Χέρμαν Ναρούλα – Γιατί το metaverse έχει σημασία

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ μετονόμασε το Facebook σε Meta, στοιχηματίζοντας το μέλλον της εταιρείας στο metaverse. Αυτό εγείρει μια σειρά από ερωτήματα. Σε ποιον θα ανήκει το metaverse; Πόσο αξίζει; Είναι κακό για τα παιδιά — ή για τη δημοκρατία; Να το απαγορεύσουμε; Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι μπορούν να πουν ξεκάθαρα τι είναι το metaverse ή γιατί έχει σημασία.

Ο όρος metaverse είναι συντομογραφία για μια σειρά διασυνδεδεμένων εικονικών κόσμων. Το metaverse είναι για αυτά τα ψηφιακά περιβάλλοντα ό,τι το Διαδίκτυο για τους ιστότοπους. Αρχικά θα εμφανιστεί ως κάτι πιο περίτεχνο από ότι ένα βιντεοπαιχνίδι αλλά λιγότερο απ’ ότι ο φυσικός κόσμος. Ωστόσο, η πολυπλοκότητά του θα αυξηθεί γρήγορα. Το metaverse θα περιέχει περιβάλλοντα όπου θα κερδίζουμε πραγματικά χρήματα, θα σφυρηλατούμε βαθιές σχέσεις και θα έχουμε εμπειρίες που εμπλουτίζουν τη ζωή μας. Αυτό θα έχει βαθιά επίδραση στον τρόπο λειτουργίας των κοινωνιών και στο πώς λειτουργούν οι οικονομίες και οι δημοκρατίες του κόσμου.

Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο σκεπτόμενος το metaverse επειδή εργάζομαι πάνω σε μια από τις βασικές τεχνολογίες που χρειάζεται για να υπάρχει. Η εταιρεία μου, Improbable, δημιουργεί τους τεχνικούς μηχανισμούς για το metaverse, δίνοντας τη δυνατότητα σε χιλιάδες χρήστες να αλληλεπιδρούν ταυτόχρονα. Το λογισμικό εξουσιοδοτεί εικονικά περιβάλλοντα που χρησιμοποιούνται στην ψυχαγωγία αλλά και για να βοηθήσουν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις να σχεδιάσουν, να εκπαιδεύσουν το προσωπικό και να προσομοιώσουν τον πραγματικό κόσμο.

Έχετε δίκιο που είστε καχύποπτοι για τον ενθουσιασμό μου και αυτόν των θιασωτών της μεγάλης τεχνολογίας. Είναι θεμιτό να αναρωτιόμαστε εάν οι τεχνοκράτες υποστηρίζουν και πάλι κάποιο λαμπερό νέο πράγμα για να τους κάνει ακόμη πιο πλούσιους και για να ενισχύσει τον έλεγχό τους πάνω στις ζωές των ανθρώπων. Οι υποστηρικτές του μετασύμπαντος μπορεί να φαίνονται θρησκευόμενοι στις πεποιθήσεις τους. Οι κυνικοί μπορεί κάλλιστα να υποστηρίξουν ότι το Meta έχει σκοπό να αποσπάσει την προσοχή από τα προβλήματα του Facebook σχετικά με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία, την παραπληροφόρηση, τους αλγόριθμους μεγιστοποίησης της προσοχής και την επιβράδυνση της ανάπτυξης.

Μην προδικάζετε, ωστόσο, το metaverse κρίνοντας τα ύποπτα κίνητρα εκείνων που θα μπορούσαν να το προωθήσουν. Εξάλλου, η ιδέα ενός metaverse είναι κατά κάποιο τρόπο παλαιότερη από ό,τι φαντάζονται οι περισσότεροι.

Σκεφτείτε το Gobekli Tepe, έναν αρχαίο ναό στη νότια Τουρκία. Προεξέχοντας από την άμμο της Ανατολίας, τα μεγαλιθικά αυτά μνημεία είναι περίπου 11.000 ετών. Αυτό μπορεί να το χρονολογεί πριν από την ανάπτυξη της γεωργίας και την άνοδο των πόλεων. Οι δημιουργοί του μπορεί επίσης να έζησαν σε άλλο πλανήτη. Ήταν μια εποχή που μαμούθ τριγυρνούσαν στη Γη. Ωστόσο, αυτοί οι μηχανικοί και οι χτίστες πίστευαν σε ένα σύμπαν ιδεών πέρα ​​από τις δικές τους. Η προσπάθεια που απαιτείται για την κατασκευή του Gobekli Tepe αντανακλά τη σημασία αυτών των άλλων κόσμων, σε ορισμένες περιπτώσεις θεολογικών, στη ζωή τους.

Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία έχουμε επηρεαστεί από κόσμους που φανταζόμαστε πέρα ​​από αυτόν. Εμπνεόμαστε από χαρακτήρες που εφευρίσκουμε. Βρίσκουμε αξία σε ιδέες που ζουν έξω από την πραγματικότητα γύρω μας. Χρειάζεται απλώς να επισκεφτείτε σπουδαίους αρχιτεκτονικούς χώρους, να ακούσετε εξαιρετική μουσική ή να διαβάσετε επική λογοτεχνία από προηγούμενες χιλιετίες για να δείτε πώς οι άνθρωποι εφευρίσκουν νέους κόσμους για να μας βοηθήσουν να ζήσουμε σε αυτόν. Ρωτήστε το παιδί σας πόσο αληθινό νιώθει το Χόγκουαρτς (από τη σειρά Χάρι Πότερ)  για να καταλάβει την ικανότητά μας να επενδύουμε σε άλλες διαστάσεις.

Μερικές φορές αυτό είναι μόνο μια διαφυγή ή ένα επιπόλαιο παιχνίδι. Αλλά η γνωστική επιστήμη αναγνωρίζει τη σοβαρότητά του. Η έρευνα αποκαλύπτει αυτό που υποπτευόμασταν εδώ και καιρό: το να οραματιστούμε άλλους κόσμους, να δημιουργούμε νέα περιβάλλοντα, να λύνουμε παζλ και η ικανοποίηση που αντλούμε από αυτό είναι σημαντικά για την ψυχολογική ολοκλήρωση και η απουσία τους υπονομεύει την ψυχική υγεία. Η θεωρία του αυτοκαθορισμού, ένας τομέας της κοινωνικής ψυχολογίας, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν βασικά τρία εγγενή κίνητρα: ικανότητα (η επιθυμία να αποκτήσουν δεξιότητες και να λύσουν προβλήματα), αυτονομία (η επιθυμία να εκφράσουν την ταυτότητα και να κάνουν σημαντικές επιλογές) και συγγένεια (το νόημα που προκύπτει από τις σχέσεις και την κοινωνική θέση).

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να φαίνονται εμμονικοί με την απληστία και τη φιλαργυρία, αλλά τα εγγενή μας κίνητρα είναι πιο βαθιά από αυτό. Είναι ο λόγος που οι άνθρωποι παίζουν παιχνίδια. Γι’ αυτό εργαζόμαστε πέρα ​​από την ανάγκη για επιβίωση. Και αυτός είναι ο λόγος που τα άτομα βρίσκουν πληρότητα στα πάντα, από τον αθλητισμό μέχρι το τραγούδι.

Η έρευνα έχει δείξει ότι οι εικονικές εμπειρίες δεν είναι μόνο εικονικές όταν πρόκειται για τον αντίκτυπό τους στο μυαλό. Απλώς αντιμετωπίζονται ως εμπειρίες. Όταν συναντάς έναν σύμμαχο που σε έχει σώσει από έναν αντίπαλο σε ένα τεράστιο διαδικτυακό παιχνίδι για πολλούς παίκτες, και αρχίζεις να μιλάς και να δημιουργείς μια ουσιαστική αλληλεπίδραση, δεν είναι μια «εικονική φιλία» – είναι μια φιλία. Δεν υπάρχει τίποτα «εικονικό» σχετικά με τα έσοδα από την εμπορία εικονικών αγαθών. Οι αθλητές των ηλεκτρονικών αθλημάτων είναι, στην πραγματικότητα, αθλητές—ασχολούνται με πράξεις επιδεξιότητας και εστιάζουν τόσο εντυπωσιακά όσο οποιοσδήποτε παίζει γκολφ ή μπιλιάρδο.

Στο metaverse, οι άνθρωποι δεν διαβάζουν ή παρακολουθούν απλώς έναν φανταστικό κόσμο. αλληλεπιδρούν σε αυτό. Δεν είναι ένας φανταστικός τόπος αλλά ένας νέος τομέας με πραγματικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ευκαιρίες. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα να διευρύνουμε τη διανοητική μας πρόσληψη εμπειριών πολύ πέρα ​​από αυτό που είναι δυνατό στον φυσικό κόσμο.

Πιστεύω ότι αυτό είναι το επόμενο στάδιο στον ανθρώπινο πολιτισμό. Εάν είστε ένας από τους 2,5 δισεκατομμύρια παίκτες βιντεοπαιχνιδιών στον κόσμο, θα έχετε δοκιμάσει τις απαρχές του δυνατού. Ωστόσο, τα σημερινά παιχνίδια είναι ακόμα στα σπάργανα. Είναι άκαμπτες προσομοιώσεις με μικρή ελευθερία, λίγες συνέπειες και δεν μπορούν να κλιμακώσουν τον αριθμό των συμμετεχόντων. Αυτό περιορίζει το πόσο ικανοποιητικές μπορεί να είναι οι εμπειρίες. Καθώς οι εικονικοί κόσμοι γίνονται πιο περίπλοκοι, θα γεννούν τα δικά τους χρήματα, θέσεις εργασίας, οικονομίες, καλλιτεχνική παραγωγή, πολιτική, κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και ρόλους.

Αυτό που εντυπωσιακά απουσιάζει από τις συζητήσεις για το metaverse είναι η δυνατότητα να βελτιώσει τον κόσμο πέραν της διασύνδεσης. Πολλές από τις σημερινές δουλειές δεν ικανοποιούν τις ψυχολογικές ανάγκες των ανθρώπων για ικανοποιητικές και μεστές νοήματος ζωές. Οδηγούν τελικά σε μια ανησυχητική ψυχολογική πενία, ακόμη και αν βελτιωθούν οι μισθοί και τα δίχτυα κοινωνικής ασφάλειας. Ο Τζον Ρολς, ένας Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος, υποστήριξε ότι μια δίκαιη κοινωνία παρέχει στους ανθρώπους την αίσθηση του σκοπού, όχι απλώς την επιβίωση. Το metaverse μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη αυτού.

Είναι σημαντικό ότι το metaverse μπορεί να επιτρέψει στον αναπτυσσόμενο κόσμο να συμμετάσχει σε νέες μορφές οικονομικών ευκαιριών, χωρίς την πολιτική πολυπλοκότητα της μετανάστευσης ή των προσλήψεων με διακρίσεις. Το βλέπουμε ήδη σε παίκτες στις Φιλιππίνες που κερδίζουν έσοδα από το “Axie Infinity”, ένα παιχνίδι κρυπτονομισμάτων. Όπου υπάρχει κινητό τηλέφωνο, μπορεί κανείς να φανταστεί μια ευκαιρία απασχόλησης με ελάχιστες προϋποθέσεις.

Όσον αφορά το περιβάλλον, οι δαπάνες για εικονικά ρούχα, αγαθά και εμπειρίες μπορεί να σημαίνουν λιγότερες εκπομπές άνθρακα από τη γρήγορη μόδα, τις μεταφορές και τα ταξίδια. Η βιομηχανία της μόδας είναι μια από τις πιο καταστροφικές για το περιβάλλον, όσον αφορά τη χρήση ενέργειας και την παραγωγή άνθρακα από την κατασκευή και τις μεταφορές. Η κατανάλωση ψηφιακών αγαθών φέρνει πραγματική ικανοποίηση—και μετράει δισεκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις. Ακόμη και η Gucci πουλάει εικονικά ρούχα. Φανταστείτε εάν ένα μερίδιο της καταναλωτικής κουλτούρας εκφράζεται ψηφιακά και όχι απτά. Οι περιβαλλοντολόγοι προσπάθησαν εδώ και καιρό να κάνουν τους ανθρώπους να καταναλώνουν λιγότερα, χωρίς αποτέλεσμα. Η μετατόπιση των αγορών στο metaverse μπορεί να είναι καλύτερη για τον πλανήτη. Και παρόλο που τα κέντρα δεδομένων βασίζονται στην ενέργεια, δεν είναι συγκρίνονται με την ενέργεια που καταναλώνεται για φυσικά προϊόντα.

Παρά τους λόγους για αισιοδοξία, το metaverse πρέπει επίσης να προσεγγιστεί με προσοχή. Οι υποστηρικτές του πρώιμου ιστού υποτίμησαν τα κίνητρα που ώθησαν μια χούφτα εταιρειών να ενεργήσουν ως κυρίαρχοι των δεδομένων και των εμπειριών μας, κάτι που τώρα παρατηρούν οι ρυθμιστικές αρχές. Αν αυτό συνέβαινε με το metaverse, θα ήταν καταστροφικό. Το να επιτρέψουμε σε μία ή σε μερικές εταιρείες να ελέγχουν τις εικονικές μας ζωές είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε καταστροφή.

Για να αποφευχθεί η συγκέντρωση ισχύος, το metaverse μπορεί να βασιστεί στην τεχνολογία blockchain. Αυτό θα επέτρεπε στους οργανισμούς να μοιράζονται πληροφορίες με ασφάλεια χωρίς να χρειάζεται να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και να αποφεύγουν έναν κεντρικό «θυρωρό». Αν και έχουν ελαττώματα ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και την επεκτασιμότητα, τα συστήματα βελτιώνονται γρήγορα. Κυβερνήσεις, εταιρείες και ιδιώτες θα μπορούσαν να έχουν ουσιαστική ισότητα και η τεχνολογία θα μπορούσε να δώσει το δικαίωμα ψήφου για τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα συστήματα.

Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να απαιτήσουν από πλατφόρμες σημαντικής κλίμακας να χρησιμοποιούν αυτού του είδους τις αποκεντρωμένες υποδομές για να αποφύγουν την κυριαρχία στην αγορά. Ωστόσο, ακόμη και χωρίς κυβερνητικά διατάγματα, η κυψέλη των δημιουργικών εταιρειών μπορεί να υπερ-καινοτομήσει σε σχέση με τις μεγάλες συγκεντρωτικές εταιρίες. Το βλέπουμε ήδη με τον ρυθμό ανάπτυξης της αποκεντρωμένης χρηματοδότησης στο blockchain ethereum. Ένα αποκεντρωμένο metaverse κάνει την αξία των επιχειρήσεων που χτίζονται πάνω σε αυτό πολύ πιο ενδιαφέρουσα για τους επενδυτές και τους χρήστες.

Σίγουρα υπάρχουν εμπόδια. Το metaverse θα χρειαστεί διακυβέρνηση. Η τοξική συμπεριφορά πρέπει να ελέγχεται και τα κίνητρα θα πρέπει να αλλάξουν από μια οικονομία της «προσοχής» που δίνει αξία στην οργή σε κάτι λιγότερο ακραίο. Ίσως τα διαδικτυακά παιχνίδια, τα οποία διαθέτουν ποικίλες ροές εισοδήματος (από συνδρομές και αγορές πρόσθετων τμημάτων έως ανταποδοτική χρήση) μπορούν να αποτελέσουν ένα πρότυπο. Τα οικονομικά κίνητρα των εικονικών κόσμων μπορούν να ευθυγραμμιστούν με θετικά αποτελέσματα για τους χρήστες.

Το metaverse έχει τη δυνατότητα να φέρει εκπλήρωση, οικονομικές ευκαιρίες και ισότητα στους ανθρώπους. Υπό την προϋπόθεση ότι μια χούφτα εταιρειών δεν μπορούν να κυριαρχήσουν σε αυτόν, ο εικονικός κόσμος μπορεί να ξεπεράσει τις αδυναμίες του φυσικού – μια ελπίδα που γεννιέται από την αναγνώριση ότι τα ψηφιακά περιβάλλοντα είναι όντως πραγματικά μέρη.

Ο Herman Narula είναι ο διευθύνων σύμβουλος της Improbable, εταιρείας που αναπτύσσει λογισμικό και υποδομές που τροφοδοτούν εικονικούς κόσμους.