Κλιματική αλλαγή – Ποιες χώρες φέρουν ιστορική ευθύνη

Η κλιματική αλλαγή είναι πλέον θέμα ζωής και θανάτου. Είναι γεγονός ότι απειλεί τόσο τις ανθρώπινες δραστηριότητες όσο και τα οικοσυστήματα.

Καθώς τα επιστημονικά δεδομένα για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι πλέον συντριπτικά και τα σενάρια εξέλιξης είναι σαφή και ανησυχητικά, δεν έχουν όλες οι χώρες της Ευρώπης το ίδιο μερίδιο ευθύνης.

Η κλιματική αλλαγή με νούμερα

Ο Ιούλιος του 2019 ήταν ο πιο θερμός μήνας όλων των εποχών: θερμοκρασίες ρεκόρ καταγράφηκαν στη βόρεια Ευρώπη, με κύματα καύσωνα τα οποία έφτασαν να επηρεάζουν ακόμη και τον Αρκτικό Κύκλο.

Στη Γροιλανδία, σε μια μόνο ημέρα έλιωσαν 11 δισεκ. τόνοι πάγου, νούμερο που ισούται με 4.800.000 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων, ενώ ολόκληρο τον μήνα Ιούλιο ο παγετώνας της Γροιλανδίας έχασε 197 γιγατόνους πάγου.

Στη Σιβηρία τεράστιες πυρκαγιές κατακαίουν επί εβδομάδες πολύτιμα δάση και μέχρι στιγμής έχει καεί μια έκταση μεγαλύτερη από το Βέλγιο. Προηγήθηκε μακρά περίοδος ξηρασίας και αυξημένων θερμοκρασιών, η οποία σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα δάση της Σιβηρίας είναι πλούσια σε τύρφη, ένα είδος άνθρακα, συνέβαλαν στην επέκταση των μεγαπυρκαγιών σε τεράστιες εκτάσεις.

Οι συνέπειες της μέχρι σήμερα δεδομένης υπερθέρμανσης του πλανήτη μας είναι ήδη αισθητές. Η μέση θερμοκρασία του πλανήτη είναι κατά 1°C πιο υψηλή σε σχέση με τις απαρχές της βιομηχανικής επανάστασης πριν από περίπου 150 χρόνια. Τα 2/3 αυτής της αύξησης έχουν σημειωθεί από το 1975 και μετά.

Η κλιματική κρίση πρέπει να αναχαιτιστεί άμεσα πριν οδηγήσει στη κατάρρευση του ανθρώπινου πολιτισμού και των φυσικών οικοσυστημάτων.

Οι χώρες που φέρουν ιστορικά ευθύνη με βάση τις εκπομπές CO2

Η ερευνητική ομάδα Carbon Brief προχώρησε σε μία ενδελεχή ανάλυση της συνολικής ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης.

Η ανάλυση δείχνει ποιες χώρες έχουν τη μεγαλύτερη ιστορική ευθύνη για την κλιματική κρίση.

Στην πρώτη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ που έχουν απελευθερώσει 509 γιγατόνους CO2 από το 1850, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 20% του συνόλου παγκοσμίως.

Η Κίνα ακολουθεί στη δεύτερη θέση με 11%, στη συνέχεια η Ρωσία με 7%, η Βραζιλία με 5% και τέλος η Ινδονησία με 4%. Η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιπροσώπευαν το 4% και το 3%, αντίστοιχα.

Να σημειωθεί ότι αυτά τα ποσοστά δεν συμπεριλαμβάνουν τη «συνεισφορά» τους μέσω άλλων χωρών, ως αποικιοκρατίες.

Η ανάλυση επισημαίνει επίσης ότι ο κόσμος έχει πλέον ξεπεράσει το 85% του CO2, ποσοστό που υπήρχε η εκτίμηση ότι θα έδινε 50% πιθανότητα περιορισμού της υπερθέρμανσης στους 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, όπως αναφέρει ο πιο φιλόδοξος στόχος της συμφωνίας του Παρισιού για το 2015.

Δείτε το παρακάτω βίντεο:

Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής

Οι χώρες με μεγάλη ρύπανση οφείλουν να υιοθετήσουν πολιτικές κλιματικής ανθεκτικότητας, μηδενισμού των εκπομπών άνθρακα από τις οικονομικές δραστηριότητες, και παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Με τις τεχνολογικές καινοτομίες να προσφέρουν σημαντικές λύσεις τα φυσικά οικοσυστήματα, όπως τα δάση, τα υδάτινα συστήματα, οι ακτές και οι ωκεανοί είναι οι πιο δοκιμασμένοι και αποδοτικοί μηχανισμοί κλιματικής θωράκισης που διαθέτει η ανθρωπότητα σήμερα. Η προστασία τους είναι επένδυση για το μέλλον.