Σαν σήμερα το 1887 «πήρε το όνομά της» η Coca Cola

Στις 28 Ιουνίου 1887 ο φαρμακοποιός, της Ατλάντα,  John Stith (“Doc”) Pemberton λαμβάνει εμπορικό σήμα από το Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας των Η.Π.Α. για το “Νέο και δημοφιλές ανθρακούχο ποτό, που περιέχει τις ιδιότητες του υπέροχου φυτού της Coca και των διάσημων καρπών Cola.

Οι πρώτες ρίζες της Coca-Cola είναι μια καταπληκτική ιστορία με σειρά επισοδίων που μετέτρεψαν ένα διεγερτικό – τονωτικό ποτό στην πιο αναγνωρισμένη μάρκα αναψυκτικών στον κόσμο. Η ιστορία ξεκινά στις 8 Ιουλίου 1831, με τη γέννηση του John “Doc” Pemberton στο Knoxville της Γεωργίας. Ο Pemberton μεγάλωσε στη Ρώμη της Γεωργίας και παρακολούθησε το Reform Medical College στο Macon.

Στην ηλικία των 19 ετών, ήταν αδειοδοτημένος χημικός, αλλά η καριέρα του τέθηκε σε αναστολή καθώς υπηρετούσε στο 12ο Σύνταγμα Ιππικού της Συνομοσπονδίας (των Νοτίων). Ο Pemberton τραυματίστηκε στη «Μάχη του Κολόμπους», που ήταν η τελευταία μάχη ανατολικά του Μισισιπή, και συχνά αναφέρεται ως η τελική μάχη του πολέμου. Τραυματίστηκε στο στήθος από σπαθί και, όπως οι περισσότεροι τραυματίες βετεράνοι της εποχής αυτής εξαρτώνταν από τη μορφίνη για ανακούφιση. Το αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου προκάλεσε έκρηξη στη δημοτικότητα και τη ζήτηση «φαρμάκων ευρεσιτεχνίας» για τραυματίες βετεράνους όπως ο Pemberton.

Μετά τον πόλεμο, ο Pemberton επέστρεψε στη χημεία και μετέφερε τη χονδρική του φαρμακευτική επιχείρηση στην περιοχή Κολόμπους της Γεωργίας. Ειδικεύτηκε σε φάρμακα που βασίζονται σε φυτικά εκχυλίσματα και ενθουσιάστηκε πολύ με τα αποτελέσματα από το φύλλο κόκα του Περού και της Χιλής. Βορειότερα, η Ατλάντα αναγεννιόταν σαν φοίνικας από την καταστροφή του εμφυλίου πολέμου. Η πόλη μετατράπηκε σε ένα μέρος για όσους αναζητούν περιουσία και σύντομα έγινε το κέντρο του «Νέου Νότου» καθώς οι επιχειρηματίες συγκεντρώνονταν για νέες ευκαιρίες. Το 1870, ο Pemberton εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία για να μεταφέρει τις φαρμακευτικές του δραστηριότητες στην Ατλάντα.

Τα «φάρμακα ευρεσιτεχνίας» έφτασαν στο αποκορύφωμά τους στα τέλη του 19ου αιώνα. Το «φάρμακο ευρεσιτεχνίας» είναι ένας μπερδεμένος όρος «στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αλλά μόνο εμπορικό σήμα. Η καταγωγή του πηγαίνει πίσω στην Αγγλία όταν ένα φάρμακο επικυρωνόταν από τη βασιλική οικογένεια με «βασιλικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας».

Τελικά, η ιδέα εξήχθη στη Βόρεια Αμερική. Ένα πραγματικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θα απαιτούσε απόδειξη ότι η παρασκευή, με τα εξωτικά συστατικά της, λειτουργούσε πραγματικά. Ανάμεσα σε αυτήν την πληθώρα φαρμάκων ευρεσιτεχνίας θα εμφανιζόταν η Coca-Cola και θα άλλαζε τον κόσμο.

Γαλλικός Οίνος του Coco

Ενώ προσπαθούσε να βρει ένα φάρμακο για τον δικό του εθισμό στη μορφίνη, ο John “Doc” Pemberton ενθουσιάστηκε με ένα φάρμακο ευρεσιτεχνίας εμπνευσμένο από έναν Γάλλο χημικό, τον Angelo Marini, ο οποίος εφάρμοσε ένα τονωτικό το 1863 γνωστό ως “Γαλλικός Οίνος του Coco” (French Wine of Coco). Αυτό το φάρμακο φτιαχνόταν με κρασί Μπορντό αναμεμιγμένο με φύλλα κόκας και περιείχε 6mg κοκαΐνης. Έγινε η πιο δημοφιλής συνταγή στον κόσμο με αποτελέσματα όπως, την αναζωογόνηση της υγείας, της δύναμης, της ζωτικότητας και της ενέργειά σας. Ο “Γαλλικός Οίνος του Coco”  έγινε ένα φαρμακευτικό ποτό γνωστό ως Vin Marini. Έγινε τόσο δημοφιλές, ώστε το ενέκριναν η Βασίλισσα Βικτώρια και ο Πάπας Λέων XIII. Στην πραγματικότητα, ο Πάπας Λέων έδωσε στο ποτό το Βραβείο Χρυσού Μεταλλίου του Βατικανού και η εικόνα του εμφανίστηκε σε αφίσες που υποστήριζαν τα θαύματα των αποτελεσμάτων του. Ο Τόμας Έντισον δήλωσε ότι «τον βοηθούσε να δουλεύει περισσότερες ώρες» και ο πρόεδρος Γκραντ εκθείασε επίσης τα οφέλη του καθώς συνέγραφε τα  απομνημονεύματα του.

Ο “Doc” Pemberton, δημιούργησε τη δική του εκδοχή του Vin Marini στο εργαστήριό του το 1885, και το ονόμασε “Pemberton’s French Wine of Coco”. Περιείχε αλκοόλ και εκχύλισμα από φύλλα κόκας. Η Ένωση Γυναικών συνέβαλε στη θέσπιση νομοθεσίας τον Ιούλιο του 1887 που ουσιαστικά απαγόρευσε το αλκοόλ στην Ατλάντα Τώρα, ο Pemberton έπρεπε να αντιμετωπίσει μια πόλη στεγνή από αλκοόλ και ένα παράνομο αλκοολούχο φαρμακευτικό ποτό. Σε απάντηση σε αυτή τη σειρά γεγονότων, ο “Doc” δημιούργησε μια ανθρακούχα μη αλκοολούχα εκδοχή του ελιξίριου του που περιείχε σιρόπι, φύλλα κόκας και ξηρούς καρπούς. Αυτή η αλλαγή στον τύπο του θα ήταν το κλειδί για την τελική επιτυχία του.

Μια άλλη σημαντική ιστορική σχέση που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή είναι η άνοδος του τοπικού φαρμακείου και της διανομής ποτών από βρύση (βαρέλι) μέσω ανάμειξης με ανθρακικό. Αυτή η επιχείρηση έγινε η κοινωνική καρδιά πολλών μικρών πόλεων και γειτονιών. Ήταν ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να κοινωνικοποιηθούν και να μαζευτούν για κουτσομπολιά. Ο “Doc” Pemberton χρησιμοποίησε το τοπικό φαρμακείο για να εμπορεύεται και να δοκιμάζει το νέο του φαρμακευτικό ποτό σόδας – που τώρα ονομαζόταν “My Temperance Drink” (Το ποτό της εγκράτειας).

Φάρμακο δια πάσα νόσον

Το νέο ποτό θεωρήθηκε ότι μπορούσε να “καταπραΰνει το στομάχι σας, να σας απαλλάξει από τον πονοκέφαλο και να ηρεμήσει τα νεύρα σας.” Ο “Doc” Pemberton ισχυριζόταν επίσης ότι θα μπορούσατε να ζήσετε μεταξύ 120 και 150 ετών παίρνοντας το νέο ελιξίριο του. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα πολύ καλό ποτό με γεύση που είχε μικρή επίδραση σε οποιαδήποτε ασθένεια. Τα ανθρακούχα ποτά δεν ήταν καινούργια, οι πωλητές της εποχής χρησιμοποίησαν πορτοκάλι, σταφύλι ή κεράσι και τους πρόσθεταν το ανθρακικό. Αυτά τα ποτά ήταν συνήθως δημοφιλή στο Νότο κατά τη θερινή περίοδο. Ωστόσο, το “My Temperance Drink” ήταν ένα νέο ποτό με νέα γεύση. «Νόστιμο και δροσιστικό!»

Δυστυχώς για τον Pemberton, δεν ήταν καλός έμπορος και αποφασίστηκε να απορριφθεί το όνομα “My Temperance Drink”. Ο λογιστής και ο νέος συνεργάτης του, Frank S. Robinson, βρήκε ένα νέο πιασάρικο όνομα “Coca-Cola” και χρησιμοποίησε τη δημοφιλή γραμματοσειρά Spencerian Script για να δημιουργήσουν το διάσημο λογότυπο που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα. Οι παρηχήσεις ήταν δημοφιλείς εκείνη την εποχή και άρεσαν στ’ αυτί. Ο Ρόμπινσον εμπορεύτηκε το ποτό ως φάρμακο και ένα πραγματικά φρέσκο ​​νέο ποτό βρύσης. Το 1887, την πρώτη χρονιά της επιχείρησης, η Coca-Cola πούλησε 990 γαλόνια σιροπιού. Ένα γαλόνι θα μπορούσε να παράγει 128 ποτά. Αυτό μεταφράστηκε σε περίπου πωλήσεις 76.800 ποτών. Όταν αθροίστηκαν όλα τα έσοδα και τα έξοδα, η Coca-Cola παρουσίασε κέρδος $510,00 για το πρώτο έτος.

Ο “Doc” το εφηύρε, αλλά λεφτά δεν έβγαλε

Μετά από μια σειρά περίπλοκες επιχειρηματικές συναλλαγές μεταξύ του Pemberton και των ποικίλων επιχειρηματικών συνεργατών του, η Coca-Cola πωλήθηκε στην Asa Griggs Candler. Έγινε ο μοναδικός ιδιοκτήτης το 1891 με κόστος $2.300,00. Ο Candler, ένας περιπλανώμενος πλασιέ, είδε τα οφέλη από τις νέες εξελισσόμενες τεχνικές μαζικού μάρκετινγκ. Ο Candler άρχισε να χρησιμοποιεί κουπόνια, διαφημιστικές πινακίδες, σλόγκαν και αναμνηστικά για να διαφημίσει το αναψυκτικό. Σε τρία σύντομα χρόνια μετά την αγορά την αγορά, η ετήσια έκθεση του 1893 ανέφερε με χαρά ότι η Coca-Cola πουλιόταν σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ. Αφού μεγέθυνε την επιχείρηση κατά δέκα φορές το 1919 πούλησε την εταιρεία στο εκπληκτικό τότε ποσό των 25.000.000 δολαρίων.

Το 1915, ο Candler αναγνώρισε ότι το μέλλον ήταν στην εμφιάλωση και χρειαζόταν ένα τυποποιημένο μπουκάλι. Στην Terra Haute της Ιντιάνα, η εταιρεία Root Glass Company δημιούργησε το πιο διάσημο μπουκάλι στον κόσμο για την εταιρεία του. Ως αποτέλεσμα, η Coca-Cola έγινε ένα παγκόσμιο φαινόμενο που αντέχει σήμερα. Δημιούργησαν ένα μπουκάλι με τόσο μοναδικό και καινοτόμο σχήμα, που είναι άμεσα αναγνωρίσιμο. Η νέα ακμάζουσα τεχνική μαζικού μάρκετινγκ της εποχής, μαζί με νέους και πιο αποτελεσματικούς τρόπους μεταφοράς, θα βοηθούσε στη δημιουργία μιας εθνικής και τελικά μιας παγκόσμιας αγοράς για την Coca-Cola.

Όλη η ζωή του Pemberton ήταν αφιερωμένη στην εύρεση του τέλειου φαρμάκου. Αντ ‘αυτού, δημιούργησε το τέλειο ανθρακούχο αναψυκτικό. Εάν δεν είχε πουλήσει τη φόρμουλά του, το ποτό μπορεί να είχε παραμείνει σε αφάνεια όπως τα αμέτρητα άλλα φάρμακα ευρεσιτεχνίας της εποχής. Στις 16 Αυγούστου 1888, σε ηλικία πενήντα επτά, ο John Pemberton πέθανε και άφησε μια κληρονομιά που δεν θα απολάμβανε ποτέ. Η ανακοίνωση της εφημερίδας για το θάνατό του χαρακτήρισε τον John S. Pemberton «τον παλαιότερο φαρμακοποιό της Ατλάντα και έναν από τους πιο γνωστούς πολίτες της». Ο Asa Candler “κλαίγοντας παχιά κροκοδείλια δάκρυα” στην κηδεία του, απέτισε φόρο τιμής στον Pemberton για «την πιο αξιαγάπητη φύση και τις πολλές αρετές του».