Διορθώνοντας τη χρηματοδότηση για το κλίμα

Project Syndicate

Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στη Γλασκώβη (COP26) απείχε πολύ από αυτό που χρειάζεται για έναν ασφαλή πλανήτη, λόγω κυρίως της ίδιας έλλειψης εμπιστοσύνης που επιβάρυνε τις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις για το κλίμα για σχεδόν τρεις δεκαετίες.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες θεωρούν την κλιματική αλλαγή ως μια κρίση που προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από τις πλούσιες χώρες, για τις οποίες θεωρούν επίσης ότι αποφεύγουν την ιστορική και συνεχή ευθύνη τους για την κρίση. Ανησυχώντας ότι θα μείνουν να πληρώνουν τους λογαριασμούς, πολλές μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Ινδία, δεν ενδιαφέρονται πολύ να διαπραγματευτούν ή να σχεδιάσουν στρατηγική.

Η κακή συμπεριφορά των Ηνωμένων Πολιτειών εδώ και τρεις δεκαετίες είναι προφανής. Παρά τις αξιόλογες εκκλήσεις για δράση από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον απεσταλμένο για το κλίμα Τζον Κέρι, ο Μπάιντεν δεν μπόρεσε να πιέσει το Κογκρέσο των ΗΠΑ να υιοθετήσει ένα πρότυπο καθαρής ενέργειας.

Ο Μπάιντεν μπορεί να παραπονιέται όσο θέλει για την Κίνα, αλλά έπειτα από 29 χρόνια αδράνειας του Κογκρέσου από τότε που η Γερουσία επικύρωσε τη Σύμβαση Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή το 1992, ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει την αλήθεια: το κατεστραμμένο και διεφθαρμένο Κογκρέσο της Αμερικής παραμένει στην τσέπη των μεγάλων πετρελαϊκών. Η χρηματοδότηση βρίσκεται στο επίκεντρο της γεωπολιτικής ρήξης για την κλιματική αλλαγή.

Ορίστε μια απλή και εφαρμόσιμη προσέγγιση. Για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια και της κλιματικής ανθεκτικότητας στις αναπτυσσόμενες χώρες, κάθε χώρα υψηλού εισοδήματος θα επιβαρύνεται με 5 δολάρια ανά τόνο διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται. Οι χώρες με ανώτερο μεσαίο εισόδημα θα επιβαρύνονται με 2,50 δολάρια ανά τόνο. Αυτές οι εισφορές CO2 θα ξεκινούσαν το συντομότερο δυνατόν και θα αυξάνονταν σταδιακά, ώστε να διπλασιαστούν σε πέντε χρόνια.

Για τη χρηματοδότηση απωλειών και ζημιών, θα επιβληθεί πρόσθετος φόρος, όχι στις τρέχουσες εκπομπές αλλά στο άθροισμα των προηγούμενων εκπομπών, προκειμένου να ευθυγραμμιστούν οι σημερινές απώλειες και ζημίες με την ιστορική ευθύνη για τη σημερινή κλιματική αλλαγή. Η συμφωνία σε τέτοιες αρχές εσόδων φυσικά δεν θα είναι εύκολη, αλλά θα είναι πολύ καλύτερο να αγωνιζόμαστε για ένα νέο σύστημα βασισμένο σε κανόνες παρά να στοιχηματίζουμε το μέλλον του πλανήτη στον εθελοντισμό.

Η COP26 έδειξε οριστικά ότι το να ζητάμε από τους πολιτικούς να ψηφίσουν για κεφάλαια για παγκόσμια δημόσια αγαθά είναι αδιέξοδο. Ενα σύστημα βασισμένο σε κανόνες, με δίκαιη και διαφανή κατανομή των βαρών, είναι ο τρόπος για να εξασφαλίσουμε τη χρηματοδότηση που χρειαζόμαστε για την πλανητική ασφάλεια και δικαιοσύνη.

Ο Jeffrey Sachs είναι καθηγητής στο Columbia University. Είναι διευθυντής του κέντρου διατηρήσιμης ανάπτυξης του Columbia και πρόεδρος του Development Solutions Network του ΟΗΕ.