Νομοθετημένη η ατιμωρησία

Αν είστε ένοχος για κατάχρηση, πλαστογραφία, ακάλυπτες επιταγές, οφειλές ακόμη και προς το Δημόσιο, για εκβιασμό, συκοφαντική δυσφήμηση και όλα τα σχετικά, δεν έχετε λόγο να φοβάστε αν πέσετε στα χέρια της Δικαιοσύνης. Μια μικρή ταλαιπωρία, αν τυχόν προφυλακισθείτε, είναι κατά κανόνα το μέγιστο που θα υποστείτε. Αν μάλιστα παραδεχθείτε την ενοχή σας (κι έτσι γλιτώσετε από τις αλλεπάλληλες δίκες λόγω αναβολής και το κόστος από δικηγορικές αμοιβές και λοιπά έξοδα…), τότε η φυλακή που θα σας επιβληθεί είναι χάδι. Είτε παίρνετε ταυτόχρονα αναστολή επιβολής της ποινής είτε πληρώνετε ένα αστείο ποσό (π.χ. 5.000 ευρώ) και αποδίδεσθε ολόλευκοι στην κοινωνία και κυκλοφορείτε ελεύθεροι για να συνεχίσετε τον παραβατικό πλουτισμό σας.

Ιδού η ανατριχιαστική επιβεβαιωτική καταγγελία του αντεισαγγελέα Εφετών κ. Βασιλείου Φλωρίδη, όπως δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της 20ής Μαρτίου 2011 χωρίς να ενοχληθεί κανείς.

«Με τις αλλεπάλληλες “φιλελεύθερες” τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα φθάσαμε πλέον να δικαιούται αναστολή όποιος καταδικάστηκε και σε ποινή φυλάκισης έως πέντε έτη! Και μάλιστα να δικαιούται αναστολή ακόμα κι αν ξανακαταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης έως ένα έτος! Το δικαστικό μας σύστημα λοιπόν στην ουσία κατάντησε στο να οδηγεί τους πολίτες να προτιμούν τις καταδίκες από την αθώωση. Γιατί είναι πιο φθηνές(!!!).

Αφήνει όμως έτσι και τα θύματα αναποζημίωτα (αντί ο καταδικασθείς να επιστρέφει τα χρήματα που καταχράστηκε, πληρώνει απλώς τα έξοδα της δίκης, 250 ευρώ, και την αμοιβή του δικηγόρου του). Το ίδιο θα συμβεί, συνεχίζει ο κ. Φλωρίδης, και στην περίπτωση που θα συλληφθεί επ’ αυτοφώρω ένας διεφθαρμένος υπάλληλος να δωροδοκείται στις σπάνιες περιπτώσεις που ένας πολίτης θα βρει το θάρρος να τον καταγγείλει. Μετά την καταδίκη του ακόμα και σε φυλάκιση πέντε ετών θα αφεθεί ελεύθερος πληρώνοντας μόνο τα έξοδα της δίκης».

Αυτό είναι το κράτος δικαίου που διαμορφώσαμε. Ετσι οι πολίτες εθίστηκαν στην ατιμωρησία, στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, στη μαζική διαφθορά, στις καταπατήσεις δημοσίων κτημάτων, αλλά και σε καθημερινή παραβατικότητα (παραβίαση του κόκκινου φαναριού, μη έκδοση αποδείξεων, δεν πληρώνω-δεν πληρώνω, αγνόηση των αποφάσεων των δικαστηρίων από παρανόμως απεργούντες κ.ο.κ.).

Και η συγκλονιστική κατάληξη του άρθρου του κ. Φλωρίδη: «Με μία σειρά και επί πολλά έτη ταξικών και ρουσφετολογικών τροποποιήσεων των ποινικών μας νόμων (τις περισσότερες των οποίων εισηγήθηκαν πανεπιστημιακοί που ασκούν δικηγορία), και με το ψευδοεπιχείρημα ότι δήθεν θα γεμίσουν οι φυλακές φθάσαμε στο σημείο να καταλήγουν στη φυλακή κατά πλειοψηφία φτωχοί άνθρωποι, τοξικομανείς και όσοι δεν έχουν διασυνδέσεις με πολιτικούς ή ισχυρούς παράγοντες. Οσοι δηλαδή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν μια πολυτελή υπεράσπιση ή την ποινή τους ή δεν έχουν πρόσβαση σε πολιτικό για να τροποποιήσει υπέρ αυτών τον νόμο».

Εικόνα χώρας που λειτουργεί με πρακτικές μαφίας, με την ευθύνη όλων των κομμάτων. Πώς θα βγούμε από αυτόν τον βούρκο, όταν η σιωπή και η συγκάλυψη αφήνουν σε άγνοια την πλειονότητα των πολιτών;