Η σωστή καθοδήγηση των παιδιών για τη χρήση τεχνολογίας

Ολοι οι γονείς με παιδιά σήμερα αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα: πώς θα βγάλουν τα παιδιά από την εικονική πραγματικότητα που ζουν με την καθημερινή χρήση κομπιούτερ και κινητών τηλεφώνων.

Ολοι μας χρησιμοποιούμε τις ίδιες φράσεις, κάνουμε τις ίδιες παρατηρήσεις και επαναλαμβάνουμε πράγματα που συνήθως δεν μεταφέρουν το μήνυμα που θέλουμε. Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε στα παιδιά μας σχετικά με τη χρήση τεχνολογίας μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ικανότητά τους να γίνουν έξυπνοι, ισορροπημένοι ενήλικες. Επειτα από χρόνια έρευνας στο πώς θα μετριασθεί ο χρόνος που περνούν τα παιδιά μπροστά στις οθόνες, ο Ρίτσαρντ Κουλάτα, CEO του International Society for Technology in Education και πρώην επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας εκπαιδευτικής τεχνολογίας διορισμένος από τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, ανακάλυψε πώς οι πιο επιτυχημένοι γονείς βοηθούν τα παιδιά τους να αποκτήσουν ισορροπία. Με βάση αυτή την έρευνα, παρουσιάζει 4 παραδείγματα φράσεων που δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε και τι θα πρέπει να λέμε εναλλακτικά στα παιδιά μας:

1. «Είσαι εθισμένος με το κινητό σου.»

Η φράση αυτή είναι η πιο συνηθισμένη, όμως αποτελεί ένα μήνυμα σύγχυσης για ένα παιδί. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι η συσκευή που είναι εθιστική, αλλά μια εφαρμογή, ή ένα σάιτ, το οποίο όταν χρησιμοποιείτε συνεχώς μπορεί να προκαλέσει ανισορροπία ή ακόμη και εθισμό. Γιαυτό καλύτερα είναι να επισημαίνετε την πραγματική αιτία ανησυχίας. Εν τω παιδί σας δεν συμμετέχει σε σωματικές δραστηριότητες που θεωρείτε ότι είναι σημαντικές, μιλήστε του παρουσιάζοντας ένα σημαντικό λόγο για να κάνει κάτι άλλο. Για παράδειγμα: «Δεν φαίνεται να έκανες καθόλου γυμναστική σήμερα», ή «πρόσεξα ότι δεν έχεις περάσει καθόλου χρόνο με την οικογένεια από τη στιγμή που γύρισες σπίτι από το σχολείο. Ας το κάνουμε λίγο για να βρούμε μια ισορροπία στο πως περνάς την ημέρα σου.»

2. «Παίζεις αυτό το παιχνίδι υπερβολικά πολύ»

Η φράση αυτή εστιάζει επίσης στο χρόνο που τα παιδιά περνούν σε μια συγκεκριμένη ψηφιακή δραστηριότητα. Και είναι προβληματική επειδή δεν περιγράφει ακριβώς τι είναι κακό με αυτή τη δραστηριότητα. Μπορεί να πάρετε ως απάντηση πως όταν παρακολουθούν μια ταινία για δύο ώρες μπροστά στην οθόνη δεν θα λέγατε τίποτα. Η σωστή αντίδραση είναι οι γονείς να εκτιμήσουν τις ποιότητες του παιχνιδιού. Αν νιώσετε ότι το παιχνίδι έχει μικρότερη αξία από άλλες ψηφιακές δραστηριότητες τότε θα πρέπει να το πείτε. Για παράδειγμα: «Φαίνεται ότι παιχνίδι αυτό τραβά περισσότερο την προσοχή σου απ΄ ότι αξίζει, δεδομένου ότι βασίζεται κυρίως στην επανάληψη και την τύχη,» ή «ποιες άλλες δραστηριότητες θέλεις να κάνεις με το χρόνο που περνάς με το κινητό σου σήμερα;»

3. «Μην κάθεσαι μπροστά στο κομπιούτερ όλη την ημέρα»

Αυτό είναι ένα μήνυμα που προκαλεί σύγχυση εάν η αντιπρόταση είναι να διαβάσει ένα βιβλίο. Το διάβασμα βιβλίου, αποδεικνύεται, ότι απαιτεί λιγότερη ενέργεια απ΄ ότι η χρήση μιας συσκευής. Δεν υποστηρίζω ότι το διάβασμα δεν είναι μια καλή δραστηριότητα για ένα παιδί να βρεί ισορροπία. Είναι απλά η αιτία που προβάλλεται: «Μην κάθεσαι όλη την ημέρα». Αυτή η φράση δεν έχει νόημα για ένα παιδί που ακούει ως εναλλακτική μια δραστηριότητα που επίσης χρειάζεται να κάθεται. Επίσης, είναι πολύ πιθανό ότι το παιδί σας να διαβάζει ένα βιβλίο όσο κάθεται μπροστά στην οθόνη. Ο στόχος είναι πως πρέπει να είστε όσο πιο συγκεκριμένος γίνεται σχετικά με το γιατί θεωρείτε πως η δραστηριότητα αυτή δεν είναι ισορροπημένη. Για παράδειγμα: Εάν η ανησυχία είναι ότι το παιδί σας δεν διαβάζει αρκετά, αυτή είναι μια πολύ ωραία συζήτηση που μπορείτε να κάνετε. Να συζητήσετε για τη σημασία του να υπάρχει χρόνος για διάβασμα κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας. Εάν η ανησυχία είναι η ανάγκη για σωματική άσκηση, θα πρέπει να χρησιμοποιείτε φράσεις που να μιλάνε λιγότερο για τη χρήση κομπιούτερ ή κινητού και περισσότερο για το πόσο αναγκαίο είναι να βρεθεί χρόνος για μια βόλτα με ποδήλατο ή για τρέξιμο.

4. «Πρέπει να συναναστρέφεσαι με πραγματικούς ανθρώπους.

Λέγοντας στο παιδί «άφησε το τηλέφωνο για να περάσει χρόνο με ανθρώπους» είναι μια φράση που δεν έχει καμιά λογική για κάποιον που συναναστρέφεται περισσότερους ανθρώπους μέσω τηλεφώνουν παρά εκτός τηλεφώνου. Ένα από τα πλεονεκτήματα του εικονικού κόσμου είναι ότι μας επιτρέπει να αλληλο-επιδρούμε με μεγαλύτερη ποικιλία ανθρώπων απ’ ότι στον πραγματικό κόσμο. Ξανά, οι γονείς πρέπει πρώτα να αναρωτηθούν γιατί αυτό είναι εκτός ισορροπίας. Για παράδειγμα: «Η οικογένειά σου θέλει μια ευκαιρία να περάσει κάποιο χρόνο μαζί σου,» ή «Είναι ωραίο να έχεις προσωπική επαφή με τους φίλους σου, επίσης.»