Για ενάμιση βαθμό, ρε γαμώτο…

Τα τελευταία – πολλά, πολλά – χρόνια οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και στέκονται στην ανάγκη περιορισμού  της μελλοντικής αύξησης της θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό Κελσίου.

Οι ειδικοί το φωνάζουν εδώ και χρόνια,  ωστόσο έπρεπε να φτάσουμε στο …παραπέντε για τον πλανήτη για να τους λάβουν σοβαρά υπόψη, τουλάχιστον στα λόγια… Ναι, στα λόγια, γιατί , όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν και τα συμφέροντα άσχετα αν το …πλοίο βουλιάζει ,και δεν θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Γιατί πολύ απλά, είναι θέμα χρόνου να χάσουμε όλοι ,άσχετα σε ποια γειτονιά του πλανήτη ζούμε…

Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στη σύνοδο του ΟΗΕ στη Γλασκώβη. Ναι μεν, αλλά, διαπραγματεύσεις, και κόντρα διαπραγματεύσεις, συμφέροντα και μπλοκ χωρών (με βάση τα συμφέροντά τους …). Αυτή ήταν η εικόνα, ας μην γελιόμαστε, παρά τα χαμόγελα και τις ωραίες δηλώσεις…

Όλα αυτά τα σκέφτηκα  για άλλη μια φορά, τώρα με την ολοκλήρωση της συνόδου  και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις για το πώς το αυτονόητο, δεν είναι τόσο αυτονόητο…

Για αρχή, ας  αφήσουμε στην άκρη το τι έγινε ( το σωστό είναι να πούμε τι δεν έγινε αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν…) στη σύνοδο του ΟΗΕ στη Γλασκώβη και να μιλήσουμε απλά γι’ αυτόν τον ενάμιση βαθμό Κελσίου.

Φανταστείτε λοιπόν (όλοι εσείς που θα διαβάσετε αυτό το άρθρο) πως είστε μικρά παιδιά, και θέλετε πολύ να καταλάβετε γιατί κάποιοι μεγάλοι ( βλέπε ειδικοί) φωνάζουν τόσο πολύ γι’ αυτόν τον ενάμιση βαθμό.

Και τι έγινε…

Είμαι σίγουρος πως θα θεωρούσατε (φέρνω  και εγώ τον εαυτό μου στη θέση ενός μικρού παιδιού) πως αν η θερμοκρασία για παράδειγμα από 20 βαθμούς πάει στους 21,5 δεν χάλασε δα και ο κόσμος. ‘Η αν η θερμοκρασία από τους 39 βαθμούς ανέβει στους 41,5 βαθμούς,  θα είναι  απλώς λίγο πιο έντονος ο καύσωνας…

Δυστυχώς για όλους εμάς τους κατοίκους αυτού του πλανήτη, δεν είναι καθόλου έτσι. Κι αν κάποιες χώρες σας φαίνονται πολύ μακρινές, ας ξεκινήσουμε από τη γειτονιά μας τη Μεσόγειο.

-«Σύμφωνα με έγκυρες επιστημονικές δημοσιεύσεις, αν η μέση πλανητική θερμοκρασία στην περιοχή της Μεσογείου αυξηθεί κατά ενάμιση βαθμό Κελσίου, τότε οι δασικές εκτάσεις που θα καίγονται ετησίως θα αυξηθούν κατά 41%, οι ακραίοι καύσωνες, που κανονικά εμφανίζονται μία φορά στα είκοσι χρόνια, θα αυξηθούν κατά 173%, ενώ οι ραγδαίες βροχοπτώσεις θα αυξηθούν κατά 10%», μου λέει,  ο υπεύθυνος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής του ελληνικού τμήματος της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace Τάκης Γρηγορίου.

-Κι αν βρε αδερφέ, ξεφύγουμε ελάχιστα από τον …προγραμματισμό και η θερμοκρασία αυξηθεί αντί για 1,5 κατά δυο βαθμούς, τι θα γίνει; Θα καταστραφεί ο κόσμος;

-«Τότε, οι δασικές εκτάσεις που θα καίγονται ετησίως θα αυξηθούν κατά 62%, οι ακραίοι καύσωνες κατά 478% και οι ραγδαίες βροχοπτώσεις κατά 21%», συμπληρώνει ο Τάκης Γρηγορίου.

Είναι νωπές ακόμη για όλους μας οι μνήμες από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, οπότε όλοι καταλαβαίνουμε ( καταλαβαίνετε ) πως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά …

Ο Θεός δεν έχει…

Πλέον, η …πρακτική αριθμητική (  δηλαδή, το δικό μου συμφέρον είναι αυτό, και έχει ο Θεός ) δεν έχει καμία θέση. Ο Θεός δεν έχει πλέον…  Δυστυχώς για όλους μας. Οι ειδικοί λένε, πως κάθε μια από τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες ήταν πιο καυτή από οποιαδήποτε δεκαετία από το 1850 (!).

Τα αποτέλεσμα γνωστά σε όλους:  καταρρακτώδεις βροχές πλημμύρισαν φέτος την Κίνα και τη Δυτική Ευρώπη με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους. Εκατοντάδες άλλοι πέθαναν όταν οι θερμοκρασίες στο βορειοδυτικό Ειρηνικό έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ. Την ίδια ώρα,  πρωτοφανές ήταν  το λιώσιμο των πάγων, πυρκαγιές έπληξαν Μεσόγειο και Σιβηρία ενώ στη Βραζιλία σημειώθηκε ρεκόρ ξηρασίας…

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει κάθε κατοικημένη περιοχή στον πλανήτη

Βλέπετε λοιπόν πως δεν υπάρχει ασφαλής, «γειτονιά», σημείο στον πλανήτη που δεν έχει ή δεν θα πληγεί από την κλιματική αλλαγή.  Η διαπίστωση απλή: για κάθε αύξηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι ακραίες αλλαγές θα γίνονται πιο έντονες.

‘Έτσι, ένας ακραίος καύσωνας ο οποίος συνέβαινε μία φορά τη δεκαετία σε ένα κλίμα χωρίς ανθρώπινη επιρροή, εκτιμάται ότι θα συμβαίνει 4,1 φορές τη δεκαετία όταν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά ενάμιση βαθμό Κελσίου , και 5,6 φορές αν αυξηθεί  κατά δυο βαθμούς (IPCC).

Τίποτα πλέον δεν είναι ούτε θα είναι το ίδιο…

Ας είμαστε ξεκάθαροι: η ζημιά έχει γίνει. Απλώς, όπως μου επισημαίνει, ο Τάκης Γρηγορίου αλλά και διαβάζω στις διεθνείς εκθέσεις, με αύξηση κατά ενάμιση βαθμό Κελσίου της θερμοκρασίας υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία και να αποτραπεί η ολική κατάρρευση των οικοσυστημάτων.

Για παράδειγμα, να αποτραπεί η κατάρρευση του μεγαλύτερου μέρους του στρώματος πάγου στη Γροιλανδία και της Δυτικής Ανταρκτικής. Κι αυτό, θα βοηθούσε να περιοριστεί η –μη αναστρέψιμη πια- άνοδος της στάθμης της θάλασσας έως το τέλος του αιώνα κοντά στο ένα μέτρο, με συνέπεια να αποτραπεί ο κίνδυνος να σβήσουν από το χάρτη νησιά και παράκτιες πόλεις σε διάφορα μέρη του πλανήτη και –φυσικά- της Ελλάδας… Ναι, να σβήσουν (!).

‘Άνοδος της στάθμης της θάλασσας μέχρι και 10 μέτρα…

Σε περίπτωση ανόδου της μέσης  πλανητικής θερμοκρασίας πάνω από τους δυο βαθμούς, τα στρώματα πάγου θα καταρρεύσουν με αποτέλεσμα τη – μη αναστρέψιμη- σταδιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας μέχρι και τα 10 μέτρα, χωρίς ωστόσο να μπορούμε με ακρίβεια να εκτιμήσουμε σε τι βάθος χρόνου θα φθάσει τόσο υψηλά η στάθμη της θάλασσας.

Αύξηση της θερμοκρασίας κατά ενάμιση βαθμό θα κατέστρεφε –κατά τους ειδικούς, τουλάχιστον το 70% των κοραλλιογενών υφάλων, αλλά στην περίπτωση που έχουμε αύξηση κατά δυο βαθμούς Κελσίου, θα  χαθεί το 99% των κοραλλιογενών υφάλων. Τι σημαίνει αυτό; Έλλειψη τροφής για τα ψάρια και κατά συνέπεια για τους ανθρώπους, ενώ η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε κατά 10 μέτρα. Και ο κατάλογος με τα δεινά δεν έχει τελειωμό…

Η Ελλάδα θα σιγοσβήσει κάτω από ακραίους καύσωνες, ξηρασίες, αρρώστιες…

«Με ανεξέλεγκτη άνοδο της μέσης πλανητικής θερμοκρασίας άνω των δυο βαθμών Κελσίου στον αιώνα που ζούμε η χώρα μας θα σιγοσβήσει σιγά –σιγά», μου επισημαίνει ο Τάκης Γρηγορίου. «Η Ελλάδα θα σιγοσβήσει κάτω από ακραίους καύσωνες, ξηρασίες, αρρώστιες, λειψυδρία, κατάρρευση της βιοποικιλότητας και της αγροτικής παραγωγής, εξαφάνιση των ακτών και των παράλιων κοινοτήτων από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ειλικρινά σου λέω, η συγκράτηση της θερμοκρασίας κοντά στον 1,5ο C είναι ζήτημα επιβίωσης για τις χώρες της Μεσογείου».

Νομίζω πήρατε μια μικρή γεύση για το τι μας περιμένει… Λόγια, υποσχέσεις, «θα» και  λεκτικές δεσμεύσεις χωρίς υλοποίηση δεν έχουν πλέον καμία θέση αν θέλουμε να επιβιώσουμε εμείς , τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.

ΥΓ: Κυρία Πατουλίδου, συγχωρέστε με για την παράφραση της φράση σας « Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο». Το έκανα για καλό σκοπό. Και δεν άλλαξα το «ρε γαμώτο», γιατί πρόκειται για την επιβίωση του πλανήτη , ρε γαμώτο. Τα σέβη μου…