Μπορεί πολύ κόσμος να θαυμάζει τη νοοτροπία του Μπιλ Γκέιτς ή τη θρασύτατη στάση και τις ιδέες του Ίλον Μασκ, αλλά την ίδια ώρα να νιώθει απέχθεια για τους πλούσιους.
Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι μπορούν να εξηγήσουν αυτή την αντίφαση.
Το Πανεπιστήμιο του Οχάιο και το Πανεπιστήμιο Κορνέλ δημοσίευσαν νέα έρευνα που δείχνει γιατί οι άνθρωποι τείνουν να θαυμάζουν μεμονωμένους δισεκατομμυριούχους, αλλά αντιπαθούν την κοινωνικοοικονομική τάξη των εξαιρετικά πλούσιων ανθρώπων.
Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 2.800 άνθρωποι σε οκτώ διαφορετικά πειράματα, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι συνήθως πιστεύουν ότι τα άτομα γίνονται πλούσια επειδή είναι έξυπνα, ταλαντούχα και εργατικά και αξίζουν τον πλούτο τους.
Αλλά όταν πρόκειται για ομάδες πλούσιων ατόμων, όπως στελέχη της C-suite ή το 1% των Αμερικανών μισθωτών , οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια πιο κυνική άποψη.
Αποδίδουν τον πλούτο αυτών των ομάδων στην τύχη και σε «ένα οικονομικό σύστημα που τους ευνόησε», λέει ο Jesse Walker, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής μάρκετινγκ στο Fisher College of Business του Πανεπιστημίου του Οχάιο.
Σε ένα από τα πειράματα της μελέτης, ζητήθηκαν από τους συμμετέχοντες να σχολιάσουν το ίδιο γεγονός μέσα από δύο διαφορετικές οπτικές. Το γεγονός είναι ότι το 1995 ο μέσος μισθός των CEOs των 350 μεγαλύτερων εταιρειών στην Αμερική ήταν 48 φορές υψηλότερος από τον μισθό του μέσου εργαζόμενου, ενώ σήμερα είναι 372 φορές υψηλότερος.
Η μία ομάδα διάβασε ότι όλοι οι μισθοί των διευθυντών είχαν αυξηθεί, ενώ μια άλλη ομάδα διάβαζε για έναν συγκεκριμένο διευθύνοντα σύμβουλο μιας μεγάλης εταιρείας, την επιχείρηση ηλεκτρονικών με έδρα το Φοίνιξ Avnet, του οποίου ο μισθός αυξήθηκε.
Πολύ περισσότεροι άνθρωποι στη δεύτερη ομάδα υποστήριξαν ότι ένας CEO αξίζει να πληρώνεται πολύ περισσότερο από τον τον μέσο εργαζόμενο.
Αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν πραγματικές συνέπειες: Ο Walker λέει ότι ο τρόπος με τον οποίο οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και τα μέσα ενημέρωσης συζητούν για τον πλούτο και τις ανισότητες μπορεί να επηρεάσει την ανοχή των ανθρώπων για ακραία χάσματα μεταξύ φτωχών και πλουσίων.
Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να υποστηρίξουν την επιβολή φόρου σοτυς πλούσιους όταν σκέφτονται μια ομάδα δισεκατομμυριούχων έναντι ενός ατόμου, διαπιστώθηκε η μελέτη.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, καθώς οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι συνεχίζουν να κερδίζουν. Οι δισεκατομμυριούχοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με τον συλλογικό τους πλούτο να αυξάνεται κατά 70%, σύμφωνα με τα στοιχεία που αναλύθηκαν τη Δευτέρα από την ομάδα Αμερικανοί για τη Φορολογική Δικαιοσύνη και το Institute for Policy Studies, ένα προοδευτικό think tank στην Ουάσινγκτον.
Μερικοί δισεκατομμυριούχοι έχουν μιλήσει τα τελευταία χρόνια για το κλείσιμο αυτού του χάσματος. Ο Γκέιτς, για παράδειγμα, έγραψε σε ανάρτηση ιστολογίου τον Δεκέμβριο του 2019 ότι υποστηρίζει υψηλότερο φόρο κεφαλαιακών κερδών , ο οποίος είναι φόρος επί των χρημάτων που πραγματοποιούνται σε επενδύσεις και κρατικός φόρος εισοδήματος στην πατρίδα του, την Ουάσινγκτον.
Εκείνη την εποχή, ο Γκέιτς είχε καθαρή αξία 109 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με το Forbes . Σήμερα, η καθαρή του περιουσία σε πραγματικό χρόνο φέρεται να είναι 134 δισεκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας τον τον τέταρτο πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο.
Latest News
Τουρισμός και βιομηχανία δεν βρίσκουν εργαζομένους - «Διαβατήριο» η εξειδίκευση
Το πρόβλημα στην αγορά εργασίας καταγράφεται εντονότερο στον δευτερογενή τομέα (71%) καθώς και στον τουρισμό (64%)
Βρίσκουν νόημα οι εργαζόμενοι στην εργασία τους; - Γιατί 1 στους 3 βλέπουν προς την έξοδο
Οι εργαζόμενοι περιμένουν ότι η εργασία τους, θα τους προσφέρει περισσότερα - Σε κρίσιμο σταυροδρόμι η σχέση τους με τους εργοδότες
Ιταλία: Πιλοτική εφαρμογή της τετραήμερης εργασίας
Ξεκινά σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς στην Ιταλία
Πόσο ταιριάζουν οι δεξιοτήτες με την εργασία και την αγορά - Τι ζητούν οι εργοδότες
Αποκαλυπτική για την εργασία η έρευνα του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητήριου που αφορούσε και τις ανάγκες των εργοδοτών