
Την ιδέα για τον τίτλο την πήρα από τη φράση « μην πυροβολείτε τον πιανίστα», η οποία έχει την έννοια του να μην πληρώνουν οι αθώοι το κόστος μιας ενέργειας στην οποία δεν έχουν καμιά ανάμιξη.
Και τι σχέση έχει θα μου πείτε …ο πιανίστας με τα πεύκα; Δώστε μου μισό λεπτό. Για τα πεύκα δεν έχω –και- την καλύτερη γνώμη. Και αυτή η κακή γνώμη διαμορφώθηκε από τις πολλές πυρκαγιές που κάλυψα στα 33 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτήν τη δουλειά. Το ομολογώ: αν είχα τη δυνατότατα θα ξερίζωνα όλα τα πεύκα και στη θέση τους θα φύτευα άλλα που καίγονται πιο αργά. Να το ξεκαθαρίσουμε: όλα τα δέντρα καίγονται (!). Αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ.
Το μαχαίρι, το ψωμί και η δολοφονία…
-« Έχεις ένα μαχαίρι. Με αυτό μπορείς να κόψεις το ψωμί, μπορείς όμως να σκοτώσεις και έναν άνθρωπο. Ποιος φταίει για τη δολοφονία; Το μαχαίρι ή αυτός που το κρατάει ;», μου λέει η διευθύντρια εκστρατειών του ελληνικού τμήματος της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace Αλεξάνδρα Μεσαρέ.
Τι είπε η γυναίκα(!). Το’ πιασα το νόημα… Δεν φταίνε τα πεύκα για την ανύπαρκτη διαχείριση των δασών. Δεν φταίνε τα πεύκα αν κάποιοι πηγαίνουν και χτίζουν δίπλα σε αυτά. Δεν φταίνε τα πεύκα -που επειδή είναι η εύκολη λύση για το Μεσογειακό περιβάλλον- τα φυτεύουν όπου βρουν. Ναι, όπου βρουν… Κατανοητό; Κατανοητό .
Οι πληγές δεν επουλώνονται από τη μια στιγμή στην άλλη…
Οι αναδασώσεις είναι από τα θέματα που όλοι συζητάμε αυτές τις μέρες. Γιατί; Επειδή θέλουμε να αποκαταστήσουμε τις ζημιές. Να επουλώσουμε τις πληγές…
Οι πληγές όμως δεν επουλώνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε υπάρχει ένα μαγικό κουμπί να πατήσουμε και όλα να γίνουν όπως πριν. Ας προσέχαμε… Τόσο απλά.
-«Παρόλη τη λαχτάρα μας να βοηθήσουμε, η τεχνητή αναδάσωση μπορεί να είναι ανώφελη ως και επικίνδυνη για την ανάκαμψη ενός δάσους», μου εξηγεί η Αλεξάνδρα Μεσαρέ.
-Γιατί;
-«Επειδή το δάσος είναι ένα πιο πλούσιο και περίπλοκο οικοσύστημα. Δεν είναι μόνο το σύνολο των δένδρων του. Είναι το χώμα, οι μικροοργανισμοί, τα ζώα, τα πουλιά και ένα σωρό άλλα πράγματα. Αν μπούμε στο δάσος και αρχίσουμε να φυτεύουμε, πατώντας σε λάθος σημεία την ώρα που η φύση προσπαθεί να αναγεννηθεί, μπορεί να προκαλέσουμε σημαντική βλάβη», συμπληρώνει.
Το ίδιο, μου λέει, ισχύει αν φυτέψουμε δενδρύλλια τα οποία ίσως να έχουν αρρώστιες ή δεν είναι κατάλληλα για την εκάστοτε περιοχή ή δεν υπάρχει τρόπος να βρουν νερό και προστασία.
Γι’ αυτό συμπέρασμα: αφήστε τους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους.
Αν ήταν στο χέρι μου θα τα ξερίζωνα όλα…
Το ξαναλέω: αν ήταν στο χέρι θα τα ξερίζωνα όλα…
-«Αν το έκανες αυτό θα προκαλούσες σοβαρές βλάβες σε ολόκληρο το οικοσύστημα, με κίνδυνο μέχρι και την ολική κατάρρευσή του», μου αναφέρει η Αλεξάνδρα Μεσσαρέ.
Τι διαπιστώνω για άλλη μια φορά; Πως όποιος και να είναι ο λόγος που ξεσπά μια φωτιά (ακόμη και εμπρησμός) τα βήματα πρόληψης και αντιμετώπισης οφείλουν να είναι τα ίδια.
-«Το τελευταίο πράσινο της χώρας είναι απολύτως απροστάτευτο, χωρίς σχέδιο πρόληψης, χωρίς σχέδιο περιορισμού τη ζημιάς για όποιο λόγο κι αν προκλήθηκε», υποστηρίζει η διευθύντρια εκστρατειών της Greenpeace.
Γιατί τώρα όλοι …ανακαλύψαμε την κλιματική κρίση; Και αναρωτιέμαι: γιατί έπρεπε να χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος; Δεν το φώναζαν ( και το φωνάζουν) εδώ και δεκαετίες οι ειδικοί; Το έκαναν ή είναι ιδέα μου;
Κλαίνε πάνω από το χυμένο γάλα…
Anyway που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Αλλά μια και το έφερε η κουβέντα, υπάρχει μία αγγλική παροιμία για εκείνους που δεν μπορούν να δεχτούν την πραγματικότητα: «they cry over spilled milk», δηλαδή κλαίνε πάνω από χυμένο γάλα…
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι τι θέλω να πω…
Με τούτα και με κείνα… ξέχασα τον πιανίστα. Η ιστορία της φράσης ξεκινά από τα σαλούν στην «Άγρια Δύση όπου οι καυγάδες, οι ξυλοδαρμοί και οι πυροβολισμοί ήταν πολύ συχνό φαινόμενο. Ανάμεσα στα ιπτάμενα αντικείμενα και τις σφαίρες, βρισκόταν πάντα ο αθώος πιανίστας, θύμα κάποιες φορές ενός καυγά που δεν είχε καμία ανάμιξη. Έτσι λοιπόν, σε κάποια μπαρ υπήρχε η επιγραφή “μην πυρ0βολείτε τον πιανίστα, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί» (Don’t shoot the piano player he’s doing the best he can).
Γι’ αυτό σας λέω, μην πυροβολείτε άλλο τα πεύκα…


Latest News

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.

Επενδυτική τοξικότητα
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους