Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ο Παύλος Ραβάνης και η… Δημοκρατία

Ο Παύλος Ραβάνης δεν είναι και ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Για παράδειγμα, είναι σίγουρο πως δεν τον αναγνωρίζουν στον δρόμο οι συνομήλικοί του Νο3 στη παγκόσμια κατάταξη του τένις, αλλά ούτε και όλοι οι άλλοι που τα ενδιαφέροντά τους περιορίζονται στις ατάκες των παικτών του Survivor και στις ίντριγκες των υποψήφιων Master Chef.

Παρόλα αυτά ο Παύλος Ραβάνης έχει κοινά σημεία με τον Στέφανο Τσιτσιπά. Και οι δύο έχουν άποψη για τα εμβόλια και τους εμβολιασμούς και η άποψή τους αυτή δίνει προβάδισμα σε μια κακώς εννοούμενη προσωπική ελευθερία έναντι της ευθύνης για το συλλογικό καλό και το δημόσιο συμφέρον.

Και αν ο ανεμβολίαστος Στέφανος Τστιτσιπάς διεκδικεί την εκκεντρική μοναξιά μιας λαμπερής διασημότητας, ο Παύλος Ραβάνης ως εκπρόσωπος ενός κομματιού της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.

Ο Παύλος Ραβάνης είναι αναγνωρίσιμος και αποδεκτός στον χώρο του. Είναι πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Μάλιστα, όπως διαβάζω σε sites, μετά από μια μικρή περιήγηση στο διαδίκτυο, επανεκλέχτηκε πρόεδρος με τον συνδυασμό Βιοτεχνική Ανανέωση- Συσπείρωση με ποσοστό 95% έναντι του δεύτερου συνδυασμού Αγωνιστική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση που έλαβε το υπόλοιπο 5% των ψήφων.

Ο πρόεδρος Ραβάνης τις τελευταίες ημέρες αισθάνθηκε την ανάγκη να εκφραστεί σε προσωπικό επίπεδο για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους ανεμβολίαστους πολίτες.

Ο ίδιος δηλώνει εξ αρχής πως έχει σπεύσει να εμβολιαστεί από τους πρώτους όπως και τα μέλη της οικογένειάς του, αλλά η τοποθέτησή του περιλαμβάνει μια σειρά από θέσεις που στην ουσία ακυρώνουν ως θετικό γεγονός τον εμβολιασμό.

Διαβάζω σε ανακοίνωση του προέδρου του ΒΕΑ: «Θα ήθελα, όμως, να εκφράσω την σθεναρή μου αντίρρηση στις πρακτικές ψυχολογικού πολέμου, απολυταρχισμού, διχασμού, κοινωνικού αυτοματισμού, στοχοποίησης και απομόνωσης που, όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση ετοιμάζεται από το φθινόπωρο να εντείνει. Πολίτες, που για διάφορους λόγους είναι διστακτικοί προς τον εμβολιασμό, καταδικάζονται συλλήβδην σε καθολική απομόνωση, παρότι τηρούν αυστηρά τα μέτρα αυτοπροστασίας. Η κυβέρνηση δείχνει να μην ενδιαφέρεται εάν έχει να κάνει με ευσυνείδητους πολίτες που προσέχουν, παρόλο που δεν έχουν εμβολιαστεί».

Διαβάζοντας το απόσπασμα αυτό οι απορίες μου – και όχι μόνο- μεγαλώνουν. Πώς γνωρίζει ο πρόεδρος ενός επιμελητηρίου ότι οι διστακτικοί συμπολίτες μας «τηρούν τα μέτρα αυτοπροστασίας» ή ότι «προσέχουν»; Και, πάνω από όλα, ποιο είναι το μέτρο για τον χαρακτηρισμό ενός πολίτης ως «ευσυνείδητου», από τη στιγμή που για δικούς του λόγους επιλέγει να απουσιάσει από μια κρίσιμη μάχη που δίνει η κοινωνία των πολιτών και αφορά την έστω υβριδικού τύπου επαναφορά στην οικονομική και κοινωνική κανονικότητα;

Και ο πρόεδρος Ραβάνης επιμένει: «Η αναγκαιότητα του μαζικού εμβολιασμού δεν υποδηλώνεται με εκβιασμούς, ούτε με ηθικές, ψυχολογικές και οικονομικές πιέσεις ούτε με δήθεν “προνόμια” και “ανταλλάγματα”. Ο εμβολιασμός του λαού είναι επίτευγμα που η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα το καταφέρει μόνο μέσα από την πειθώ, την εξαντλητική ενημέρωση για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, την πλατιά επιστημονική συζήτηση, την καταγραφή της αλήθειας, την αποθέωση της διαφάνειας.

»Στην ευθύνη του κράτους είναι η ουσιαστική ενημέρωση του λαού, η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας και η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Με τον τρόπο αυτό, θα εμπεδωθεί και η ατομική ευθύνη. Όλα τα άλλα απλά καλλιεργούν διχαστικές λογικές στο λαό, με καταστροφικές προοπτικές μελλοντικά».

Θα ήθελα πολύ να καταλάβω τι από όλα αυτά που υποστηρίζει θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά και να αποδώσει τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι η μοναδική υπεύθυνη στάση απέναντι στον εμβολιασμό είναι το ίδιο το εμβόλιο! Όλα τα άλλα, είναι σαν να πετάς τη μπάλα στην εξέδρα αρχίζοντας το «μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία/μπλα, μπλα, μπλα με εκλέξανε», όπως λέει και στους Αχαρνής του ο διαχρονικός Διονύσης Σαββόπουλος.