Η Πολιτική Προστασία στον καιρό της Κλιματικής Κρίσης

Τελικά τι είναι και τι σημαίνει στη πράξη Πολιτική Προστασία σε αυτή την έρημη χώρα; O Νίκος Χαρδαλιάς, ο πρώην δήμαρχος που ανέλαβε με προσωπικό κόστος να εκφράσει με το πρόσωπο και την εν γένει παρουσία του την ανάγκη να αποκτήσει η Ελλάδα ένα κεντρικό μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων από φυσικές καταστροφές; Τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, από τα διαχρονικά Canadair μέχρι τα μισθωμένα αεροσκάφη; Οι πυροσβέστες και οι εθελοντές που σβήνουν μέσα στο καλοκαιρινό λιοπύρι φωτιές ή σώζουν ζωές σε καταστροφικές πλημμύρες και σεισμούς; Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Όλα είναι Πολιτική Προστασία. Και αυτά και εκείνα, μα πάνω από όλα είναι ένα ολοκληρωμένο, ευέλικτο και συνεκτικό Επιχειρησιακό Σχέδιο που αφορά τους πάντες και τα πάντα σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Την κυβέρνηση και τους φορείς της κεντρικής διοίκησης, τις Περιφέρειες και τους Δήμους, την κοινωνία των πολιτών και τους συλλογικούς φορείς της, ακόμη και ΜΚΟ ή εξειδικευμένα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που διαθέτουν πολύτιμη τεχνογνωσία.

Με λίγα λόγια, κανείς δεν περισσεύει από την ευθύνη της στράτευσης στην υπηρεσία της Πολιτικής Προστασίας που αποκτά ένα νέο νόημα και καινούργιες διαστάσεις στην εποχή της Κλιματικής Κρίσης,  στην εποχή όπου η Οικονομία και η Κοινωνία πρέπει πολύ γρήγορα να εξοικειωθούν με σύγχρονες λύσεις «Κιβωτού του Νώε».

Σε αυτό το πλαίσιο αναγκαστικής λειτουργίας η Πολιτική Προστασία δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μια λειτουργία αποκλειστικά και μόνο σε κεντρικό επίπεδο αλλά μια υπόθεση από τα κάτω. Από τα δημοτικά διαμερίσματα και τις δημοτικές κοινότητες μέχρι τις Περιφερειακές Ενότητες. Οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες πέραν των συνηθισμένων δραστηριοτήτων τους θα χρειασθεί πλέον να ασχολούνται και με τη δημιουργία εξειδικευμένου μηχανισμού πρόληψης και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών. Για παράδειγμα, η Πολιτική Προστασία σε τοπικό επίπεδο δεν χρειάζεται στρατιές πολιτικών  συμβούλων ή συμβούλων επικοινωνίας αλλά και εντεταλμένων κατά περίπτωση περιφερειακών συμβούλων αλλά επαγγελματίες που θα αναλάβουν με πλήρη ευθύνη να φέρουν εις πέρας το δύσκολο και απαιτητικό έργο.

Το… αστείο για τα «εναέρια μέσα» πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει και ο κάθε κατεργάρης να πάει στον πάγκο του, αφού προηγουμένως έχει αποτιμηθεί η προσφορά του…

Δεν είμαι ειδικός τεχνοκράτης. Κάθε άλλο. Δεν μπορώ να έχω άποψη στο επιχειρησιακό πεδίο. Εκείνο που γνωρίζω – και το γνωρίζω καλά- είναι η παντελής αδυναμία των Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης να δημιουργήσει δίκτυα Πολιτικής Προστασίας αξιοποιώντας σύγχρονες τεχνολογικές εφαρμογές και έμπειρο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό.

Την ίδια στιγμή, με πολύ δραματικό τρόπο – όπως στην Βόρεια Εύβοια- αποκαλύπτεται η γύμνια της Περιφερειακής Διοίκησης που επιμένει ακόμη στο μπακαλοτέφτερο της λίστας των αιτημάτων στη Κυβέρνηση. Και η λίστα ως συνήθως έχει δρόμους, παρακάμψεις, βραχοπροστασίες και δεν συμμαζεύεται… Έργα που βρίσκονται στη λίστα για χρόνια αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο πέραν από τον προϋπολογισμό τους να μελετήσει και τον πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Και κυρίως κανείς εκ των αρμοδίων δεν δίνει μια πειστική απάντηση στο γιατί από τα αιτήματα των οδικών συνδέσεων και αρτηριών λίγων δεκάδων χιλιομέτρων δεν υποβάλλεται ένα ολοκληρωμένο έργο ΣΔΙΤ για ολόκληρη την Περιφερειακή Ενότητα;

Απαντήσεις μην περιμένετε – δεν θα πάρετε. Το απαγορεύει η τοπική διαπλοκή και οι… τοπικοί εργολάβοι. Αλλά, όλα αυτά θα τα συζητήσουν ξανά με την πρώτη βροχή!