Καινοτομία, ποια καινοτομία;

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, έλεγε ο Αντισθένης.  Η παραφθορά των λέξεων και των εννοιών οδηγεί συχνά σε παρανοήσεις και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.  

H επίκληση του όρου «καινοτομία» ως θεραπεία δια πάσαν (οικονομική) νόσον έχει ήδη καταστεί κοινοτοπία. Ανάλογη με εκείνη της περίφημης «αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου». 

Πώς ορίζεται όμως η καινοτομία; Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, πρόκειται για τη μετατροπή μιας ιδέας σε εμπορεύσιμο προϊόν ή υπηρεσία, λειτουργική μέθοδο παραγωγής ή διανομής – νέα ή βελτιωμένη – ή ακόμα σε νέα μέθοδο παροχής κοινωνικής υπηρεσίας.  

Το κλειδί εδώ είναι η «μετατροπή». Ένα καινοτόμο προϊόν από μόνο του δεν αρκεί. Ιδέες υπάρχουν, ωστόσο απαιτείται και το επόμενο στάδιο. Η ιδέα πρέπει να καταστεί εμπορεύσιμη. Το ζητούμενο λοιπόν  είναι η δημιουργία του κατάλληλου πλαισίου εντός του οποίου θα αναπτυχθούν και θα πάρουν τον δρόμο τους προς τη διεθνή αγορά. 

Παρά το αποδεδειγμένα αξιόλογο επιστημονικό και επιχειρηματικό δυναμικό που διαθέτουμε, η Ελλάδα, καταλαμβάνει θέση «κάτω από το αναμενόμενο», όπως προκύπτει από την κατάταξη που διαμορφώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Σε έναν τομέα όπου η χώρα μας θα μπορούσε να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, καταγράφουμε χαμηλές πτήσεις, καταλαμβάνοντας την 47^η θέση μεταξύ 132 χωρών.  

Η εκάστοτε κυβέρνηση έχει την ευθύνη να καλλιεργήσει το έδαφος για να βλαστήσουν οι τεχνοβλαστοί. Η επίτευξη υψηλών επιδόσεων στον συγκεκριμένο τομέα πρέπει να γίνει στρατηγικός στόχος. Η συγκυρία είναι από πολλές απόψεις ιδανική. Οσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι το επιθυμητό, όταν υπάρχει κατακερματισμός αρμοδιοτήτων. Μήπως ήρθε η ώρα για τη δημιουργία αυτόνομου υπουργείου Καινοτομίας;