Σαν σήμερα το 1950 ο Τρούμαν επιτάσσει τους αμερικανικούς σιδηροδρόμους

Στις 25 Αυγούστου 1950, εν αναμονή μιας μαζικής απεργίας από τους εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν εκδίδει εκτελεστικό διάταγμα που θέτει τους σιδηροδρόμους της Αμερικής υπό τον έλεγχο του αμερικανικού στρατού, από τις 27 Αυγούστου, στις 4:00 μ.μ.

Ο Τρούμαν είχε ήδη παρέμβει σε μια άλλη σιδηροδρομική διαμάχη όταν οι εργαζόμενοι στο σωματείο του Σικάγου, της Βόρειας Ακτής και του Μιλγουόκι απείλησαν με απεργία το 1948. Αυτή τη φορά, ωστόσο, η παρέμβαση του Τρούμαν ήταν κρίσιμη, καθώς είχε διατάξει τα αμερικανικά στρατεύματα σε πόλεμο εναντίον της Βόρειας Κορέας τον Ιούνιο. Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της οικονομικής και αμυντικής υποδομής της Αμερικής εξαρτιόταν από την ομαλή λειτουργία των σιδηροδρόμων, η απεργία του 1950 που προτάθηκε από δύο τεράστιες εργατικές οργανώσεις, την Αδελφότητα των Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων και το Συνδικάτο των Σιδηροδρομικών Ελεγκτών, αποτελούσε ακόμη μεγαλύτερη απειλή. Τον Ιούλιο, ο Τρούμαν διέταξε τη δημιουργία ενός συμβουλίου έκτακτης ανάγκης για τη διαπραγμάτευση μιας διευθέτησης μεταξύ των συνδικάτων και των ιδιοκτητών των σιδηροδρόμων. Τα συνδικάτα απέρριψαν τελικά τις συστάσεις του συμβουλίου και, έως τις 25 Αυγούστου, φάνηκαν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την απεργία.

Σε δημόσια δήλωση εκείνη την ημέρα, ο Τρούμαν επέμεινε ότι «η κρατική επίταξη [των σιδηροδρόμων] είναι απαραίτητη» για την προστασία των Αμερικανών πολιτών καθώς και «απαραίτητη για την εθνική άμυνα και ασφάλεια του έθνους». Χρησιμοποίησε την ίδια αιτιολόγηση για την κατάληψη του ελέγχου των εργοστασίων χάλυβα όταν το συνδικάτο των εργατών στην ατσαλοβιομηχανία United Steel Workers κατέβηκε σε απεργία αργότερα το ίδιο έτος.

Αμέσως μετά την υπογραφή του εκτελεστικού διατάγματος από τον Τρούμαν, ο Φρανκ Πέις, ο Υπουργός του Στρατού, είπε: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να διακοπεί η ροή της ουσιαστικής υποστήριξης προς τις δυνάμεις στην Κορέα». Ο Καρλ Μπεντέτσεν , υφυπουργός του Στρατού, έστειλε ένα τηλεγράφημα στους προέδρους των συνδικάτων και τις σιδηροδρομικές εταιρείες, ρωτώντας αν οι εργαζόμενοι και η διοίκηση θα λειτουργούσαν υπό τον έλεγχο του Στρατού. Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να το κάνουν. Θεωρητικά, τα συνδικάτα απεργούσαν. Στην πράξη, οι σιδηρόδρομοι συνέχισαν να λειτουργούν υπό τον ονομαστικό στρατιωτικό έλεγχο.

Η απεργία των σιδηροδρόμων διήρκεσε 21 μήνες. Τέλος, τον Μάιο του 1952, η Αδελφότητα των Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων, το Συνδικάτο των Σιδηροδρομικών Ελεγκτών και ένα άλλο σωματείο, η Αδελφότητα των Πυροσβεστών Σιδηροδρόμων, δέχθηκαν τους όρους της κυβέρνησης Τρούμαν και επέστρεψαν στη δουλειά τους.