Σαν σήμερα το 1897 ανακαλύπτεται η ασπιρίνη

Αναζητώντας ένα φάρμακο για τους ρευματισμούς του πατέρα του, ένας νεαρός Γερμανός χημικός, o Felix Hoffman συνθέτει μια σταθερή μορφή ακετυλοσαλικυλικού οξέος σε ένα εργαστήριο στο Βερολίνο. Ο επικεφαλής του φαρμακολογικού ινστιτούτου της Bayer, Χάινριχ Ντρέζερ, χαρακτηρίζει την ανακάλυψη του Χόφμαν ως «τυπικό ζεστό βερολινέζικο αέρα · το προϊόν δεν έχει αξία». Η Bayer σύντομα ονομάζει το προϊόν “ασπιρίνη” και γίνεται το φάρμακο με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών.

Φάρμακα από ιτιά και άλλα πλούσια σε σαλικυλικά φυτά εμφανίζονται σε πήλινες πλάκες από την αρχαία Σουμερία καθώς και στον Πάπυρο Ebers από την αρχαία Αίγυπτο.   Ο Ιπποκράτης αναφέρθηκε στη χρήση σαλικυλικού τσαγιού για τη μείωση του πυρετού περίπου στο 400 Π.Χ., και τα παρασκευάσματα φλοιού ιτιάς ήταν μέρος της φαρμακοποιίας της δυτικής ιατρικής στην κλασική αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Το εκχύλισμα φλοιού ιτιάς αναγνωρίστηκε για τις συγκεκριμένες επιδράσεις του στον πυρετό, τον πόνο και τη φλεγμονή στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα. Μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα, οι φαρμακοποιοί πειραματίζονταν και συνταγογραφούσαν μια ποικιλία χημικών που σχετίζονται με το σαλικυλικό οξύ, το ενεργό συστατικό του εκχυλίσματος ιτιάς.

Το 1853, ο χημικός Charles Frédéric Gerhardt επεξεργάστηκε το σαλικυλικό νάτριο με ακετυλοχλωρίδιο για να παράγει ακετυλοσαλικυλικό οξύ για πρώτη φορά. Το 1897, οι επιστήμονες της εταιρείας φαρμάκων και βαφών Bayer άρχισαν να ερευνούν το ακετυλοσαλικυλικό οξύ ως λιγότερο ερεθιστικό υποκατάστατο για τα τυπικά κοινά σαλικυλικά φάρμακα και εντόπισαν έναν νέο τρόπο σύνθεσης. Έως το 1899, η Bayer το είχε ονομάσει αυτό. Η λέξη “Aspirin” ήταν το εμπορικό σήμα της Bayer και όχι το γενικό όνομα του φαρμάκου. Ωστόσο, τα δικαιώματα της Bayer για το εμπορικό σήμα χάθηκαν ή πωλήθηκαν σε πολλές χώρες. Η δημοτικότητα της ασπιρίνης αυξήθηκε κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα οδηγώντας σε έντονο ανταγωνισμό με τη διάδοση των εμπορικών σημάτων και προϊόντων ασπιρίνης.

Η δημοτικότητα της ασπιρίνης μειώθηκε μετά την ανάπτυξη ακεταμινοφαίνης/παρακεταμόλης το 1956 και ιβουπροφαίνης το 1962. Στη δεκαετία του 1960 και 1970, ο John Vane και άλλοι ανακάλυψαν τον βασικό μηχανισμό των επιδράσεων της ασπιρίνης, ενώ κλινικές δοκιμές και άλλες μελέτες από την δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980 καθιέρωσαν την αποτελεσματικότητα της ασπιρίνης ως αντιπηκτικού παράγοντα που μειώνει τον κίνδυνο θρόμβων.

Οι πωλήσεις ασπιρίνης αναβίωσαν σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα και παρέμειναν ισχυρές τον 21ο αιώνα με ευρεία χρήση ως προληπτική θεραπεία για καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια.

Η παγκόσμια αγορά ασπιρίνης εκτιμάται ότι θα αυξηθεί σε σύνθετο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης (CAGR) 2,53% αυξανόμενη από 1,979 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2019 για να φτάσει τα 2,299 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ μέχρι το τέλος του 2025.  Η διογκούμενη βιομηχανία φαρμακευτικών συστατικών θα συμβάλει περαιτέρω στην προώθηση της ανάπτυξης στην αγορά ακετυλοσαλικυλικού οξέος ως ενεργού συστατικού στα σκευάσματα φαρμάκων. Η αύξηση των πονοκεφάλων παγκοσμίως θα τροφοδοτήσει τη ζήτηση της αγοράς για αναλγητικά, αυξάνοντας περαιτέρω την ανάπτυξη της αγοράς κατά την περίοδο πρόβλεψης.