Παγκόσμια Τράπεζα – Η έλλειψη νερού απειλεί 700 εκατ. ανθρώπους – Καταλύτης για την παγκόσμια μετανάστευση

Καθώς η κλιματική αλλαγή επιταχύνει την παγκόσμια κρίση του νερού, η μεταβλητότητα των βροχοπτώσεων αναμένεται να είναι μία από τις δυνάμεις που θα συμβάλλουν καθοριστικά στη μετανάστευση, σύμφωνα με νέα έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Η έκθεση, Ebb and Flow, παρέχει την πρώτη παγκόσμια εκτίμηση του αντίκτυπου που μπορεί να έχει το νερό στη μετανάστευση.

Βασίζεται στην ανάλυση του μεγαλύτερου συνόλου δεδομένων για την εσωτερική μετανάστευση που έχει συγκεντρωθεί ποτέ, καλύπτοντας σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους από 189 απογραφές πληθυσμού σε 64 χώρες και πολλά εθνικά και παγκόσμια σύνολα δεδομένων, τα οποία έχουν συνδυαστεί για πρώτη φορά.

Το έλλειμμα νερού

Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (MENA), όπου το 60% του πληθυσμού ζει σε περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την ύδρευση, η έκθεση σημειώνει ότι το νερό είναι ήδη ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ζουν στην περιοχή, ιδιαίτερα εκείνοι που εκτοπίζονται από συγκρούσεις και τις κοινότητες υποδοχής τους.

Η έκθεση διαπιστώνει ότι τα ελλείμματα νερού συνδέονται με το 10% της αύξησης της συνολικής μετανάστευσης εντός των χωρών μεταξύ 1970 και 2000. Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, η επιδείνωση της ξηρασίας αναμένεται να επηρεάσει περίπου 700 εκατομμύρια ανθρώπους.

Κλιματικά σοκ και αναπτυσσόμενος κόσμος

Αυτά τα κλιματικά σοκ θα έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, καθώς περισσότερο από το 85 % των ανθρώπων που πλήττονται ζουν σε χώρες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος. Ωστόσο, συχνά οι φτωχοί δεν έχουν την πολυτέλεια να φύγουν. Η έκθεση διαπιστώνει ότι οι κάτοικοι των φτωχών χωρών έχουν τέσσερις φορές λιγότερες πιθανότητες να μετακινηθούν από τους κατοίκους των πλουσιότερων χωρών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα σοκ νερού επηρεάζουν όχι μόνο τον αριθμό των ατόμων που μετακινούνται, αλλά και τις δεξιότητες που φέρνουν μαζί τους.

Χαμηλότεροι μισθοί

Οι μετανάστες που εγκαταλείπουν περιοχές με χαμηλότερες βροχοπτώσεις και συχνή ξηρασία έχουν συνήθως χαμηλότερα μορφωτικά επίπεδα και δεξιότητες από άλλους διακινούμενους εργαζόμενους, γεγονός που συνεπάγεται σημαντικά χαμηλότερους μισθούς και λιγότερη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες στον προορισμό τους. Αυτό εγείρει σημαντικές επιπτώσεις πολιτικής για τις πόλεις υποδοχής.

«Καθώς ο αγώνας ενάντια στην πανδημία COVID-19 συνεχίζεται, η κλιματική αλλαγή τροφοδοτεί τις προκλήσεις του νερού σε όλο τον κόσμο, οι οποίες θα πλήξουν περισσότερο τις αναπτυσσόμενες χώρες», δήλωσε η Mari Pangestu, Διευθύνουσα Σύμβουλος για την Αναπτυξιακή Πολιτική και Συνεργασίες της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Οι πόλεις αντιμετωπίζουν επίσης έναν αυξανόμενο κίνδυνο να μείνουν χωρίς νερό.

Παράλληλα με τις πρόσφατες οξείες ελλείψεις νερού στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, στο Τσενάι της Ινδίας, το Σάο Πάολο της Βραζιλίας και περιοχές στο Ιράκ, δεκάδες μικρότερες πόλεις αντιμετωπίζουν παρόμοια γεγονότα, αλλά δεν γίνονται πρωτοσέλιδα διεθνών ειδήσεων. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη διατήρησης και βιώσιμης διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Οικονομικές επιπτώσεις

Οι πολιτικές και οι υποδομές που απαιτούνται για τη δημιουργία ανθεκτικότητας στο νερό είναι δαπανηρές, αλλά μια ξηρασία είναι πολύ πιο δαπανηρή, μειώνοντας δυνητικά την οικονομική ανάπτυξη μιας πόλης έως και 12%.

Η έκθεση υπογραμμίζει τρόπους με τους οποίους οι πόλεις μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις, όπως η μείωση της ζήτησης νερού, η ανακύκλωση λυμάτων, η συλλογή ομβρίων υδάτων και ο επανασχεδιασμός των αστικών περιοχών ώστε να μοιάζουν με σφουγγάρια που απορροφούν νερό και το αποθηκεύουν κάτω από το έδαφος.

Η ασφάλεια των υδάτων είναι το κλειδί για την ανασυγκρότηση μετά τη σύγκρουση στο MENA

Στην περιοχή MENA, ο πόλεμος, οι συγκρούσεις και η ανεργία είναι πιο σημαντικοί παράγοντες μετανάστευσης από γεγονότα που σχετίζονται με το νερό, όπως η ξηρασία.

Ωστόσο, καθώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής εντείνονται, αυτά τα ιστορικά πρότυπα ενδέχεται να μην ισχύουν πλέον.

Γεωπολιτικές εντάσεις

Σε περιοχές που δεν διαθέτουν καλή διακυβέρνηση, η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να επιδεινώσει τα τρωτά σημεία και να δημιουργήσει εντάσεις σχετικά με τους υδάτινους πόρους, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο ανασφάλειας και ευθραυστότητας με βάση το νερό.

Η ανασφάλεια του νερού γίνεται αισθητή από τα εκατομμύρια των εκτοπισθέντων με το ζόρι και των κοινοτήτων υποδοχής τους. Η περιοχή MENA έχει τα υψηλότερα επίπεδα αναγκαστικού εκτοπισμού στον κόσμο, με περίπου 7,6 εκατομμύρια πρόσφυγες, εκ των οποίων 2,7 εκατομμύρια φιλοξενούνται στην περιοχή και 12,4 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους που φεύγουν από παρατεταμένες συγκρούσεις.

Το νερό είναι πιο συχνά θύμα – και όχι πρωταρχική πηγή – συγκρούσεων. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη βάση δεδομένων Targeting of Infrastructure in the Middle East (TIME) του Πανεπιστημίου Duke, η έκθεση διαπιστώνει ότι, από το 2011, υπήρξαν τουλάχιστον 180 περιπτώσεις στις οποίες υδάτινες υποδομές στοχοποιήθηκαν σε συγκρούσεις στη Γάζα, την Υεμένη, τη Συρία και τη Λιβύη, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες χωρίς πρόσβαση σε νερό.

Καθημερινός αγώνας

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έκθεσης, απαιτούνται επειγόντως μέτρα για την οικοδόμηση της ασφάλειας των υδάτων στην περιοχή MENA. Η παρατεταμένη κρίση εκτοπισμού και η λειψυδρία υπογραμμίζουν την ανάγκη συνέχισης της ανθρωπιστικής παρέμβασης και τη βελτίωση των πολιτικών που προωθούν τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια του νερού και την ανθεκτικότητα σε κραδασμούς.

«Η πρόσβαση στο νερό είναι ένας καθημερινός αγώνας για εκατομμύρια ανθρώπους στην περιοχή MENA, ιδιαίτερα για τους πιο ευάλωτους. Η περιοχή αντιμετωπίζει επίσης τις μεγαλύτερες αναμενόμενες οικονομικές απώλειες από την έλλειψη νερού που σχετίζονται με το κλίμα-εκτιμάται μεταξύ 6 % και 14 % έως το 2050 », δήλωσε ο Ferid Belhaj, Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. «Η διασφάλιση ότι το νερό είναι μέρος της ευρύτερης συζήτησης ανθρωπιστικής πολιτικής και τα σχέδια είναι ζωτικής σημασίας για τη σταθεροποίηση των οικονομιών, την ανοικοδόμηση των μέσων διαβίωσης και τη δημιουργία ενός πράσινου, ανθεκτικού και χωρίς αποκλεισμούς μέλλοντος για όλους».

Η έκθεση σημειώνει ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς μεταξύ βραχυπρόθεσμων, ασυντόνιστων μέτρων για την άμεση αντιμετώπιση των αναγκών σε νερό και μακροπρόθεσμων μέτρων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση διαρθρωτικών ζητημάτων νερού. Η αναγνώριση και η διαχείριση αυτών των συμβιβασμών θα βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι οι κίνδυνοι για το νερό δεν θα υπονομεύσουν την πρόοδο προς μια βιώσιμη ανάκαμψη στην περιοχή MENA.