Σταματώντας τις αγορές κακών ομολόγων

Project Syndicate

Eίναι κατανοητό γιατί μια κεντρική τράπεζα θα εκτυπώσει χρήματα για να αγοράσει περιουσιακά στοιχεία στην κορύφωση μιας οικονομικής κρίσης. Αλλά η συνέχιση τέτοιων πολιτικών υπό συνθήκες σχετικής ηρεμίας δεν έχει νόημα – και εγείρει σοβαρούς κινδύνους. Εδώ, μια κυβέρνηση είναι σαν μια οικογένεια που θέλει να πάρει υποθήκη: όσο χαμηλότερα είναι τα μακροπρόθεσμα επιτόκια τόσο πιο λογικό είναι να δανειζόμαστε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Στις ΗΠΑ, όπου τα στεγαστικά δάνεια σταθερού επιτοκίου 30 ετών είναι κάτι κοινό, ένας νέος ιδιοκτήτης σπιτιού δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το τι θα κάνει η Fed με τα επιτόκια το επόμενο έτος – ή ακόμη και τις επόμενες δύο δεκαετίες. Αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τα δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου είναι ο κανόνας, οι ιδιοκτήτες σπιτιών ανησυχούν πάντα για το τι θα κάνει η Τράπεζα της Αγγλίας στη συνέχεια. Κατά τη διαχείριση του χρέους της, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ ακολούθησε τον δρόμο των βρετανών ιδιοκτητών σπιτιών. Αν και τα επιτόκια δεν θα αυξηθούν αύριο, σίγουρα θα αυξηθούν κάποια μέρα, και όταν συμβεί αυτό, η μεταφορά τεράστιων αποθεμάτων χρέους σε υψηλότερες αποδόσεις θα έχει δημοσιονομικό κόστος.

Κάποιος μπορεί επίσης να φανταστεί κι άλλες δυσάρεστες οικονομικές δυναμικές: μια αυξανόμενη επιβάρυνση τόκων προκαλεί την έκδοση περισσότερων χρεών και αυτή η αύξηση της προσφοράς μειώνει την πριμοδότηση ρευστότητας των νέων ομολόγων, αυξάνοντας περαιτέρω τα επιτόκια και απαιτώντας ολοένα μεγαλύτερες εκδόσεις ομολόγων. Επιπλέον, θα μπορούσαν να εμφανιστούν δυσάρεστες πολιτικές δυναμικές. Οταν οι αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στο δημόσιο χαρτοφυλάκιο, οι πολιτικοί θα μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν στους κεντρικούς τραπεζίτες για να διατηρήσουν τα επιτόκια χαμηλά.

Οι σκεπτικιστές θα αντιταχθούν ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στις ΗΠΑ. Αλλά ο προηγούμενος πρόεδρος της Αμερικής δεν άφηνε σε ησυχία τη Fed μέσω Twitter, κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί. Αυτά δεν είναι επιχειρήματα για μια πιο περιορισμένη νομισματική πολιτική. Η Fed μπορεί να διατηρήσει το βραχυπρόθεσμο επιτόκιο όσο χαμηλό χρειάζεται. Ούτε είναι επιχειρήματα υπέρ μιας πιο περιορισμένης δημοσιονομικής πολιτικής. Εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει να ξοδέψει περισσότερα, μπορεί να εκδώσει μακροπρόθεσμα ομόλογα ή να αυξήσει τους φόρους. Η εκτύπωση χρημάτων για την πληρωμή του ελλείμματος ήταν κάτι το προοδευτικό. Οχι πια.

Ο Andres Velasco είναι πρώην υποψήφιος για την προεδρία και πρώην υπουργός Οικονομικών της Χιλής. Είναι πρύτανης της School of Public Policy στη London School of Economics and Political Science