Εγώ ο διασώστης και η «χρυσή ώρα»…

Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις αγωνίες ενός διασώστη που ζει και εργάζεται στην πληγείσα από τις φωτιές του Αυγούστου Βόρεια Εύβοια. Γι’ αυτό, και η επιλογή του προσώπου δεν είναι τυχαία…

Τον γνώρισα, μέσω ενός κοινού μας γνωστού, και νομίζω, εσείς θα το κρίνετε, πως αυτά που λέει, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Άλλωστε ένας διασώστης, ανεξάρτητα από τον τομέα που δρα (πλήρωμα ασθενοφόρου, ορεινή διάσωση, θαλάσσια διάσωση κα) είναι ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να σε κρατήσει στη ζωή την ώρα που εσύ νομίζεις πως όλα έχουν χαθεί (!). Αρκεί να έχει τα κατάλληλα μέσα για να κάνει τη δουλειά του (καταλαβαίνετε νομίζω τι εννοώ). Και πιστέψτε με, μιλάω εκ πείρας, έχοντας υπάρξει πολυτραυματίας μετά από τροχαίο ατύχημα…

Ο Ζήσης Κωνσταντίνου εργάζεται ως πλήρωμα ασθενοφόρου στο ΕΚΑΒ Ιστιαίας και είναι εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Μαντουδίου –Λίμνης –Αγίας Άννας.

Η «χρυσή ώρα»… 

-«Το πρώτο μέλημα του πληρώματος εκτός από τη σωματική του ακεραιότητα, είναι η γρήγορη προσέγγιση του ασθενή και η μεταφορά του είτε σε υγειονομικό σταθμό, είτε σε νοσοκομείο. Κι αυτό το πρωτόκολλο ονομάζεται ‘χρυσή ώρα’», μου λέει.

-Εσύ και οι συνάδελφοί σου μπορείτε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις αυτού του πρωτοκόλλου;

-«Πριν σου απαντήσω θα σου περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί σήμερα», μου απαντά.

«Έχουμε και λέμε: το ΕΚΑΒ Ιστιαίας διαθέτει δυο απλά ασθενοφόρα και μια «Eιδική Κινητή Mονάδα» χωρίς όμως γιατρό, όπως προβλέπεται ( αφού όταν συνδράμουν πρέπει να επεμβαίνει γιατρός), που είναι και το πιο «σύγχρονο όχημα και αποτελεί δωρεά των Ελλήνων εφοπλιστών από το 2008.

»Τα δυο απλά ασθενοφόρα είναι: το Ε8 το παλιό ασθενοφόρο του Κέντρου Υγείας Ιστιαίας που το έβαψαν κίτρινο –όταν έγινε η παράδοσή του στο ΕΚΑΒ- από άσπρο που ήταν, και το Ε9 που είναι το παλιό ασθενοφόρο του πρώην Δήμου Αιδηψού, που και αυτό βάφτηκε κίτρινο για να ταιριάζει στα χρώματα της υπηρεσίας».

Μια διαδρομή 2,5 ωρών με ό,τι αυτό συνεπάγεται… 

Όπως μου αναφέρει ο Ζήσης Κωνσταντίνου, μια διαδρομή από το Κέντρο Υγείας Ιστιαίας προς το Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας, με καλό καιρό και χωρίς κίνηση στον οδικό άξονα της Βόρειας Εύβοιας μπορεί να διαρκέσει περίπου 2,5 ώρες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ο νοών νοείτω…

-Η κατάσταση προβλέπεται να αλλάξει;

-« Σε έρευνα που έκανα ως Δημοτικό Σύμβουλος για το πότε θα γίνει η αλλαγή του στόλου, έμαθα ότι το ΕΚΑΒ Ιστιαίας θα παραλάβει ένα ασθενοφόρο από την κεντρική υπηρεσία του ΕΚΑΒ το οποίο σήμερα είναι σε «ακινησία» λόγω βλάβης…», συμπληρώνει ο Ζήσης Κωνσταντίνου. « Και αναμένεται να γίνουν εργασίες σε συνεργείο μη εξουσιοδοτημένο από το ΕΚΑΒ, για ζημιές που δεν έχουν διευκρινιστεί…».

-Γιατί μου τα λες όλα αυτά;

-«Επειδή με την κατάσταση που επικρατεί, χαμένος είναι πρώτα ο ασθενής που μεταφέρεται με ένα παλιό ασθενοφόρο και έπειτα το πλήρωμα του ΕΚΑΒ. Στα λέω, επειδή μετά τη φωτιά είναι σίγουρο πως θα έχουμε προβλήματα με πλημμυρικά φαινόμενα στην  περιοχή της Βόρειας Εύβοιας. Άρα για να υπάρχει σωστή –και γρήγορη προσέγγιση- στα όποια περιστατικά, χρειάζεται να έχουμε σύγχρονα και καινούργια ασθενοφόρα…».

Όταν δεν μπορούν να τηρηθούν τα πρωτόκολλα… 

«Έπειτα υπάρχει και κάτι άλλο«, συνεχίζει ο Ζήσης Κωνσταντίνου. « Το ανάγλυφο και το ενδεχόμενο της χιονόπτωσης –που είναι συνηθισμένη για τα μέρη μας- μας υπαγορεύουν να έχουμε ασθενοφόρα Κινητές Μονάδες. Είναι καθορισμένο να υπάρχει ένα ασθενοφόρο ανά 25.000 άτομα. Όμως οι αποστάσεις και ο κακός οδικός άξονας κάνουν σχεδόν αδύνατη την τήρηση των πρωτοκόλλων…

»Να σου πω ένα παράδειγμα: πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας το ΕΚΑΒ της Ιστιαίας έχει στην αχτίνα δράσης του και την περιοχή του Μαντουδίου ή και το αντίθετο. Δηλαδή το ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας του Μαντουδίου να πηγαίνει για συνδρομή στην περιοχή της Βόρειας Εύβοιας».

Δεν αρκεί μόνο η παρουσία του ασθενοφόρου… 

Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να βάλω ένα προσωπικό τόνο. Πριν από 17 χρόνια είχαμε με τη σύζυγό μου ένα πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Δεν το αναφέρω για να ξύσω πληγές αλλά να σας εξηγήσω τι εννοώ με τον προαναφερόμενο υπότιτλο. Το σχετικό κείμενο δημοσιεύτηκε στα « ΝΕΑ» το 2008.

Η γυναίκα μου, πέρα από τα πολλά σπασίματα είχε υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου που έφτασε, τη θεώρησε νεκρή (!). Για καλή μας τύχη, ανάμεσα σε αυτούς που στάθηκαν να βοηθήσουν ήταν και ο διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Ευαγγελισμού, κ. Χρήστος Χαρίτος. «Η κοπέλα έχει σφυγμό, φέρτε ορό», είπε στο πλήρωμα του ασθενοφόρου. Μετά άρχισε να βρίζει- όπως μου περιέγραψε- επειδή του πήγαν τον ορό χωρίς τη βελόνα (!).

Συμπέρασμα 1^ο: Ένα ασθενοφόρο δεν είναι απλώς ένα όχημα που μεταφέρει έναν τραυματία. Πρέπει να έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό και το πλήρωμα- πάνω απ’όλα- να είναι σωστά εκπαιδευμένο.

Ο κ. Χαρίτος στάθηκε και για μένα φύλακας- άγγελος. Δεν άφησε κανέναν να με βγάλει από το αυτοκίνητο, μέχρι να έρθουν οι πυροσβέστες. Όπως μου εξήγησε δυο χρόνια αργότερα: «Αν δεν σε έβγαζαν επαγγελματίες θα σου είχαν κόψει τα πόδια…».

Συμπέρασμα 2^ο: Ο καλά εκπαιδευμένος διασώστης κάνει τη διαφορά. Ας του δώσουμε ό,τι χρειάζεται για να την κάνει.