Πασκάλ Ντόναχιου στον «ΟΤ»: Η Ιρλανδία δεν μπορεί να χάσει το φορολογικό της αβαντάζ

Είναι γνωστό ότι η Ιρλανδία συγκαταλέγεται στις λίγες χώρες οι οποίες δεν έχουν βάλει την υπογραφή τους στη συμφωνία για την επιβολή του παγκόσμιου ελάχιστου εταιρικού φόρου, ύψους 15%. Μαζί της, στην ίδια κατηγορία, ανήκουν δύο ακόμη κράτη-μέλη της ΕΕ – η Ουγγαρία και η Εσθονία – δύο χώρες της Αφρικής (Κένυα και Νιγηρία), καθώς και κάποιοι φορολογικοί παράδεισοι.

Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» απευθύνθηκε στον καθ’ ύλην αρμόδιο για το θέμα αυτό: Τον υπουργό Οικονομικών της Ιρλανδίας, Πασκάλ Ντόναχιου, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα με την ιδιότητα του προέδρου του Eurogroup, προκειμένου να συμμετάσχει στο συνέδριο του Economist.

Ο ίδιος δέχθηκε να απαντήσει, διευκρινίζοντάς μας ωστόσο ότι θα το κάνει με την υπουργική του ιδιότητα – «το Eurogroup δεν έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει πάνω σε θέματα φορολογίας», όπως μας είπε. Από την απάντησή του, σε κάθε περίπτωση, φάνηκε για μια ακόμη φορά ότι το Δουβλίνο δεν θα κάνει εύκολα πίσω.

«Είναι αλήθεια ότι ως χώρα έχουμε επιφυλάξεις για την παρούσα κατάσταση και τις προτάσεις που διαμορφώνονται για την φορολογική πολιτική διεθνώς. Όμως, θέλουμε μια συμφωνία και πιστεύουμε ότι θα υπάρξει συμφωνία», είπε και πρόσθεσε: «Υποστηρίζουμε το δικαίωμα να υπάρχει ένας νόμιμος φορολογικός ανταγωνισμός. Όπως και η ελληνική κυβέρνηση θα έχει θέματα να θέσει με κριτήριο την ελληνική οικονομία, έτσι και για τις υπόλοιπες οικονομίες υπάρχουν σημαντικά θέματα. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα υπάρξει συμφωνία και θα εργαστούμε για να υπάρξει, όμως αυτή θα πρέπει να εφαρμοστεί με συνεπή τρόπο σε όλη την Ευρώπη».

Γίνεται ΕΕ και ευρώ χωρίς ενιαία φορολογία;

Σε αυτό το σημείο επιμείναμε, θέτοντας στον συνομιλητή μας το εξής ερώτημα: Τάσσεται υπέρ της θέσπισης ενιαίων φορολογικών συντελεστών σε όλη την ΕΕ και την ευρωζώνη; Ένα ερώτημα που θα πρέπει να θεωρείται μάλλον αυτονόητο, καθώς είναι σαφές ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς να περιλαμβάνει μια σειρά στοιχεία, ανάμεσα στα οποία και η κοινή φορολογική πολιτική.

Ταυτόχρονα, όμως, πολιτικά δύσκολο να απαντηθεί, όπως δείχνει η αντίδραση της Ιρλανδίας και των υπόλοιπων δύο χωρών. Ιδού, λοιπόν, πώς επέλεξε να απαντήσει ο συνομιλητής μας, επιχειρώντας επί της ουσίας να… πετάξει την μπάλα στην εξέδρα.

«Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να αφήσουμε τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη στον ΟΟΣΑ να καταλήξει, επειδή επιχειρεί να καθορίσει τις αρχές με βάση τις οποίες κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο. Μπορούμε να απαντήσουμε στο τι πρέπει να συμβεί στην Ευρώπη αφού πρώτα δούμε τι θα συμβεί παγκοσμίως», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Επανέλαβε, πάντως, ξεκάθαρα, τη θέση του: «Στη συζήτηση που γίνεται εντός της Ευρώπης για την φορολογία σε διεθνές επίπεδο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι μικρές και μεσαίες χώρες πρέπει να είναι επίσης ανταγωνιστικές. Και δεν έχουν όλες οι χώρες τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται η θέση τους ή το μέγεθός τους, κάτι που σημαίνει ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τον νόμιμο ανταγωνισμό ως στοιχείο της συνολικής τους πρότασης για την ανάπτυξη της οικονομίας τους».

Οι αριθμοί λένε την αλήθεια

Δεν χωράει αμφιβολία, λοιπόν, ότι η σχετική συζήτηση εντός της ΕΕ θα είναι «καυτή». Η Ιρλανδία, άλλωστε, θεωρεί τον φορολογικό συντελεστή του 12,5% ως «ακρογωνιαίο λίθο» της συνολικής οικονομικής της πολιτικής και ως τη βασική αιτία που θεωρείται μια από τις πιο φιλικές χώρες παγκοσμίως για τους επενδυτές – ανάμεσα στους οποίους και οι «γίγαντες» Apple, Google και Facebook.

Σύμφωνα με το Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ, περισσότερες από 800 αμερικανικές επιχειρήσεις απασχολούν πάνω από 180.000 εργαζόμενους στην Ιρλανδία, προσφέροντάς τους μάλιστα αρκετά υψηλές αμοιβές, ενώ στα ταμεία της χώρας μπαίνουν ετησίως περίπου 4,5 δισ. δολάρια από τις αμερικανικές επενδύσεις.

Επίσης, παρά τον χαμηλό φορολογικό συντελεστή, υπολογίζεται ότι τα έσοδα της Ιρλανδίας από τη φορολόγηση των επιχειρήσεων ανέρχονται σε 11,8 δισ. ευρώ και αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% των συνολικών.

Δύσκολα, λοιπόν, οποιαδήποτε κυβέρνηση του Δουβλίνου θα διακινδυνεύσει όλα αυτά τα «προνόμια».