Οταν η Πολιτεία ευνοεί το έγκλημα

Η πρόσφατη καταδίκη του κ. Σαρκοζί σε ενός έτους φυλάκιση ανανέωσε τη συζήτηση γύρω από το ποινικό σύστημα στη χώρα μας. Ενας πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, δηλαδή ο ανώτατος άρχων της Γαλλίας, δικάστηκε ως κοινός θνητός για παράνομες χρηματοδοτήσεις προεκλογικής εκστρατείας και του επεβλήθη ποινή φυλάκισης ενός έτους χωρίς αναστολή, μόνο που η έκτισή της θα γίνει κατ’ οίκον, φορώντας βραχιολάκι, ώστε να μην μπορεί να την παραβιάζει. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του σε τρία χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή για διαφθορά και αθέμιτη άσκηση επιρροής. Μπορείτε να φανταστείτε να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, όπου ανάλογα αδικήματα, κι αν ακόμα προβλέπονται, ουδέποτε διερευνώνται, ούτε τιμωρούνται; Ως γνωστόν, στη χώρα μας προβλέπεται μεν η ισόβια κάθειρξη, αλλά ο καταδικασθείς αφήνεται ελεύθερος ύστερα από 16 χρόνια φυλάκισης το πολύ. Η έννοια της ισοβιότητας της ποινής αναιρείται και χλευάζεται από τον ίδιο τον νόμο, αφού στην πραγματικότητα ουδέποτε ισχύει, όταν ακόμη και οι πολλαπλά ισοβίτες κατά συρροήν δολοφόνοι της «17 Νοέμβρη» έχουν ήδη αφεθεί ελεύθεροι, ο δε διαβόητος και προκλητικά αμετανόητος ηγέτης τους Κουφοντίνας ήδη, επικαλούμενος τον νόμο, ζητεί να αφεθεί ελεύθερος.

Δυστυχώς και οι υπό ψήφιση νέες διορθώσεις προς το αυστηρότερον ορισμένων ποινών δεν μεταβάλλουν ουσιωδώς το ευνοϊκό υπέρ των παρανομούντων πνεύμα της ελληνικής ποινικής νομοθεσίας, την οποία, όπως κατήγγειλε ο εισαγγελέας Εφετών κ. Φλωρίδης, επηρεάζουν μεγάλοι δικηγόροι ειδικευόμενοι στην υπεράσπιση εγκληματιών. Στη σχετική παραπλάνηση της κοινής γνώμης συμβάλλουν, αθελήτως ελπίζω, και οι συνάδελφοί μου δημοσιογράφοι, οι οποίοι καθημερινά μας πληροφορούν μεν για προσαγωγές και συλλήψεις διαφόρων αδικοπραγούντων, αλλά ουδέποτε μας ενημερώνουν τι επακολουθεί. Ετσι δεν μαθαίνουμε ότι οι συλλαμβανόμενοι κατά κανόνα αφήνονται αμέσως ελεύθεροι ακόμα και αν ασκείται δίωξη εναντίον τους. Επίσης σχεδόν ποτέ δεν πληροφορούμαστε αν και πότε δικάστηκαν και αν καταδικάστηκαν. Αλλωστε και η καταδίκη τους, αν επιβληθεί, δεν εκτίνεται αν πρόκειται για ποινή φυλάκισης έως πέντε ετών, αφού σχεδόν πάντα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Ετσι εξηγείται γιατί κυκλοφορούν ελεύθεροι κάθε είδους καταδικασμένοι εγκληματίες, οι οποίοι με την άδεια της ευνοϊκής γι’ αυτούς νομοθεσίας συνεχίζουν την εγκληματική τους δραστηριότητα προς μεγάλη έκπληξη της κοινής γνώμης, που απορεί πώς είναι δυνατόν να μη βρίσκονται στη φυλακή αφού είναι κατάδικοι. Πίσω από αυτό το απαράδεκτο υπέρ των εγκληματιών καθεστώς υποκρύπτεται το αδιαχώρητο των ελληνικών φυλακών, οι οποίες είναι υπερκορεσμένες από καταδίκους. Το λογικό θα ήταν να επεκτείνονται ή να δημιουργούνται νέες φυλακές ώστε να δέχονται τους πολλαπλάσιους καταδίκους. Ομως τέτοιο θέμα δεν φαίνεται να απασχολεί τις κυβερνήσεις μας, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στον διαβόητο νόμο Παρασκευόπουλου, ο οποίος «έλυσε» το πρόβλημα αφήνοντας ελεύθερους περί τους 10.000 καταδίκους για βαρύτατα αδικήματα. Και μολονότι η Νέα Δημοκρατία επέκρινε δριμύτατα αυτή την ντροπιαστική πράξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια πολιτική.