Ρομποτικά σκάφη-ταξί στα κανάλια του Άμστερνταμ

Το αυτόνομο σκάφος με την ονομασία Roboat III αποτελεί δημιούργημα της συνεργασίας ανάμεσα στο εργαστήριο CSAIL (Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory) του MIT, στο Senseable City Laboratory και στο Amsterdam Institute for Advanced Metropolitan Solutions.

Η αρχική έκδοση του σκάφους δημιουργήθηκε το 2015 και οι πρώτες του δοκιμές πραγματοποιήθηκαν σε ελεγχόμενο περιβάλλον πισίνας. Έκτοτε, με εκτεταμένους ανασχεδιασμούς κατέληξε σε ένα πλήρους κλίμακας, αυτόνομο πλωτό ταξί για τους κατοίκους μεγαλουπόλεων.

Η περυσινή έκδοση, το Roboat II, ήταν ένα τετραγωνισμένο σκάφος, κίτρινου χρώματος, μήκους δύο μέτρων το οποίο είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει δύο επιβάτες. Παρά την εμφάνιση, η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε τότε (αισθητήρες εντοπισμού αντικειμένων και ηλεκτρονική πλοήγηση) του έδινε τη δυνατότητα να μεταφέρει με ασφάλεια τους επιβάτες με ένα περιθώριο λάθους μόλις 0,17 μέτρων. Η αυτονομία του ήταν 3 ώρες.

Researchers trial autonomous boats on Amsterdam’s waterways in the Netherlands October 27, 2021. REUTERS/Piroschka van de Wouw

Το νέο σχέδιο έχει βελτιωμένη εμφάνιση, είναι πιο κομψό ενώ το χρώμα του πλέον είναι μαύρο και γκρι. Επιπλέον, έχει βελτιωθεί και η μεταφορική του ικανότητα αφού μπορεί να μεταφέρει πέντε άτομα ή συνολικό φορτίου 1500 κιλών.

Σύμφωνα με τα MIT CSAIL και AMS Institute, το Roboat είναι πλήρως ηλεκτροκίνητο, με ικανότητα ασύρματης φόρτισης ενώ η μπαταρία του έχει το μέγεθος ενός «μικρού σκακιού» με αυτονομία που φτάνει μέχρι και τις 10 ώρες.

Σε ότι αφορά το σύστημα ελέγχου, είναι αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιείται στα αυτόνομα οχήματα, δηλαδή ένας συνδυασμός σάρωσης LIDAR, ψηφιακής χαρτογράφησης, ικανότητα εντοπισμού και αποφυγής αντικειμένων, αισθητήρες και κάμερες που δίνουν «οπτικό πεδίο» 360 μοιρών.

Researchers trial autonomous boats on Amsterdam’s waterways in the Netherlands October 27, 2021. REUTERS/Piroschka van de Wouw

Λόγω των ιδιαιτεροτήτων του θαλάσσιου περιβάλλοντος (γέφυρες, παρκαρισμένα σκάφη, κινούμενα σκάφη προς διάφορες κατευθύνσεις) οι επιστήμονες διαμόρφωσαν ανάλογα τα αυτόνομα χειριστήρια για να αναλάβουν ένα ρόλο που περιγράφεται ως «πηδαλιούχος» που δίνει εντολές στο σκάφος με βάση τα όσα εντοπίζει στον περιβάλλοντα χώρο.

Έτσι, οι προπέλες δέχονται εντολές ώστε να ακολουθούν συγκεκριμένα «μονοπάτια» και σημεία προορισμών βάσει των δεδομένων του GPS και τη συνεχή σάρωση του περιβάλλοντος ώστε να αποφεύγονται τα ατυχήματα.

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο του εξοπλισμού του είναι η χρήση των QR codes. Οι κάμερες του σκάφους είναι σε θέση να σαρώνουν τέτοιους κώδικες ώστε να προωθείται με ακρίβεια στον κατάλληλο προβλήτα ή στο οποιοδήποτε σημείο θα πρέπει να αποβιβαστούν οι επιβάτες.