Η συντριβή Μακρόν-Λεπέν και ο… Χορός του Ζαλόγγου για την πολιτική τάξη της Γαλλίας

Είναι γνωστό ότι μετά το καλοκαίρι, ίσως και προτού τελειώσει, το πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης θα μονοπωλήσουν οι εκλογές στις δύο μεγαλύτερες χώρες της: Στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο (βουλευτικές) και στη Γαλλία τον Απρίλιο του 2022 (προεδρικές).

Όσον αφορά στη Γερμανία, όσο πλησιάζει η ώρα της αναμέτρησης αναδεικνύεται μια τάση αποκατάστασης της… κανονικότητας, επιβεβαιώνοντας το «δόγμα» που θέλει τους Γερμανούς να μην αρέσκονται στις εκπλήξεις και τις ανατροπές. Αιτία είναι το γεγονός ότι οι Πράσινοι μοιάζουν να έχουν λαχανιάσει στην τελική ευθεία και κινδυνεύουν όχι μόνο να χάσουν την πρωτιά, την οποία έχουν «καπαρώσει» οι Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και τη δεύτερη θέση από τους Σοσιαλδημοκράτες, που αποδεικνύονται πολύ σκληροί για να πεθάνουν.

Στη Γαλλία, ωστόσο, οι περιφερειακές εκλογές που ολοκληρώθηκαν με τον χθεσινό δεύτερο γύρο, μάλλον περιπλέκουν την εικόνα αντί να την ξεκαθαρίζουν. Προμηνύοντας, έτσι, μια πιθανή περίοδο πολιτικής αστάθειας, η οποία μπορεί να φέρει τη χώρα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Αποδοκιμάστηκαν οι «μονομάχοι»

Το πρώτο και αναμφισβήτητο συμπέρασμα είναι πως οι δύο «μονομάχοι», κατά την είσοδό τους στην αρένα για την «προθέρμανση» (αυτές οι εκλογές, άλλωστε, θεωρούνταν από όλους πρόκριμα για τις προεδρικές), βρέθηκαν αντιμέτωποι με ιαχές αποδοκιμασίας. Και μάλιστα ιδιαιτέρως έντονες, κάτι που τους ανάγκασε να αναδιπλωθούν εσπευσμένα.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το κόμμα LREM του Εμανουέλ Μακρόν δεν ελέγχει καμία από τις 13 περιφέρειες και τα ποσοστά των υποψηφίων του ήταν απογοητευτικά. Όσο για τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, δεν κατάφερε ούτε αυτή τη φορά να επικρατήσει έστω και σε μία περιφέρεια, παρά τις ελπίδες που είχε γεννήσει το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου.

Πλέον, τόσο ο νυν πρόεδρος όσο και η ηγέτης της (εκσυγχρονισμένης) Ακροδεξιάς αισθάνονται την… ανάσα των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων και να τις συμπεριλάβουν στους υπολογισμούς τους από εδώ και στο εξής. Αφενός της Ρεπουμπλικανικής Δεξιάς, με «αστέρι» τον επανεκλεγέντα Ξαβιέ Μπερτράν και, αφετέρου, των Σοσιαλιστών και των συμμάχων τους, που κατάφεραν να διατηρήσουν τον έλεγχο των 5 περιφερειών που είχαν.

Είστε όλοι ανίκανοι!

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, όλοι τους υποχρεούνται να δουν κατάματα την οδυνηρή πραγματικότητα που συνεπάγεται η αποχή-ρεκόρ. Ο δεύτερος γύρος δεν συνοδεύτηκε από την αλλαγή στην οποία ήλπιζαν αρκετοί, με αποτέλεσμα και πάλι οι δύο στους τρεις ψηφοφόρους να επιλέξουν να μείνουν σπίτι τους ή να ασχοληθούν με κάτι άλλο, αντί να προσέλθουν στις κάλπες.

Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, πως σε σχετική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε, οι περισσότεροι εξ’ όσων επέλεξαν να απέχουν το έκαναν συνειδητά, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους προς το σύνολο της «πολιτικής τάξης» της Γαλλίας – από τον Μακρόν και την Λεπέν, μέχρι τον Μπερτράν και την ηγεσία των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Μπορεί, άραγε, να αλλάξει αυτό μέχρι τις εκλογές του ερχόμενου Απριλίου και πώς; Σίγουρα, η πόλωση θα ενισχυθεί και η αποχή θα είναι σαφώς μικρότερη όταν ανοίξουν οι κάλπες, μετά από δέκα μήνες. Αυτό, ωστόσο, δεν μπορεί να παραπλανήσει κανέναν ούτε να οδηγήσει σε εφησυχασμό.

Γαλλία και Ευρώπη

Η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης και πολύπλευρης κρίσης, προανάκρουσμα της οποίας ήταν όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια με τα «Κίτρινα Γιλέκα» και άλλα κοινωνικά ξεσπάσματα. Κι αυτό, σε μία στιγμή που η οικονομία της βγαίνει λαβωμένη από την κρίση της πανδημίας, αλλά κα αποδυναμωμένη απέναντι στους βασικούς της ανταγωνιστές.

Τέλος, δεν χωράει αμφιβολία ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επιδράσει και στον ρόλο της Γαλλίας στα εξελίξεις στην ΕΕ. Απειλώντας, έτσι, τη μοναδική σοβαρή και αποδοτική επένδυση που έχει κάνει ο Μακρόν στη διάρκεια της μέχρι σήμερα θητείας του.