Πολιτικοί και πολιτικές στην εποχή των megatrends

Το ξεκαθαρίζω εξ αρχής προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Θα είμαι αφόρητα υποκειμενικός. Άλλωστε, την προσωπική μας άποψη γράφουμε και αναλαμβάνουμε πλήρως την ευθύνη της υπογραφής μας. Και αυτό γιατί θέλω με απόλυτη ελευθερία να αναφερθώ σε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς μπορεί ένα κυβερνητικό στέλεχος να κάνει πολιτική στην Ελλάδα του 2021.

Παράδειγμα 1ον – ο Θόδωρος Σκυλακάκης. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και ο άμεσα πολιτικός υπεύθυνος για την εφαρμογή του Σχεδίου Ελλάδα 2.0 είναι ένας από τους κατεξοχήν θιασώτες της άποψης ότι οι πολιτικές έχουν ιδιοκτήτες και οι παρεμβάσεις στην αγορά και την οικονομία δεν είναι ουδέτερες αλλά έρχονται να υποστηρίξουν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών αλλά και της επιχειρηματικότητας με κύρια χαρακτηριστικά, την εξωστρέφεια και τη καινοτομία.

Ο Θόδωρος Σκυλακάκης μιλώντας στο διήμερο συνέδριο που διοργάνωσαν από κοινού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) είχε την ευκαιρία να πει κάτι που οι πολιτικοί – ανεξαρτήτως κόμματος- αποφεύγουν να παραδεχθούν στέλνοντας τη μπάλα στην εξέδρα (των Βρυξελλών). Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών -και άμεσα υπεύθυνος για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας- είπε απλά και καθαρά ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι επιλογής της ελληνικής κυβέρνησης και προγραμματίζονται στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και όχι γιατί μας ζητούνται. Επιπλέον, κάνοντας αναφορά στην εφαρμογή του Σχεδίου Ελλάδα 2.0 δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «η αποτελεσματική υλοποίηση αποτελεί κρίσιμη ευκαιρία ώστε να αντιμετωπιστούν παθογένειες όπως η εσωστρέφεια, η αδήλωτη οικονομία και το επενδυτικό κενό».

Αν και δεν του αρέσουν οι «συγκρούσεις», εν τούτοις δεν διστάζει να δηλώνει ηχηρό παρών στο πεδίο της αντιπαράθεσης των ιδεών. Είπαμε, οι επιλογές στην οικονομία δεν είναι ποτέ ουδέτερες. Άλλωστε, όσο πιο καθαρές είναι οι τοποθετήσεις τόσο περισσότερο ενισχύεται η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Το ζητούμενο της πολιτικής δράσης στην εποχή της γενικευμένης αβεβαιότητας και των πολλαπλών συνεπειών που συσσωρεύει η πανδημία και η κλιματική κρίση.

Παράδειγμα 2ο- ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Ο υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης δεν παρασύρεται από τους πειρασμούς της καθημερινής πολιτικής. Προτιμά να μιλά με τρόπο απλό και κατανοητό (ακόμη και σε ψηφιακά αναλφάβητους) για τα έργα του υπουργείου και των εποπτευομένων φορέων – με πράξεις και όχι με λόγια. Συνήθως ή σχεδόν πάντα στο δημόσιο χώρο αποφεύγει τις σειρήνες της παραδοσιακής πολιτικής. Εκείνος έχει το χώρο ευθύνης του – τον ψηφιακό μετασχηματισμό – και παραμένει να μιλάει και κυρίως να πράττει για όλα όσα πρέπει να γίνουν. Κράτησα μια ατάκα του από τη συνάντηση του με τους δημοσιογράφους το πρωί της Πέμπτης με κύριο αντικείμενο την εξειδίκευση των μέτρων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ για τους νέους:

«Έχουμε θεμελιώσει την αξιοπιστία μας πάνω στη ταχύτητα». Αυτό είναι και το βασικό του όπλο στη επίμονη και επίπονη διαδικασία του ψηφιακού μετασχηματισμού που ολοένα και περισσότερο αφήνει πίσω τις εκκρεμότητες και προχωρά σε καινοτομίες που συγκινούν και εντυπωσιάζουν τη δημόσια διοίκηση αρκετών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που φημίζονται για την οργάνωση και τη λειτουργία τους. Και όλα αυτά συμβαίνουν δίχως ο Κυριάκος Πιερρακάκης να διεκδικεί το κοστούμι του τεχνοκράτη που μπορεί να αποδειχθεί στενό. Από την πολιτική δράση προέρχεται, οι πολιτικές απόψεις και θέσεις του είναι γνωστές όπως και η διαδρομή του αλλά εκείνο που γνωρίζει καλύτερα από πολλούς άλλους είναι ότι οι τεράστιες υπερ-τάσεις για τον ψηφιακό και περιβαλλοντικό μετασχηματισμό– τα megatrends της εποχής που αναφέρει συχνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης- απαιτούν ένα νέο τύπο πολιτικού και κυβερνητικού στελέχους που δίνει προτεραιότητες στις policies και όχι στα politics.