραγματοποιήθηκε από τους εξερευνητές και επιστήμονες Fridtjof Nansen και Hjalmar Johansen το 1890.

Λόγω της μικρότερης επιφάνειας του θαλάσσιου πάγου, ο ωκεανός μπόρεσε να απορροφήσει περισσότερη θερμότητα το καλοκαίρι, και με τη σειρά του ότι ο σχηματισμός φύλλων πάγου το φθινόπωρο ήταν πιο αργός από το συνηθισμένο.

«Μόνο η αξιολόγηση τα επόμενα χρόνια θα μας επιτρέψει να αποφασίσουμε αν μπορούμε ακόμα να σώσουμε τον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής όλο το χρόνο μέσω ισχυρής προστασίας του κλίματος ή εάν έχουμε ήδη περάσει αυτό το σημαντικό σημείο ανατροπής στο κλιματικό σύστημα», πρόσθεσε ο Ρεξ, προτρέποντας σε άμεση δράση για να σταματήσει η υπερθέρμανση.

Η Στεφανί Αρντ, η οποία ειδικεύεται στη φυσική του θαλάσσιου πάγου, δήλωσε ότι ήταν «οδυνηρό να γνωρίζουμε ότι είμαστε πιθανώς η τελευταία γενιά που μπορεί να βιώσει μια Αρκτική που εξακολουθεί να έχει κάλυμμα θαλάσσιου πάγου το καλοκαίρι».

«Αυτό το κάλυμμα θαλάσσιου πάγου συρρικνώνεται σταδιακά και είναι ένας σημαντικός χώρος διαβίωσης για πολικές αρκούδες», δήλωσε η Αρντ, υπενθυμίζοντας ότι ανάλογες παρατηρήσεις καταγράφονται για τη φώκια και άλλα άγρια ζώα στον πολικό βιότοπο.

Για τη διεξαγωγή της έρευνας, τέσσερις τοποθεσίες παρατήρησης δημιουργήθηκαν στον θαλάσσιο πάγο σε ακτίνα έως 40 χιλιομέτρων γύρω από το πλοίο Polarstern της αποστολής.

Μεταξύ των δεδομένων που συλλέχθηκαν ήταν δείγματα νερού από τον πάγο για τη μελέτη πλαγκτόν και βακτηρίων φυτών και καλύτερη κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του θαλάσσιου οικοσυστήματος υπό ακραίες συνθήκες.

Περισσότερες από 100 παράμετροι μετρήθηκαν σχεδόν συνεχώς καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους.

Ο πλούτος των πληροφοριών που συλλέχθηκαν θα τροφοδοτήσει την ανάπτυξη μοντέλων που θα βοηθήσουν στην πρόβλεψη του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσαν να είναι κύματα θερμότητας, οι ισχυρές βροχές ή οι καταιγίδες σε 20, 50 ή 100 χρόνια.