Θα εφαρμοσθεί άραγε ο εργατικός νόμος;

Δεν αποκλείεται ο περίφημος πια νόμος Χατζηδάκη για τις εργατικές σχέσεις να υπερψηφιζόταν σχεδόν στο σύνολό του από την αντιπολίτευση αν δεν περιελάμβανε και διατάξεις που θίγουν κάπως τα πρωτοφανή προνόμια τα οποία απολαμβάνουν μέχρι τώρα οι συνδικαλιστές χάρις στον διαβόητο νόμο του ΠαΣοΚ. Με τον νόμο αυτόν του 1982 του Ανδρέα Παπανδρέου επεβλήθη στην Ελλάδα ένα καθεστώς, το οποίο παρομοιάζει με τα ισχύσαντα για τον στρατό κατοχής. Οπως ελάχιστοι σήμερα γνωρίζουν, τα γερμανοϊταλικά στρατεύματα, που είχαν επιβάλει τη στυγνή κατοχή τους στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επληρώνονταν από τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό για τα έξοδα διαμονής τους στη χώρα μας. Δηλαδή και δυνάστες και με οικονομική αφαίμαξη των δυναστευομένων. Ακριβώς το ίδιο καθεστώς ισχύει στην Ελλάδα έως σήμερα για τους συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα. Καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό, ενώ πληρώνονται αδρά από τα δημόσια φορολογικά έσοδα, χωρίς να υποχρεούνται να εργάζονται, παίρνουν προαγωγές, υπερωρίες και μπόνους χωρίς να εργάζονται και πληρώνονται και για τις ημέρες των απεργιών που αποφασίζουν, καθώς δεν είναι τεχνικά δυνατόν να απόσχουν από την εργασία τους, αφού δεν υποχρεούνται να εργάζονται. Και φυσικά δεν απολύονται ακόμα και όταν παρανομούν.

Τι αποτολμά ο νέος νόμος; Νομίζω ελάχιστα, αλλά πάντως επικίνδυνα για το μέχρι τώρα καθεστώς ασυδοσίας των συνδικαλιστών. Π.χ. α) Οταν μια απεργία κηρύσσεται παράνομη, δεν θα μπορεί να τη νομιμοποιεί κάποια δευτεροβάθμια οργάνωση όπως μέχρι τώρα, β) δεν θα επιτρέπεται να χρηματοδοτούνται τα συνδικάτα από επιχειρήσεις ή κόμματα. Πολύ οδυνηρή διάταξη κυρίως για το ΠΑΜΕ που στηρίζεται οικονομικά από το ΚΚΕ. γ) Οι συνδικαλιστές που πραγματοποιούν καταλήψεις, αποκλεισμούς ή ασκούν βία, εμποδίζοντας να προσέλθουν στην εργασία τους τους εργαζομένους που δεν θέλουν να απεργήσουν θα έχουν αστική ευθύνη για τις παράνομες πράξεις τους. δ) Σε περίπτωση απεργίας σε επιχειρήσεις κοινής ωφελείας (π.χ. συγκοινωνίες) θα υποχρεούται να εργάζεται το 33% του προσωπικού, ώστε να μη διακόπτεται παντελώς η λειτουργία της επιχείρησης.

Εως τώρα οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα μπορούν ατιμωρητί να κηρύσσουν απεργίες κατά τα γούστα τους και με διάφορα προσχήματα προκειμένου να ξεμουδιάζουν αφού δεν εργάζονται και χωρίς κανένα κόστος ή κύρωση, ακόμα και όταν οι απεργίες τους κρίνονται παράνομες. Πλήθος οι δικαστικές αποφάσεις που κηρύσσουν την παρανομία αλλά άσφαιρα τα πυρά αφού δεν προβλέπονται ή δεν εφαρμόζονται κυρώσεις. Η άκρα Αριστερά μάλιστα διαθέτει και ένοπλα στρατεύματα επιβολής της απεργίας τους επαγγελματίες επαναστάτες του ΠΑΜΕ (κατά τον ορισμό του Λένιν) οι οποίοι παρελαύνουν κραδαίνοντας χοντρά στειλιάρια για δήθεν στήριγμα των κόκκινων σημαιών που φέρουν υπερήφανα και τα οποία σε περίπτωση συμπλοκής καταφέρουν επί των κεφαλών των ταλαίπωρων αστυνομικών.

Ερώτημα: θα τολμήσει να εφαρμόσει τον νέο νόμο η κυβέρνηση; Η έντονη αμφιβολία μου προκύπτει από το γεγονός ότι αν και κηρύχτηκε παράνομη η απεργία των ναυτεργατών και μετά την ψήφιση του νόμου, ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας δεν τόλμησε, όπως όφειλε, να στείλει τους λιμενικούς για να διώξουν κάποιους θερμόαιμους απεργούς που παράνομα απέκλειαν την επιβίβαση στα πλοία. Ούτε φυσικά επέβαλε οικονομικές κυρώσεις στους παρανομούντες. Κακή αρχή μη εφαρμογής του νόμου.